علی معروفی آرانی، کارشناس حوزه صهیونیسم و یهودیت در یادداشتی که با عنوان «بشیر بی‌آزار؛ بی‌آزار در دفاع از غزه و پرآزار برای حقوق بشر فرانسوی» در اختیار ایکنا قرار داده است، نوشت: بشیر بی‌آزار، قربانی جرم‌انگاری حمایت از فلسطین در کشورهای غربی مدعی حقوق بشر و آزادی بیان شده است. بی‌تردید این حرکات شنیع، طراحی شده اتاق‌های فکر غربی، در راستای جنگ ترکیبی - شناختی و رسانه‌ای علیه مردم بی‌دفاع، مظلوم و تنهای غزه است.
مشروح یادداشت در ادامه از نظر می‌گذرد:
«اقدامات حقارت‌آمیز و عمدی فرانسه در بازداشت بشیر بی‌آزار، فعال رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران توسط پلیس فرانسه به علت دفاع از مردم مظلوم فلسطین، رسوایی دیگری برای کاخ الیزه در حوزه حقوق بشر است.
هرچه استعمار فرانسه در حمایت همه جانبه از رژیم صهیونیستی، وحشی‌تر شود پایان رژیم صهیونیستی نیز نزدیک‌تر می‌شود. کاخ الیزه آشکارا در حال شکست خوردن حقوق بشر خودساخته با حقیقت آشکاری است که خلاف آموزه‌های عصر روشنگری ویکتور هوگویسم، ولتریسم و امیل زولائیسم است.
بی‌آزار، قربانی جرم‌انگاری حمایت از فلسطین در کشورهای غربی مدعی حقوق بشر و آزادی بیان شده است. بی‌تردید این حرکات شنیع، طراحی شده اتاق‌های فکر غربی، در راستای جنگ ترکیبی - شناختی و رسانه‌ای علیه مردم بی‌دفاع، مظلوم و تنهای غزه است.
جهان، این روزها از یک سو شاهد هنجارشکنی و بی‌حرمتی علیه مردم فلسطین اشغالی و تعرض به اردوگاه النصیرات است و از سویی دیگر شاهد بازداشت بی‌دلیل بشیر بی‌آزار از سوی کاخ الیزه فرانسوی است.
از زمان آغاز جنگ رژیم صهیونیستی و غزه، تعداد بی‌سابقه‌ای از روزنامه‌نگاران، فعالان رسانه‌ای و کارمندان وب سایت‌های خبری - اغلب بدون اتهام - در آنچه آنها و وکلایشان می‌گویند انتقام روزنامه‌نگاری و تفسیرشان است، در آمریکا و فرانسه و فلسطین اشغالی دستگیر شده‌اند.
فرانسه که به دروغ خود را مهد تمدن و آزادی و مدافع حقوق بشر، معرفی می‌کند، سوابق ننگین و شرم‌آوری از نقض حقوق بشر در کارنامه خود دارد، هنوز هزاران جمجمه شهدای انقلاب الجزایر، از زنان و مردان و کودکان بی‌گناه مسلمان الجزایری که به دست اشغالگران فرانسوی به شهادت رسیده‌اند، در موزه مردم‌شناسی پاریس نگهداری می‌شود.
رویکرد دوگانه فرانسه در بحث حقوق بشر برای کشورهای عربی، آفریقایی و آسیایی به اثبات رسیده است و نتایج آن را در تیتر رسانه‌ها و کشورهای زخم خورده از این استعمار کهنه به وضوح دیده و شنیده‌ایم. وقاحت کشور فرانسه که دولت این کشور به زبان اعلام می‌دارد که مخالف نسل‌کشی رژیم صهیونیستی است تاآنجایی است که پلیس این کشور معترضان به نسل‌کشی و کودک‌کشی صهیونیست را همچون «بشیر بی‌آزار» بازداشت می‌کند که تو چرا از مردم غزه دفاع و با تحقیر دولت اسرائیل شاد شدی و آن را نقض افکار عمومی شهروندان اسرائیلی می‌داند.
اگر دولت فرانسه می‌خواهد به شهرت خود به عنوان مهد دموکراسی در غرب عمل کند و نشان دهد که در عمل نیز مخالف کودک‌کشی و نسل‌کشی در سرزمین‌های اشغالی است؛ باید نه تنها از حکم دیوان بین‌المللی دادگستری علیه رژیم صهیونیستی و روزنامه‌نگاران فلسطینی بازداشت شده حمایت کند، بلکه باید بشیر بی‌آزار را نیز به عنوان نماد دفاع از مردم غزه و فلسطین سریعاً آزاد کند.
