به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، تشدید بحران املاک آلمان با کاهش سرمایه‌گذاری‌های خارجی، اجباری شدن بیمه دوچرخه‌سواری در شهر اروپایی، استخدام ۶۰ هزار خلبان برای تاکسی‌های هوایی شهری، کشورهایی با بیشترین تنوع فرهنگی جهان در سال، گسترش طولانی‌ترین پارک شهری اروپا، راهکار اسپانیا برا ی کاهش تلفات گرما، کشورهایی با بیشترین شکاف شادی بین نسل‌ها و حذف تبلیغات محیطی متروی پراگ با هدفی جالب را در این بسته خبری مدیریت شهرهای جهان ایمنا بخوانید.

تشدید بحران املاک آلمان با کاهش سرمایه‌گذاری‌های خارجی

خریداران خارجی مسئول ۳۵ درصد از خرید املاک تجاری در سه ماهه اول سال جاری آلمان بوده‌اند. از سال ۲۰۱۳ تاکنون این رقم کمتر از هر سال دیگری است و نسبت به سال ۲۰۲۳ که سرمایه‌گذاران خارجی ۳۷ درصد از حجم معاملات املاک تجاری آلمان را به خود اختصاص داد بودند کاهشی دو درصدی را نشان می‌دهد.

کاهش سرمایه‌گذاری به‌دلیل عوامل متعددی مانند تورم بالا و ترس از رکود در آلمان صورت گرفته است. اگرچه اقتصاد در سه ماه اول سال با رشد ۰.۲ درصدی تولید ناخالص داخلی بهتر از حد انتظار عمل کرد، کارشناسان معتقدند که مسائل ساختاری همچنان مانع از تولید خواهد شد.

روند نزولی نگران‌کننده در اقتصاد آلمان

اقتصاد آلمان در سه ماهه چهارم و البته در کل سال ۲۰۲۳ ۰.۳ درصد کوچک شد و این کشور را به بدترین اقتصاد بزرگ سال گذشته در مقیاس جهانی تبدیل کرد. این رکود را می‌توان تا حدی با اشاره به بحران انرژی اروپا توضیح داد، زیرا بخش صنعتی آلمان به شدت به سوخت روسیه وابسته بود. با این حال مشکلات سرسخت‌تری وجود دارد که مانع رشد آینده می‌شود.

جمعیت پیر، فقدان سرمایه‌گذاری عمومی، بوروکراسی بیش از حد سختگیرانه و کاهش بهره‌وری، همه به رکود آلمان کمک می‌کنند. در حالی که بعضی از این مسائل در دهه قبل از همه‌گیری نیز وجود داشت، تعدادی از عوامل مثبت برای مدتی سرمایه‌گذاران را به بازار املاک آلمان جذب کرد و نرخ‌های پایین بیکاری و بهره در کنار ثبات اقتصادی به‌طور قابل‌توجهی باعث تقویت وجهه کشور شد.

به این ترتیب آلمان از حدود سال ۲۰۰۵ یک «معجزه بازار کار» را تجربه کرد. در این دوره اشتغال بیش از ۱۵ درصد افزایش داشت و از ۳۹.۳ میلیون نفر در سال ۲۰۰۵ به ۴۵.۳ میلیون نفر در سال ۲۰۱۹ رسید. با این وجود منتقدان معتقدند آلمان برای انطباق با فناوری بسیار کند عمل کرده است.

ضعف آلمان در بهره‌وری از فناوری

آلمان در مقایسه با همتایان اروپایی خود از بحران مالی سال ۲۰۰۸ آسیبی ندید، اما بهره‌وری آن شروع به کاهش کرد. کارشناسان معتقدند مشکلات کنونی این کشور تا حدی ناشی از شکست آن در سرمایه‌گذاری کامل روی پیشرفت‌های تکنولوژیکی، همراه با تغییر به سمت بخش‌های کم بهره‌وری است.

برخلاف کشورهایی مانند فرانسه و بریتانیا، آلمان بسیار کمتر متمرکز است و قدرت اقتصادی خود را در چندین شهر مانند برلین، مونیخ، هامبورگ، فرانکفورت و کلن گسترش می‌دهد. این بدان معنی است که آلمان فاقد یک مرکز برجسته است که سرمایه‌گذاران اغلب دوست دارند در آن سرمایه‌گذاری کنند.

از سوی دیگر با تداوم فشار هزینه‌ها و بالا ماندن قیمت‌های بخش ساخت‌وساز، کارشناسان انتظار افزایش شدید تقاضای مسکن در سال جاری را ندارند و بیش از نیمی از شرکت‌ها (۵۵.۲ درصد) در بخش ساخت‌وساز مسکونی آلمان، تا آوریل سال جاری کمبود سفارش را گزارش کرده‌اند. حدود ۱۷.۶ درصد از این شرکت‌ها نیز ساخت و ساز را لغو کرده‌اند که البته این رقم نسبت به ۱۹.۶ درصد در ماه مارس کاهش داشته است.

