به گزارش ایسنا، این رویکرد در موش‌ها موفقیت‌آمیز بوده، جایی که رشد و گسترش تومورهای متاستاز شده، با این روش مهار می‌شود و از این طریق میزان بقا را در مقایسه با نمونه‌های کنترل افزایش می‌یابد. نتایج این یافته در نشریه Science Advances به چاپ رسیده است.

این میکروربات‌ها با همگرایی زیست شناسی و فناوری نانو به دست می‌آیند. این فناوری به صورت همکاری مشترک آزمایشگاه‌های جوزف وانگ و لیانگفانگ ژانگ به دست آمده است. برای ایجاد میکروربات‌ها، محققان نانوذرات پر از مواد شیمیایی را به سطح سلول‌های جلبک سبز متصل کردند. جلبک، که حرکت خود را به میکروربات‌ها منتقل می‌کند، نانوذرات را قادر می‌سازد تا به طور کارآمد در ریه‌ها شنا کنند و داروی خود را به تومورها تحویل دهند.

این نانوذرات از کره‌های پلیمری بیولوژیکی کوچک ساخته شده‌اند که با داروی شیمی درمانی دوکسوروبیسین بارگذاری شده و با غشای گلبول‌های قرمز پوشیده شده‌اند. این پوشش عملکرد مهمی را ارائه می‌دهد: از نانوذرات در برابر سیستم ایمنی بدن محافظت می‌کند و به آن‌ها امکان می‌دهد تا به طولانی مدت در ریه‌ها بمانند تا اثرات ضد توموری خود را اعمال کنند.

ژنگزینگ لی از محققان این پروژه می‌گوید: «این پوشش به عنوان یک عامل استتار عمل می‌کند که باعث می‌شود نانوذرات از نظر سیستم ایمنی بدن مانند گلبول قرمز به نظر برسد، بنابراین باعث ایجاد پاسخ ایمنی نمی‌شود.»

محققان خاطرنشان کردند که این فرمولاسیون جلبک‌های ​​حامل نانوذرات بی خطر است. مواد مورد استفاده برای ایجاد نانوذرات زیست‌سازگار هستند در حالی که جلبک های سبز به کار گرفته شده، یعنیChlamydomonas reinhardtii ، از نظر سازمان غذا و داروی آمریکا ایمن شناخته شده‌اند.

این گروه قبلا روی میکروربات‌هایی کار کرده بودند که می‌توانست برای درمان ذات‌الریه کشنده در موش‌ها استفاده شود. در آن میکروربات‌ها از غشاء سلولی برای محافظت از نانوذرات استفاده شد و ترکیب دارویی نیز متفاوت بود. این فناوری جدید برای درمان سرطان ریه مناسب است.

انتهای پیام