به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، به این ترتیب فرضیات پیشین درباره فعالیت های زمین شناختی سیاره زهره که به خواهر زمین نیز مشهور است، به چالش کشیده می شود.

محققان دانشگاهAnnunzio in Pescara در ایتالیا داده های رادار نقشه یابی مربوط به اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی را برای بررسی سطح زهره و یافتن شواهدی از جریان گدازه های آتشفشانی روی سیاره بررسی کردند. یافته های آنها نشان دهنده وجود فعالیت های آتشفشانی در ۲ منطقه متمایز است و نشان می دهد چنین فعالیتهایی احتمالا همچنان ادامه دارد و گسترده تر از فرضیات پیشین است.

فضاپیمای ماژلان به طیفی از ابزارهای علمی مجهز بود و بین ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ میلادی دور زهره مدار زد و اسکن های راداری دقیق از سطح سیاره ثبت کرد. محققان با مقایسه اسکن های دوره های مختلف ، تغییراتی را در خواص پراکندگی سطحی در یک بازه زمانی ۱۶ ماهه شناسایی کردند که به وجود جریان‌های گدازه‌ای جدید در طول ماموریت تعبیر شد.

یکی از مناطقی که جریان های گدازه ای در آن مشاهده شد، Dif Mons ، یک آتشفشان سپری در نیمکره شمالی زهره بود. دومین منطقه بخش غربی Niobe Planitia روی سیاره بود که توپوگرافی مسطح همراه آتشفشان های سپری متعدد و مواد آتشفشانی مرتبط داشت. آتشفشان سپری ظاهری شبیه سپر جنگی و مخروطی شکل با دامنه هایی کم شیب دارد.

تحقیق مذکور به دلیل محدودیت تصاویر مقایسه ای، فقط شامل ۱۶ درصد سطح زهره بود. بنابراین احتمال دارد شواهد بیشتری از این دست روی سیاره وجود داشته باشد.