استخدام ۶۰ هزار خلبان برای تاکسی‌های هوایی شهری

بر اساس پیش‌بینی‌ها، تاکسی‌های هوایی دبی یا وسایل نقلیه به اصطلاح «جابه‌جایی هوایی شهری» (UAM) تا سال ۲۰۲۸ به ۶۰ هزار خلبان برای پرواز نیاز خواهد داشت. این رقم حدود ۱۷ درصد از خلبان‌های تجاری در سال ۲۰۱۸ را نشان می‌دهد. نیویورک و دبی از جمله شهرهایی در سراسر جهان هستند که این روش جابه‌جایی را در شرایط‌های مختلف سنجیده‌اند، اما هنوز اعتماد عمومی برای استفاده از آن به‌طور کامل وجود ندارد.

تاکسی‌های هوایی تا چند دهه پیش همیشه در فیلم‌های علمی‌تخیلی دیده می‌شدند و به نظر دور از ذهن می‌رسیدند، اما با پیشرفت علم و تکنولوژی، این مفهوم چندی است که رنگ واقعیت گرفته است و بیش از ۲۵۰ کسب‌وکار در هر شکل و اندازه در حال آماده‌سازی برای تولید، ساخت یا راه‌اندازی هرچه بیشتر این تاکسی‌های هوایی هستند.

خودروهای برقی پرنده چند «روتور» یا چند بال هستند که به‌صورت عمودی برمی‌خیزند و فرود می‌آیند، دو تا شش مسافر را در خود جای می‌دهند و بردی بین ۳۰ تا ۳۰۰ مایل دارند. آخرین برآوردها حاکی از آن است که وقتی این بازار جابه‌جایی هوایی شهری (UAM) به مقیاس و پتانسیل کامل خود برسد، فرصت جهانی برای آن در حدود صدها میلیارد دلار در سال خواهد بود.

UAM باید بر تعدادی از چالش‌ها غلبه کند؛ از فناوری و مقررات قانونی گرفته تا پذیرش عمومی، مدیریت ترافیک هوایی و زیرساخت‌های فیزیکی. این وسایل نقلیه در نهایت به‌صورت مستقل پرواز خواهد کرد، اما عملیاتی کردن و پذیرش چنین امری ممکن است یک دهه طول بکشد، زیرا مسائل مربوط به فناوری و نگرانی‌های نظارتی هنوز در این رابطه وجود دارد. تا زمانی که پرواز خودکار صدها یا هزاران وسیله نقلیه بر فراز شهرها در سراسر جهان به واقعیت تبدیل شود، این صنعت باید هزاران خلبان را استخدام، آموزش و مستقر کند، زیرا هنوز در این جابه‌جایی هوایی نبود راننده انسانی، امن در نظر گرفته نمی‌شود.

کشورهایی با بیشترین تنوع فرهنگی جهان در سال ۲۰۲۴

زمین ۷.۸ میلیارد نفر جمعیت دارد که از همه لحاظ بسیار متنوع هستند. انسان‌ها مجموعه‌ای خیره‌کننده از زبان‌ها، آداب و رسوم، مذاهب، نژادها و قومیت‌ها، ارزش‌ها، سنت‌ها و موارد دیگر را به نمایش می‌گذارند. بیشتر کشورهای جهان در پرتو این تنوع عظیم نه‌تنها یک، بلکه طیف وسیعی از فرهنگ‌ها و گروه‌های مردمی مختلف را در خود جای داده‌اند.

تنوع فرهنگی و مطالعه ارکان گورن

ارکان گورن، محقق آلمانی، در سال ۲۰۱۳ مطالعه‌ای با عنوان «اثرات اقتصادی تنوع فرهنگی کشورهای داخلی و همسایه» منتشر کرد که میزان تنوع فرهنگی را در ۱۸۰ کشور در سراسر جهان اندازه‌گیری کرد. وی قومیت و شباهت زبان را بین گروه‌های اصلی مردم هر کشور در نظر گرفت و استدلال کرد گروه‌های افرادی که یک زبان مشترک دارند، به احتمال زیاد جنبه‌های دیگری از فرهنگ خود را نیز به اشتراک می‌گذارند، در حالی که گروه‌هایی که زبان‌هایشان متفاوت است احتمالاً فرق‌های فرهنگی مهم دیگری نیز دارند. گورن با دادن امتیازی بین صفر تا یک به هر کشور به رتبه‌بندی تنوع فرهنگی در کشورهای مورد بررسی خود پرداخت که یک به بیشترین و صفر به کمترین تنوع تعلق گرفت.

