قسمت اول
دانشگاه اصفهان اولین مرکزی بود که در دهه ۶۰ در زمینه طراحی و ساخت پهپاد فعال شد و هر چند که نمونه ساخته‌شده پیشرفته نبود، ولی این حرکت، سکوی پرتابی شد تا امروزه مهندسان شرکت‌های دانش‌بنیان به ساخت انواع پهپادها با کاربردهای امداد و نجات، جنگلبانی، پایش سلامت گیاهان و آتش‌سوزی دست یابند.
به گزارش ایسنا، زمانی که در سال ۱۸۴۹ اتریش، بالن پر از بمب بدون سرنشینی را برای حمله به ونیز فرستاد، در آن روزگار تصور نمی‌شد که این پرنده‌های هدایت‌پذیر بدون سرنشین امروز می‌توانند در بسیاری از امور ما را یاری کنند، به گونه‌ای که هر چند که این ابزار در ابتدا با مقاصد نظامی مورد استفاده قرار گرفت، ولی حالا رشته حیات آن در حوزه‌های امداد و نجات، نقشه‌برداری، آتش‌نشانی و مخابرات و ناوبری جستجو می‌شود.
با توجه به پیشرفت روزافزون تکنولوژی در تولید پهپادها انتظار می‌رود که شرکت‌های حمل و نقل و فروشگاه‌های اینترنتی بخشی از نقل و انتقالات خود را توسط پهپادهای باربر جا به جا کنند؛ همان اقدامی که شرکت‌هایی چون آمازون و دی اچ ال برای حمل و نقل محموله‌ها از آن استفاده می‌کنند.
تاریخچه پهپاد ساخت ایران به اوایل دهه ۶۰ هجری شمسی بر می‌گردد که در دانشگاه استان اصفهان، گروهی از دانشجویان به طراحی و ساخت نمونه اولیه از پهپادها مشغول بودند. نمونه اولیه در مقایسه با پهپادهای امروزی، بسیار ضعیف بود؛ اما همین افراد باعث شدند تا مقدمات ساخت پهپاد در کشور عملی شود. طول این پهپاد کمتر از یک متر بود و محدوده پروازی آن با چشم غیر مسلح نیز قابل دیدن بود.اولین پهپادهای ایرانی در دوران دفاع مقدس و با هدف شناسایی مواضع دشمن ساخته شدند و امروزه شرکت‌های دانش‌بنیانی بر روی این فناوری متمرکز شدند که توانستند انواع مختلفی از این پرنده را به تولید برسانند
ادامه دارد...