به گزارش ایسنا، تیم ملی بوکس ایران که برای کسب سهمیه المپیک در مسابقات تایلند حضور یافته بود، برخلاف انتظارات و هزینه‌های زیادی که طی چند ماه گذشته برای این رشته صورت گرفت، نتوانست حتی یک سهمیه المپیک را هم برای بازی‌های ۲۰۲۴ پاریس کسب کند؛ اتفاقی که بار دیگر نشان داد مشکل بوکس ایران خیلی فراتر از مسائل پیش پا افتاده مثل تغییر سرمربی و آوردن مربیان کوبایی یا از کشورهای دیگر است. مشکلات و نقاط ضعف برای حل شدن، نیازمند برنامه‌ریزی و داشتن نگاهی وسیع‌تر از سوی مسئولان و افراد حاضر در فدراسیون است.

به عنوان مثال، پس از روی کار آمدن روح‌الله حسینی به عنوان رئیس فدراسیون و پیش‌تر به عنوان سرپرست فدراسیون (او جایگزین حسین ثوری شد)، شاید بسیاری این انتظار را داشتند که در سال جاری با همدلی میان خانواده این رشته، اتفاقات و نتایج بهتری برای بوکس ایران رقم بخورد اما انتخاب‌ها و تصمیمات غلط فدراسیون از همان ابتدای راه باعث شد نه تنها نتایج خوبی حاصل نشود بلکه روزهای تقریبا خوب بوکس هم به پایان برسد و نتایج به مراتب ضعیف‌تر حاصل شود. از جمله این تصمیمات اشتباه، برکناری کاملا غیر منطقی علیرضا استکی از سرمربیگری تیم ملی بزرگسالان و  انتصاب حسینقلی نهرودی، به عنوان جانشین او بود.

حال اگر صحبت درباره چنین موضوعاتی را کنار بگذاریم، شاید بهتر باشد که به هزینه‌های زیاد فدراسیون برای تیم‌های ملی برخلاف دوره‌های گذشته بپردازیم که نشان‌دهنده تلاش فدراسیون برای رفع نیازهاست. با این حال اما حضور برخی افراد در جایگاه‌های اشتباه، باعث شده برنامه‌ریزی منطقی و مناسبی برای مربیان کوبایی و تیم ملی صورت نگیرد؛ اتفاقی که بزرگ‌ترین نمونه آن، حضور تیم ملی بوکس در تورنمنت قزاقستان، تنها چند روز قبل مسابقات انتخابی المپیک بود. شاید اگر مدیر فنی یا افراد متخصص بهتری در کنار تیم ملی بودند می‌شد با دادن مشاوره‌هایی مناسب، روند آماده سازی تیم ملی با مربیان کوبایی را بهبود بخشند. 

در ادامه صحبت‌های علی مظاهری، پیشکسوت و یکی از پرافتخارترین بوکسورهای ایران با ایسنا درباره شرایط بوکس ایران را می‌خوانید:

مسابقات قهرمانی کشور مهندسی نشود

- عدم نتیجه گیری بوکس ایران چندین دلیل دارد. دلیل اول اینکه متاسفانه ما در زمان‌های گذشته پایه‌سازی نکردیم، استعدادیابی و پشتوانه نداشتیم و فقط با نفرات تکراری در مسابقات شرکت کردیم. این مهم باعث شد که وقتی مهره‌ای از تیم ملی رفت جایگزین نداشته باشیم. مشکل بوکس ایران با این مصاحبه‌ها حل نمی‌شود و ما باید استان‌های خود را فعال کنیم. باید مسابقات خود را با تاریخ‌های فدراسیون جهانی هماهنگ کنیم و در قهرمانی کشوری نخبه یابی کنیم که فدراسون کار خیلی سختی دارد. باید داورها سازماندهی شوند چون برخی افراد خواسته یا ناخواسته ضربه می‌زنند. در قهرمانی کشور باید نخبه‌ها با خیال راحت مبارزه کنند و آموزش مربیان باید مد نظر قرار گیرد.

حضور در تورنمنت قزاقستان اشتباه بود

- در این دوره فدراسیون بوکس از معدود زمان‌هایی بود که تیم ملی چندین مسابقه تدارکاتی رفت و مربی خارجی با هزینه بالا آمد اما نمی‌شود از او انتظار داشت که سه ماهه معجزه کند. ایرادی که من به این مربی می‌گیرم تورنمنت آخر در قزاقستان است که ضرر کردیم. نباید در این مسابقات شرکت می‌کردیم چون از نظر علمی درست نبود. برخی بوکسورهای ما مشکل وزنی داشتند و چند بار وزن کم کردند که بدنشان خراب شد. بوکسور ۶۳.۵ کیلوگرم ما یعنی علی حبیب‌نژاد که در تورنمنت قزاقستان ازبک و قزاق را برد، در انتخابی المپیک به اسپانیا باخت. حتی قشلاقی هم شانس داشت اما به نظرم تورنمنت قزاقستان پیک آمادگی بوکسورهای ما بود که در تایلند از نظر بدنی کم آوردند.

ما بوکسی‌ها متحد نیستیم

- مربی خارجی از کشوری آمده است که بوکس ایران را قبول ندارد و به نظر من به حرف اعضای فدراسیون گوش نداده‌اند. اگر پیشرفت می‌خواهیم، نبود هماهنگی یا وجود دوستی میان عوامل خانواده بوکس بسیار مهم است. متاسفانه ما خانواده بوکس متحد نیستیم. به فدراسیون پیشنهاد می‌کنم اتحاد ایجاد کند. ما نیازمند این هستیم که فدراسیون به مدرسان خود توجه کند تا مربیان استان بوکسور بسازند. ما مدرسانی داریم که باید فعال‌تر و به‌روزتر شوند. خیلی از مدرسان ما مشکل دارند. فدراسیون باید کار کند و حسینی باید بزرگان بوکس را که می‌توانند کمک کنند جمع کرده و از آنها مشورت بگیرد. 

از همین الان شروع کنیم

- ما زمان کمی برای بازی‌های آسیایی داریم و دو دوره مدال نگرفته‌ایم، در حالی که بوکس ایران همیشه مدال داشت. اگر ما برنامه‌ریزی خود را از امروز شروع نکنیم به مشکل برمی‌خوریم. جوانان، نونهالان و نوجوانان ما خوب هستند اما باید به چرخه رساندن آنها به تیم ملی بزرگسالان توجه کرد. از نظر من با این روند ما برای بازی‌های آسیایی به مشکل بزرگی برمی‌خوریم. اگر همه اهالی بوکس از الان حمایت کنند و دست به دست هم دهند، می‌شود حرفی برای گفتن داشت.

انتهای پیام