توجه به این نکته مهم است که هدف از مطالعه گورن تهیه فهرستی از متنوع‌ترین کشورها از نظر نژادی نبود، بلکه شناسایی متنوع‌ترین ملت‌ها از نظر فرهنگی بود. به این ترتیب، این مطالعه بر نژاد تأکید نمی‌کند که بسیاری از قوم‌شناسان مدرن استدلال می‌کنند یک ساختار اجتماعی است نه ژنتیکی، بلکه اولویت‌بندی تفاوت‌های فرهنگی از یک گروه به گروه دیگر است.

این روش هنگام بررسی کشورهایی مانند برزیل مهم است، زیرا جمعیت این کشور طیف متنوعی از نژادها را شامل می‌شود، با این حال از آنجا که برزیلی‌ها از هر نژادی به‌عنوان زبان اصلی خود به پرتغالی صحبت می‌کنند، گورن حدس زد که فرهنگ آن‌ها نیز نسبتاً یکسان است و برزیل را به‌عنوان یکی از کم‌تنوع‌ترین فرهنگ‌ها رتبه‌بندی کرد.

در مقایسه با این کشور، کامرون دارای تقریباً ۲۵۰ جمعیت بومی و بیش از ۲۰۰ زبان محلی است، از این‌رو به‌عنوان کشوری بسیار متنوع شناخته می‌شود. در واقع فرهنگ‌ها و مذاهب متعدد کامرون، همراه با صلح و بردباری که نسبت به یکدیگر گسترش می‌دهند، یونسکو را بر آن داشت تا کامرون را به‌عنوان نمونه‌ای از تنوع برای جهان توصیف کند.

برترین کشورهای جهان از نظر تنوع فرهنگی

اوگاندا ۹۳.۰۲ درصد

لیبریا ۹۰.۸۴ درصد

ماداگاسکار ۸۷.۹۱ درصد

جمهوری کنگو ۸۷.۴۷ درصد

کامرون ۸۶.۳۵ درصد

چاد ۸۶.۲ درصد

کنیا ۸۵.۸۸ درصد

نیجریه ۸۵.۰۵ درصد

جمهوری آفریقای مرکزی ۸۲.۹۵ درصد

متنوع‌ترین کشور جهان از نظر فرهنگی بر اساس معیار گورن، کشور آفریقایی چاد با بیش از ۱۰۰ گروه قومی در میان ۸.۶ میلیون ساکن آن است. چاد بیش از ۴۹۵ هزار و ۶۲۴ مایل مربع وسعت دارد و پنجمین کشور بزرگ آفریقا از نظر مساحت است. این گستردگی به گروه‌های قومی چاد این امکان را می‌دهد تا به‌رغم تلاش‌های گسترده برای متحد شدن آن‌ها، به‌طور مستقل زندگی و فعالیت کنند. بیشتر ۱۰۰ زبانی که در چاد صحبت می‌شود که ریشه نیلو-صحرایی و آفریقایی-آسیایی دارند و با هویت گروه‌های قومی هم‌پوشانی ندارند. عربی و فرانسوی در سراسر کشور رایج هستند و عربی یک زبان تجاری مهم است.

گسترش طولانی‌ترین پارک شهری اروپا در سال ۲۰۲۴

دل توریا به‌معنای باغ توریا به‌طول ۸.۵ کیلومتر، ستون سبز شهر والنسیا و طولانی‌ترین پارک شهری اسپانیا (و احتمالاً اروپا) است. اکنون که والنسیا پایتخت سبز اروپا در سال ۲۰۲۴ است، بخشی از پروژه‌های برنامه‌ریزی‌شده آن شامل گسترش این فضای سبز به میزان ۱.۵ کیلومتر دیگر است تا به منطقه بندر و دریای مدیترانه متصل شود، بنابراین به آن لقب پارک رودخانه اعطا شده است. این پارک شکل مارپیچ خود را مدیون این واقعیت است که در بستر سابق رودخانه توریا قرار دارد.

والنسیا همچون بسیاری از شهرها، رودخانه مخصوص به خود را داشت که اغلب در طول قرن‌ها به دلیل سرریز شدن و وقوع سیل برای ساکنان محلی فاجعه ایجاد می‌کرد. آخرین سیل این رودخانه سال ۱۹۵۷ جاری شد که با مرگ ۸۱ نفر همراه بود. بنابراین مقامات محلی در آن زمان تصمیم گرفتند که اقدامات جدی انجام دهند و کل رودخانه را به سمت جنوب شهر منحرف کنند.

