اما چرا دچار چنین پدیده‌ای شده‌ایم و چطور می‌توانیم مانع پیشروی‌اش شویم؟ البته که فراگیری و گسترش آلزایمر محدود به ایران نیست؛ بلکه آنچه آن را بااهمیت وکمی نگران‌کننده کرده، بالارفتن آمار مبتلایان به آلزایمر درسراسر دنیاست که به نظر می‌رسد ریشه‌اش به دوران کرونا برمی‌گردد.دورانی که با کم‌شدن ارتباطات اجتماعی،سالمندان دچار اضطراب واسترس شدند وبا مرور زمان، این اضطراب،به اختلاف خفیف شناختی یا پیش‌آلزایمر تبدیل شد.شاید تغییری اساسی درسبک زندگی افرادبتواند مانع پیشروی جدی این بیماری شود.همه‌چیز به ژن بر‌می‌گردد؛ ژن‌های مشخصی که درمغز جهش پیدا می‌کنند و باعث پدیدآمدن آلزایمر می‌شوند. برای همین است که قریب به اتفاق متخصصان معتقدند راهی قطعی و شناخته‌شده برای پیشگیری از آلزایمر وجود ندارد؛ اما شاید بتوان سن ابتلا به آن راکمی به تاخیرانداخت.عواملی مانند آموزش ویادگیری وافزایش مصرف موادغذایی حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند تا حدودی از بروز آن جلوگیری کند. ازطرف دیگر، کم‌بودن ارتباطات اجتماعی، کم‌سوادی، سیگارکشیدن، ورزش‌نکردن، رژیم‌غذایی نامناسب، مصرف مشروبات‌الکلی، آلودگی‌هوا ودر بسیاری موارد، بیماری‌های زمینه‌ای که روند درمانی راطی نمی‌کنند هم می‌توانند احتمال ابتلا به آلزایمر را بالا ببرند:«بیماری‌هایی مانند دیابت، فشارخون، کلسترول بالا و...می‌توانند زمینه‌ساز ابتلا به دمانس و افسردگی در دوره سالمندی باشند.»این را معصومه صالحی،مدیرعامل انجمن آلزایمرایران می‌گویدومی‌افزاید استرس یکی از اصلی‌ترین عللی است که می‌تواند افراد را به چنین بیماری‌هایی مبتلا کند. اصلا شاید فراگیری استرس در روزگار امروز است که سن ابتلا به آلزایمر را پایین آورده. درواقع سالم‌زندگی‌کردن و داشتن یک سبک زندگی سلامت، یکی از آن روش‌های جدی و اثرگذاری است که می‌تواند آلزایمر را تا مدت‌های زیادی از افراد در سنین بالا دور کند. 
     
آگاهی، آگاهی، آگاهی
ارتباط با بیمار مبتلا به آلزایمرنیاز به صبر و ازهمه بیشتر و مهم‌تر آگاهی دارد؛ این‌که بدانید ممکن است چه رفتارهایی از خودشان نشان دهند و شما چطور باید با آن برخورد کنید. نمونه‌اش زمان خشم و پرخاش است؛ در چنین شرایطی بهتر است با آنها به آرامی صحبت و کمک کنید آرامش داشته باشند، چراکه پرخاش متقابل یا حتی تند حرف‌زدن و بالابردن صدا می‌تواند آنها را بترساند. به‌طورکلی برای ارتباط با این افراد، دور استفاده از جملات پیچیده و مبهم را خط بکشید و فقط از جملات ساده و واضح استفاده کنید تا منظورتان را به‌خوبی بفهمند. تجربه‌دارهای این بیماری می‌گویند که سعی کنید نام فرد را متعدد بر زبان بیاورید، چراکه این کار به او احساس ارزشمندبودن می‌دهد و تعامل بهتری با شما برقرار خواهد کرد. در این میان، از برقراری ارتباط چشمی و نگاه کردن به همدیگر هم غافل نشوید که یکی از بهترین راه‌های ارتباطی برای فرد مبتلا به آلزایمر به حساب می‌آید.درمجموع فراموش نکنید که در برابر افراد آلزایمری باید آن‌قدر از زوایای مختلف بیماری آگاهی داشته باشید که بتوانید در هر لحظه برخورد و معاشرت با آنها، بهترین رفتار را از خودتان نشان بدهید. ضمن این‌که این موضوع را هم در نظر بگیرید که هرکدام از این رفتارها، به نوع بیماری فرد مبتلا به آلزایمر که در سه دسته شروع‌کننده، متوسط و شدید طبقه‌بندی می‌شود، بستگی دارد.

آلزایمر را بشناس
فراموشی، فقط یکی از مجموع مشکلاتی است که یک فرد مبتلا به آلزایمر از خودش نشان می‌دهد؛ آنها گاهی در تصمیم‌گیری دچار مشکل می‌شوند، گاهی خلق‌و‌خوی‌شان تغییر می‌کند و ممکن است بی‌دلیل عصبانی یا ناراحت شوند، گاهی در انجام فعالیت‌های عادی و روزانه مانند لباس‌پوشیدن و آماده‌شدن هم تعلل‌های جدی دارند. تشخیص اشتباه اشیا، نداشتن تمرکز و استفاده سخت از کلمات مناسب در حین گفت‌وگو هم از دیگر نشانه‌های یک فرد مبتلا به آلزایمر یا در آستانه بیماری است که اطرافیان باید آن را جدی بگیرند و روند درمانی و کنترلی را آغاز کنند. درواقع چالش‌های ارتباطی فرد با اطرافیان از مهم‌ترین نشانه‌های بیماری است که نیاز به روش‌های درمانی و اصلاحی برای ادامه ارتباط دارد.