به گزارش خبرنگار ایلنا، مردم محلی تخت‌جمشید روز گذشته راهی تخت‌جمشید شدند تا با استفاده از امکانات اولیه از قبیل دبه و بطری درختان تخت‌جمشید را آبیاری کنند. 

این درحالی است که اداره آب مرودشت نیز در حمایت از مردم محلی چندین تانکر آب برای آبیاری درختان تخت جمشید در اختیار مردم محلی مرودشت گذاشته است. 

فعالان میراث‌فرهنگی معتقدند، تخت‌جمشید یکی از محوطه‌های جهانی است که نیاز به مراقبت و توجه جهانی دارد. آن‌ها به ایلنا می‌گویند: شاید این آبیاری از سوی مردم اصولی نباشد اما حضور مردم حرکت نمادین در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان نسبت به تخت‌جمشید و محیط پیرامون آن است. 

به گفته فعالان میراث‌فرهنگی، آبیاری نکردن درختان تخت‌جمشید از یکسو، افزایش سوسک چوب خوار که از مهمترین آفت‌های درختان تخت‌جمشید محسوب می‌شود، از سوی دیگر سبب شده که نیمی از درختان تخت‌جمشید خشک شده و از بین بروند. 

در سال‌های اخیر به دلیل خشکسالی‌ها و برداشت بی‌رویه از آب‌های زیر زمینی در دشت مرودشت فضای سبز محوطه پیرامونی تخت جمشید با آسیب‌های جدی مواجه شده است. 

این درحالی است که پیشتر برخی از گردشگران از پوست کاج‌های محوطه‌های مجموعه جهانی تخت جمشید به عنوان هیزم استفاده می‌کردند. درحال‌حاضر تعداد زیادی از درختان کاج در تخت جمشید خشک شده‌اند و لازم است که درخت‌های جایگزین در محل کاشته شود. 

پیش از این فعالان میراث‌فرهنگی اعلام کرده بودند که درخت‌های کل مجموعه تخت‌جمشید نیاز به رسیدگی و هرس شدن دارد. مردم محلی همچنین پس از آبیاری درختان محوطه تخت‌جمشید به جمع‌آوری زباله‌ها پرداختند.

طبق اسناد تاریخی و فعالیت‌های باستان‌شناسی مجموعه جهانی تخت جمشید فضاهای بسیار سبز، باغ‌های بزرگ، نهرهای عظیمی داشته است به طوری که هخامنشیان در کنار این معماری سنگی، باغ‌هایی ایجاد کردند و درختانی را کاشتند تا وقتی فردی در آن فضا وارد می‌شود آرامش را تجربه کند. 

در نقوش سنگی تخت جمشید در محل پلکان‌ها، درختان سرو که همواره سرسبز است حکاکی شده و این نشان دهنده اهمیت دادن مردمان آن دوران به فضای سبز و درختکاری دارد. 

مجموعه جهانی تخت‌جمشید در شهرستان مرودشت و در فاصله ۶۰ کیلومتری شمال شیراز واقع شده است.