واللا نیوز در تحلیلی در این رابطه اعلام کرد، جو بایدن رئیس جمهور آمریکا تصور می‌کرد که راه‌حل هوشمندانه‌ای را در اختیار دارد، اما بعد آن متوجه شد که عقل سلیم در خاورمیانه قابل پذیرش نیست، زیرا در ساختار موجود در خاورمیانه نتانیاهو با وجود آنکه مانع اصلی توافق آزادی اسرا محسوب می‌شود، اما هر روز قویتر می‌گردد، در حالی که معترضین در کاپالان این بار باید به فکر تحصن در مقابل کنگره آمریکا باشند.
این رسانه در ابتدای این یادداشت آورده است: بهتر است که ما از غم انگیز‌ترین بخش این داستان آغاز کنیم: ۱۲۵ خانواده نمی‌توانند حتی برای لحظه‌ای هم از فکر کردن شرایط رقت باری که عزیزانش در آن در تونل‌های حماس به سر می‌برند، دست بکشند، برخی از آن‌ها می‌دانند که فقط باید منتظر اجساد باشند و برخی دیگر از چند ماه پیش تا کنون همچنان در حال فریاد زدن در خیابان هستند و بین یاس و امید در نوسان قرار دارند، بدون آنکه بدانند که آن‌ها چیزی بیش از یک بازیچه در دست دستانی قدرتمند که منافع خود را بر منافع اصلی ترجیح می‌دهند، قرار دارند.
در ادامه این یادداشت آمده است، بهتر است با ستاره داستان شنبه یعنی جو بایدن آغاز کنیم، بسیاری از اسرائیلی‌ها که از دست نتانیاهو خسته شده‌اند همواره تاکید می‌کنند که او هیچ چیز را جز شاخص‌های بقای سیاسی‌اش در مد نظر قرار نمی‌دهد، شاید این امر بسیار صحیح باشد، اما بسیار مضحک است که همان افراد جو بایدن را در نقطه مقابل طیف تلاش کنندگان برای بقا در قدرت قرار می‌دهند.
نویسنده این یادداشت تاکید می‌کند، با وجود آنکه جو بایدن جزو نسل وفادار به اسرائیل بوده و جزو نسلی است که به تدریج در آمریکا هم در حال انقراض است، اما باید اعتراف کرد که هیچ رئیس جمهوری در آمریکا به دلایل فضایل اخلاقی‌اش انتخاب نمی‌شود و هرچه او سیاستمدار صادقی هم باشد باز هم در وحله اول او یک سیاستمدار است.
از اینرو هدف شماره یک بایدن انتخاب شدن مجددش در فرایند انتخاباتی پنج ماه آینده است، گرچه این ماموریت به مرور زمان دشوارتر هم می‌شود.
امروز جنگ غزه برای بایدن یک شکار محسوب می‌شود که معتقد است می‌تواند به وی همان مقدار ناچیز از تفاوت و برتری را در انتخابات پیش رو ببخشد.
همین امر باعث شد تا بایدن ردای بشر دوستی به تن کرده و مخالفت شدید خود را با حمله به حیفا ـ ببخشید ـ به رفح (این واژه‌ها را به شکل سخره آمیزی به نقل از رئیس جمهور پیر نقل می‌کنند)، اما واقعا هم این نگرانی وجود دارد که با نزدیک شدن هرچه بیشتر خط آتش در شمال به عمق اسرائیل ما مجبور شویم جنگ و عملیاتی را هم در حیفا انجام دهیم.
به اعتقاد نویسنده این یادداشت، بایدن در یک تنگنای عجیبی قرار گرفته است هم نمی‌تواند در مقابل اقداماتی همچون صدور حکم دادگاه لاهه و احتمال اعمال تحریم علیه اسرائیل ساکت بنشیند و در عین حال هر بار که دهانش را در حمایت از اسرائیل باز کرده تعداد بیشتری از رای هایش ریزش پیدا کرده‌اند، پس خود را مجبور دید تا گامی برای شکستن این معادله بردارد، حداقل این اقدام را روی کاغذ انجام دهد و همین امر باعث شد تا طرح بلند مدت آزادی ربوده شدگان را مطرح کرد، این همان طرحی است که ۹۰ درصد از آن اگر نگوییم بیشتر همان طرح پیشنهادی اسرائیل است، اما به شکل ناچیزی آن پایان مطلق برای جنگ را تغییر داده و در عین حال جهان را برای فشار بر حماس بسیج کرده و تضمینی برای پیروزی اسرائیل به وجود آورده و اسرائیل را به طور بالفعل مجبور به حمایت از این طرح کند، در این گیر و دار اگر معجزه‌ای رخ داده و این توافق جدید راهی به سوی موفقیت و اجرا پیدا کند که این مهم حاصل شده است، اما اگر حماس آن را رد کند، این گروه متحمل فشار‌های بین المللی خواهد شد.
با این حال ظاهرا آمریکایی‌ها نشان داده‌اند هنوز هم آگاهی چندانی از اوضاع این منطقه ندارند، حدود پنجاه سال پیش بود که هنری کسینجر در حاشیه شکست ابتکار صلح با مصر اعلام کرده بود که اسرائیل سیاست خارجی ندارد هر آنچه هست فقط سیاست داخلی است.
در چارچوب همین مقوله است که شاهد آن هستیم که نتانیاهو از روی این توافق هم پرید تا بتواند غنائم بیشتری را به دست آورد و این بار همان طرحی که خود در کابینه‌اش طراحی کرده بود امروز به عنوان سیاست رسمی ایالات متحده شود.
با این حال او در مقابل دو گزینه قرار دارد: یا آنکه باید مهر و امضای آمریکا را در ذیل برگه پیروزی‌اش ببیند (آنگونه که بایدن در سخنرانی‌اش هم به آن اشاره کرد) و بایدن را در شوی تاثیر گذار بازگشت ربوده شدگان به خانه سهیم کند یا به جای آن که ترجیحا رخ خواهد داد، حماس این طرح را رد کرده و اسرائیل فقط چند امتیاز در افکار عمومی جهانی به دست خواهد آورد که می‌تواند به نیروی محرکه‌ای برای طولانی‌تر کردن جنگ تبدیل شود.