در مسیر راه‌آهن سراسری تهران-جنوب و در دره‌ای بین کوه چهل و یک و سالن کوه، آبشاری تماشایی در میان درختان بادام و بلوط گرفته است که به نیاگارای ایران معروف است.
این آبشار که یکی از بزرگ‌ترین آبشارهای خاورمیانه محسوب می‌شود، شوی نام دارد که در مرز دو استان لرستان و خوزستان واقع است و از نظر تقسیمات کشوری از توابع شهرستان دزفول و استان خوزستان به حساب می‌آید.
آبشار شوی از سطح دریا حدود ۴۵۰ متر ارتفاع دارد که از محل سرچشمه نزدیک به ۱۰۰ متر و عرض آن ۷۰ متر است که به نوبه خود، یکی از بلندترین آبشارهای ایران به حساب می‌آید.
آب این آبشار مرتفع از دل کوهی که چورویک نام دارد و به اشتباه آن را چهل و یک تلفظ می‌کنند، به پایین می‌ریزد و به‌صورت پله پله تا کف رودخانه جریان دارد و با عبور از صخره‌ها و مسیر‌های پرپیج‌وخم، سرانجام به رود دز سرازیر می‌شود. حجم آب خروجی آبشار در فصول مختلف سال متفاوت است و در فصل بهار به حداکثر خود می‌رسد.
در دامنه کوه و خروجی آبشار، غاری وجود دارد که طول آن نامشخص است و به گفته محلی‌ها کیلومتر‌ها طول دارد. توصیه می‌شود بدون داشتن مهارت غارنوردی و تجهیزات لازم وارد غار نشوید. در اطراف آبشار شوی درختان بید، انجیر، مو، زبان‌گنجشگ، افرا، کیکم و بلوط دیده می‌شوند. در زیر آبشار و روی دیواره‌های آن نیز انواع گیاهان آب‌دوست روییده‌اند.
منطقه‌ای که آبشار شوی یک در آن واقع است، یکی از زیستگاه‌های اصلی و مهم گونه در خطر انقراض سمندر امپراتور محسوب می‌شود. این آبشار در ۲۹ دی‌ماه ۱۳۹۳ به‌عنوان نخستین اثر ثبت شده طبیعی استان خوزستان و سی و پنجمین اثر طبیعی کشور در فهرست میراث ملی قرار گرفت.
نظر شما