خبرگزاری میزان – تحقیقات جدید نشان می‌دهند که برای بیش از ۱۰۰ سال کودکان بومی در آمریکا پس از انتقال اجباری به مدارس شبانه‌روزی، مورد آزار و سوءاستفاده جنسی کارکنان این مدارس قرار گرفتند.
به گزارش دیلی میل، دولت فدرال آمریکا در چارچوب تلاشی نظام‌مند برای از بین بردن جامعه بومی این کشور بین سال‌های ۱۸۱۹ تا ۱۹۶۹ بیش از ۵۰۰ مدرسه شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی تاسیس کرد.
در حالی که هدف آمریکا از این اقدام‌ها، تصرف سرزمین بومیان و خلاصی از دست نسل‌های بومی این کشور بود، تحقیقات واشنگتن پست نشان داد که چگونه این مدارس راه را برای جنایت بیماران جنسی باز کردند.
یکی از مقام‌های بومی رسیدگی‌کننده به پرونده مدارس شبانه‌روزی کودکان بومی در آمریکا گفت: مدارس شبانه‌روزی کودکان بومی که از سوی کلیسای کاتولیک اداره می‌شدند، به‌عنوان صحنه جنایت ملی شناخته می‌شوند.
تاکنون سطح حیرت‌انگیزی از آزار جنسی کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی در آمریکا کشف شده است؛ جایی که ده‌ها هزار کودک بومی از سال ۱۸۱۹ تا ۱۹۶۹ پس از جداسازی اجباری از خانواده به آن فرستاده شدند.
تعداد زیادی از بیش از ۵۰۰ مدرسه شبانه‌روزی کودکان بومی از سوی دولت آمریکا تامین مالی می‌شدند و اساسا برای از بین بردن فرهنگ بومیان آمریکایی طراحی شده بودند.
فعالیت این مدارس به شکلی گسترده جامعه بومیان آمریکا را آزار داد؛ تا سال ۱۹۰۰ از هر پنج کودک بومی در سن مدرسه در آمریکا، یک نفر در مدارس شبانه‌روزی یاد شده تحصیل می‌کرد.
در حالی که موضوع جنایت در مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در آمریکا به‌عنوان یک رسوایی ملی همچنان پابرجا است، بررسی‌های بیشتر نشان می‌دهند که مشکلات در ۸۰ مدرسه شبانه‌روزی تحت مدیریت کلیسای کاتولیک بسیار عمیق بوده و سطوح وحشتناکی از آزار جنسی کودکان در آن‌ها رخ داده است.
براساس تحقیقات واشنگتن پست، دست‌کم ۱۲۲ نفر از اعضای کلیسای کاتولیک از ۲۲ مدرسه شبانه‌روزی به‌طور مستقیم به آزار جنسی کودکان بومی آمریکا متهم شدند؛ در عین حال، مشخص شد که ۱۸ مدرسه از این مدارس برای سال‌های متوالی اعضای دارای پرونده‌های با اتهام جنسی کلیسای کاتولیک را در استخدام داشتند.
آزار‌ها و سوءاستفاده‌های جنسی در مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در آمریکا که بیشتر آن‌ها به‌ویژه در سال‌های پایانی این برنامه در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ انجام شد، براساس گزارش‌ها بیش از هزار کودک بومی جداشده از خانواده‌ها را تحت تاثیر قرار دارد.
در سال‌های اخیر، در بحبوحه کشف گور‌های دسته‌جمعی که در محوطه مدارس شبانه‌روزی کودکان بومی، بررسی‌ها بر روی رفتار با کودکان بومی در این مراکز در کانادا و آمریکا انجام شد.
در مجموع، تخمین‌ها تعداد کودکان بومی آمریکا را که در مدارس یادشده جان خود را از دست دادند، حدود ۴ هزار نفر می‌دانند، اما سطح سوءاستفاده جنسی از کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی در تاریکی باقی ماند، حتی زمانی که قربانیان در مورد مصائب خود صحبت کردند.
واشنگتن پست با اشاره به تحقیقات خود در این باره نوشت که بسیاری از قربانیان هرگز مصائب خود را مطرح نکردند یا هرگز فرصتی برای این کار نداشتند.
- بیشتر بخوانید:
- رسوایی جهانی سوءاستفاده جنسی در کلیسای کاتولیک
- درخواست بومیان آمریکا از کلیسای کاتولیک برای ارائه سوابق مدارس شبانه روزی
یک کشیش کاتولیک سابق اعتراف کرد وقتی با ادعا‌های سوءاستفاده جنسی روبه‌رو شد، متوجه شده که این مدارس سرزمین عجایب جنایت‌کاران بودند؛ وی که اکنون برای قربانیان مدارس شبانه‌روزی کار می‌کند، گفت: آن‌ها می‌توانند برای کمک فریاد بزنند، اما هیچ‌کس آن‌ها را نمی‌شنود یا باور نمی‌کند.
افشاگری در مورد سوءاستفاده گسترده در مدارس شبانه‌روزی تحت هدایت کلیسای کاتولیک و آشکار شدن توانایی آن در پوشش نظام‌مند پرونده ها، باعث شد برخی از بازماندگان در نهایت احساس کنند که می‌توانند آسیب‌های روحی خود را به اشتراک بگذارند.
یکی از بازماندگان این مدارس که اکنون ۷۷ سال سن دارد، گفت: ۶۷ سال منتظر بودم تا بتوانم داستانم را تعریف کنم؛ من به مدرسه‌ای ۷۰۰ مایل دورتر از خانه خود، به آلاسکا فرستاده شدم.
وکیل قربانیان بومی مدارس شبانه‌روزی آمریکا، گفت: قربانیان در حال حاضر به جنایت‌های کلیسای کاتولیک اشاره می‌کنند، زیرا افشاگری‌های قبلی، نشان دادند که مردم می‌توانند پاسخ دریافت کنند.
کلیسای کاتولیک، در حالی که به‌طور مشخص از برخی قربانیان مانند قربانیان مدارس یادشده در کانادا به دلیل نقش خود در آنچه تخریب فرهنگی خواند، عذرخواهی می‌کند، هرگز به دلیل سوءاستفاده جنسی گسترده در مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی اظهارنظر یا عذرخواهی نکرده است.
سخنگوی کنفرانس اسقف‌های کاتولیک آمریکا در این باره ادعا کرد: کلیسای کاتولیک موضوع سوءاستفاده جنسی از کودکان بومی را به رسمیت می‌شناسد و تصدیق می‌کند که تاریخ مدارس شبانه‌روزی در آمریکا سبب اندوه عمیق می‌شود؛ ما امیدواریم که گفت‌وگوی واقعی و صادقانه به مسیری برای آشتی با جوامع آسیب‌دیده منجر شود.
انتهای پیام/
نظر شما