به گزارش ایرنا، هیاهوی کودکانه در این روزهای داغ از فصل سال در میان کشتزارهای گندم و جو نوستالژی مردم این خطه از شمال‌شرق کشور است، مردمانی که زندگی خود را در میان جوی‌ها و سایه سار درختان سپری و خاطرات شیرین و شوری را در سر دارند.

خاطراتی که گاه با تلخی هایی همراه است و غرق شدگی کودکان معصومی که در کنار استخرهای بی حصار کشاورزی جنب و جوش می کردند ناگهان این برمودای زمین آنها را به کام مرگ می کشاند و تنها داغ زندگی آنها در تب داغ تابستان ماندگار می‌ماند.

باز هم پنجره ای از ناجوانمردی خشکسالی در پس این ماجرا باز می شود و این کاهش آب های زیر زمینی است که کشاورزان را قارچ گونه به سمت کندن استخرهای کشاورزی در خراسان شمالی می کشاند و چاله هایی را برای ذخیره آب حفر می کنند که در موارد بسیاری فاقد حصار و دیوار است.

دست و پا زدن کودکان معصوم در این فروچاله های مرگبار بسیار ناگوار و تلخ است و اینکه سهل انگاری انسان های فهمیده این حوادث را رقم می زند تلخ تر و عذاب آورتر است.

غرق شدگی کودکان در استخرهای کشاورزی خراسان شمالی در سال های اخیر شتاب بیشتری به خود گرفته است و در تازه ترین مورد مرگ ۲ برادر در روستای «آدینه قلی» غلامان دل مردم این خطه را رنجور کرد.

مردم این استان با غرق شدگی هر از چندگاهی از کودکان و جوانان بیگانه نیستند و به استناد آمار اداره کل پزشکی قانونی خراسان شمالی؛ ۱۴ نفر در سال ۱۴۰۲ و پنج نفر در سال ۱۴۰۱ و ۱۸ نفر در سال ۱۴۰۰ و سال ۹۹ و ۹۸ نیز به ترتیب ۱۷ و ۱۱ نفر در دام سهل انگاری و بی احتیاطی بهره برداران این استخرها افتادند و به زندگی لبیک گفتند.

آمار بسیار نگران کننده و تامل برانگیز است و صاحبان یکهزار و ۱۵۰ استخر ذخیره آب کشاورزی عمومی و خصوصی استان در معرض این اتهام قرار دارند و از مسببان اصلی این مرگ و میر محسوب می شوند.

آمار دقیقی از استخرهای حصار دار در استان وجود ندارد و نکته تاسف بار این جاست که اکثر این استخرها حتی یک طناب هم برای خارج شدن افرادی که در این مخمصه گرفتار می‌شوند را تدارک ندیده اند و حیوانات زیادی که برای خوردن آب به استخر می روند نیز در دام می افتند.

استخرهای کشاورزی برای جلوگیری از هدر رفت آب از مواد نانویی به نام "ژئو ممبران " ساخته شده اند و اگر فردی در این استخرها بیفتد، هیچ راهی جز تن دادن به مرگ وجود ندارد و هرقدر هم شناگر خوبی باشد، تنها راه موجود برای خروج از این استخر این است که یک نفر از بیرون طناب بیندازد و فرد را بیرون بکشاند.

آب جمع آوری شده در استخر دارای گل و لای است که در هنگام شنا باعث چسبندگی می شود و دیواره را لغزنده می کند و همه چیز برای غرق شدن یک انسان بی گناه آماده است.

مسوولان جهادکشاورزی در این خصوص اعلام کرده اند که طبق طرح حفاظتی در ساخت هر استخر، فنس کشی، نصب تابلوهای هشدار دهنده در هر چهار سمت، ایجاد جان پناه در کناره و نصب نردبان‌های شناور دایم بخشی از اقدامات قابل توجه است و هیچ استخر ذخیره آب کشاورزی، بدون ساخت تجهیزات حفاظتی تاییدیه نهایی دریافت نمی‌کند و بانک‌ها نیز به دلیل حساسیت موضوع برای پرداخت تسهیلات دقت زیادی دارند بنابراین نصب تجهیزات حفاظتی از مهم‌ترین ملاک ها است.

همین مسوولان می گویند که در صورت عدم رعایت استانداردها در این زمینه، به هیچ عنوان اجازه آبگیری این استخرها صادر نمی‌شود و ما برای نظارت دقیق‌تر بر این کار، ناظران مقیم در شهرستان و استان داریم که به طور دائم در حال تهیه گزارش از وضعیت ساخت این استخرها هستند.

حال «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل»؛ اگر چنین نظارت مستمر وجود دارد و این همه استخر بدون حصار و مرگ و میر برای چیست.