ما باید به تنزل آبروی فرانسه در جهان و در نزد ملت‌های مظلوم گوش فرا دهیم: سنگسار سفارت فرانسه در بیروت را ببینیم، صدای فریادهای جمعیت خشمگین در مقابل مؤسسه فرانسوی در تونس را بشنویم و به ناامیدی فلسطینیان گوش فرا دهیم.
با نقض حقوق بشر توسط دولت امانوئل مکرون به مردمان جهان ادای احترام به سرزمین دوگل و ژاک شیراک روز به روز کمتر و کمتر می‌شود. هر روز شکاف بین لفاظی‌های دولت فرانسه و بخش بزرگی از مردم که از چک سفیدی که امانوئل مکرون به اسرائیل داده که بیشتر و بیشتر کودک‌کشی را در غزه توسعه دهد و فرانسوی‌هایی که وحشت زده و در خیابان‌ها هجوم می‌آورند و ناامیدی و درماندگی خود را فریاد می‌زنند، بیشتر شده است.
هر روز در پاریس چندین هزار نفر در تظاهرات علیه کودک‌کشی رژیم صهیونیستی عملاً خودجوش شرکت می‌کنند و در راهپیمایی‌هایی برای دفاع از مردم فلسطین حضور دارند و پرچم‌های فرانسه در کنار پرچم‌های فلسطین، آفریقای جنوبی، حماس و حزب الله به اهتزاز در می‌آیند که توسط شهروندانی حمل می‌شود که اجازه نمی‌دهند دولت و رئیس‌جمهورشان این تقریباً هشت ماه نسل‌کشی را به نام خود قانونی کنند.
چه کسی می‌تواند به یاد بیاورد که رئیس جمهور مکرون یک بار اعلام کرد که رفح یک «خط قرمز» است؟ او که در کاخ الیزه صحبت می‌کرد، وانمود کرد که موضع خود را در قبال حمایت از مردم غزه حفظ می‌کند و با این حال هرگز با هر تخلف جدید اسرائیل، از حمایت او دست برنداشته است. او به ما یادآوری می‌کند که «اسرائیل حق دفاع از خود را دارد» گویی که حقوق بین‌الملل می‌تواند حق دفاع از خود در برابر مردمی که سرزمین‌هایشان را اشغال می‌کند، متصور باشد، چرا که اسرائیل خانه‌ای در فرانسه دارد. با این حال و وضع چه توقع و امیدی باید داشت تا خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای حامی مردم غزه همچون بشیر بی‌آزار در خطر ترور، بازداشت و شکنجه در سرزمین عصر روشنگری (فرانسه) را نداشته باشند.
اشتباه نشود: مقامات فرانسوی با آنچه در غزه می‌گذرد شریک هستند. با توجیه نسل‌کشی جاری، همراه با نمایندگان اکثریت حاکم و اغلب نمایندگان اپوزیسیون جناح راست و راست افراطی - اما گاهی اوقات چپ - همه استدلال‌هایی که برای اثبات دولت بنیامین نتانیاهو استفاده می‌شوند، اعتبار داده است.
فرانسه به رهبری امانوئل ماکرون هیچ اقدام مشخصی برای توقف حملات رژیم صهیونیستی به اردوگاه‌ها و مراکز درمانی و بیمارستانی غزه انجام نداده است. تحریم‌های اقتصادی و تحریم‌های ورزشی با توجه به المپیک پیش رو، تحریم تسلیحاتی، همه اینها فقط علیه روسیه استفاده می‌شود. وقتی صحبت از تل‌آویو به میان می‌آید، کمبود شدید تخیل و آلزایمر برای تحریم رژیم صهیونیستی بوجود می‌آید.
«بشیر بی‌آزار» در آخرین پست خود در فضای مجازی نوشته است: «هفته گذشته فرصتی پیش آمد تا در نشستی در سازمان ملل، درباره تحریم‌های ایران، جنایات اسرائیل و بی‌خاصیتی سازمان ملل صحبت کنم! و جالب اینکه هر سخنرانی بیشتر علیه اسرائیل حرف می‌زد، بیشتر توسط حضار تشویق می‌شد! صهیونیست‌ها، هیچ‌گاه تا این حد تنها، منفور، شکست خورده و ذلیل نبوده‌اند!»
همه ما و همه مردم فلسطین و غزه، بشیر بی‌آزار هستند؛ که علیه نقض حقوق بشری دولت فرانسه نگران و اعلام انزجار خود را علیه کاخ الیزه با قلم و بیان و تحصن اعلام می‌دارند. بشیر مورد حمایت همه آزادی‌خواهان جهان است. بشیر گناهش حمایت از مردم غزه و شادی برای سخره گرفته شدن رژیم صهیونیستی از طرف استعمار فرانسه است که همه ما اقدام بشیر را بشارت می‌دهیم و آن را تأیید و تأکید می‌کنیم.»
انتهای پیام
نظر شما