گروه حماسه و جهاد دفا‌ع‌پرس: شهید آیت‌الله «سید ابراهیم رئیسی» آذر سال ۱۳۳۹ در محله «نوغان» مشهد دیده به جهان گشود. او پنج سال بیشتر نداشت که پدرش را از دست داد؛ بنابراین برای تأمین معیشت تابستان‌ها کار می‌کرد؛ از دستفروشى در خیابان‌هاى منتهى به حرم حضرت امام رضا (ع) گرفته تا کار طاقت‌فرسا در مرغدارى.

سید ابراهیم تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه جوادیه گذرانده و سپس طلبگى را انتخاب کرد؛ اما با این وجود، باز هم کار می‌کرد تا خرج و مخارج خانه و پول کتاب‌هاى درسى خود را از این راه به‌دست آور؛ چراکه آن‌روز‌ها زندگى کردن با شهریه طلبگی سخت بود؛ به‌طوری که در این‌باره گفته است: «من در اوایل طلبگی یادم می‌آید که در مدرسه نواب مشهد یک هفته بود که من دیدم یک تومان بیشتر پول ندارم و وسط هفته یا شاید هم اوایل هفته بود که فکر می‌کردم چه‌کار کنم تا که تا آخر هفته بتوانم با همین یک تومان زندگی کنم؛ خیلی سخت بود گذراندن با این یک تومان؛ بنابراین خیلی به خودم سختی آوردم که اگر بتوانم یک وعده غذا بخورم.

صبح پنج‌شنبه‌ای بود که با یک وضعیت بسیار سختی سر کردم و با یک‌ریال یا ۲ ریال می‌رفتم چیز‌هایی را می‌خریدم تا بشود با آنها گذران کرد، تا این‌که به حرم خدمت حضرت رضا (ع) رفتم و به ایشان گفتم که «آقا خیلی وضعیتم ناجور است؛ عنایتی بفرمایید...». آقایی را آن‌جا دیدم که نمی‌دانم از کجا متوجه شده بود؛ آقای محترمی از فامیل ما بود. او برای تشویق من که یک طلبه جوان بودم، وقتی داشت با من احوال‌پرسی می‌کرد، ۲ تومان به من داد؛ لذا من خیلی خوشحال شدم و این موضوع را از جانب حضرت رضا (ع) می‌دانستم.

البته من وقتی به وضعیت برخی طلبه‌ها یا هم‌محله‌ای‌ها نگاه می‌کردم، باز هم خدا را شاکر بودم که وضعیت ما از آن‌ها بهتر است؛ اما به‌دلیل این‌که پدر ما نبود و وضعیت معیشتی ما یک وضعیت خاصی داشت و این وضعیت برای ما طبیعی بود که با یتیمی بزرگ شده بودیم».

انتهای پیام/ 113