پروژه گسترش پارک و در نتیجه تبدیل آن به بزرگ‌ترین ریه سبز شهری اروپا در دهه ۱۹۸۰ آغاز و اولین بخش آن در سال ۱۹۸۶ افتتاح شد. از آن زمان این پارک به فضای مورد علاقه والنسیایی‌ها و بازدیدکنندگان این شهر تبدیل شده است. نمادین‌ترین مکان‌های شهر (مجموعه فرهنگی شهر هنرها و علوم) نیز در نزدیکی انتهای شرقی پارک قرار دارد.

این پارک جدا از مزایای زیست‌محیطی برای والنسیا، به لطف توپوگرافی مسطح و طولانی شامل درختان نخل، کاج و پرتقال، فواره‌ها، گیاهان معطر و حوضچه‌ها، امکانات ورزشی و تخت‌های گل رز، فرصت‌های ایده‌آلی برای تفریح و ورزش ارائه می‌دهد، با این حال طبیعت تنها مزیت این پارک نیست و از بستر سابق رودخانه حدود ۱۸ پل عبور می‌کند که قدمت بعضی از آن‌ها به پنج قرن پیش می‌رسد، علاوه بر این بسیاری از مؤسسات فرهنگی برتر شهر، همچون مؤسسه هنر مدرن والنسیا و موزه هنرهای زیبا در کناره‌های این پارک قرار دارد.

طرح گسترش فضای سبز در والنسیا

گسترش فضاهای سبز برای بسیاری از دولت‌های محلی اسپانیا یک سیاست مشترک نشان‌دهنده فعالیتی بین نسلی است که همه به آن متعهد هستند. تقریباً تمام ساکنان والنسیا (۹۷ درصد) در ۳۰۰ متری فضای سبز شهری زندگی می‌کنند و پایتخت سبز بودن فرصتی برای تغییر نگاه مردم به والنسیا به‌عنوان یک شهر محسوب می‌شود که کیفیت زندگی آن‌ها را با گسترش فضاهای سبز بهبود بخشیده است.

باغ توریا منطقه‌ای است که آسایش حرارتی استثنایی را با اختلاف دمایی تا سه درجه نسبت به سایر مناطق شهر فراهم می‌کند و در زمان بحران آب‌وهوایی که اسپانیا را شدیدتر از سایر بخش‌های اروپا تحت تأثیر قرار می‌دهد، این امر بسیار مهم است، بنابراین گسترش این پناهگاه آب‌وهوایی بسیار منطقی به‌نظر می‌رسد. قرار است با اضافه کردن ۱۰۰ هزار متر مربع دیگر فضای عمومی خنک تنفسی، این پارک به مارینا متصل شود.

طراحی این اقدام در مراحل نهایی است و به موازات این اقدام، باغ توریا شاهد تغییر محیط زیست خود از طریق فرآیند طبیعی‌سازی مجدد نیز خواهد بود که توسط کنفدراسیون هیدروگرافی شهر به‌منظور کاهش ظاهر صنعتی و متروک بخش‌هایی از آن انجام خواهد شد.

راهکار اسپانیا برای کاهش تلفات گرمای سال جاری

اسپانیا پس از دو سال گرمای بی‌سابقه، خود را برای تابستان پرتلاطم دیگری آماده می‌کند. کوپرنیک، سرویس آب‌وهوای اتحادیه اروپا، اعلام کرده است که تا ۷۰ درصد احتمال دارد تابستان سال جاری نیز یکی از دوره‌های گرمای بی‌سابقه ثبت شده در این کشور باشد.

سال گذشته از زمان شروع رکوردها، گرم‌ترین سال در سطح جهان بود، زیرا دنیا برای نخستین بار از حد ۱.۵ درجه گرمایش جهانی تعیین‌شده توسط توافقنامه پاریس برای یک سال کامل، عبور کرد. سال ۲۰۲۲ گرم‌ترین سال اروپا تاکنون باقی‌مانده است؛ این قاره شاهد تعداد قابل‌توجهی از موج‌های گرمایی بوده است که به‌تنهایی در اسپانیا حدود ۱۱ هزار و ۳۰۰ قربانی گرفت.

برای نجات جان انسان‌ها در سال جاری، وزارت بهداشت اسپانیا نقشه جدیدی را برای ارائه هشدارهای گرمایی دقیق‌تر منتشر کرده است. این تصمیم یکی از اقدامات متعددی است که این کشور مدیترانه‌ای، در خط مقدم بحران آب‌وهوا در اروپا، برای محافظت از شهروندان و بازدیدکنندگان انجام می‌دهد.

نقشه جدید هشدار گرما در اسپانیا چه چیزی را نشان می‌دهد؟

«طرح ملی اقدامات پیشگیرانه اسپانیا در برابر اثرات دمای بیش از حد بر سلامت» که روز پنجشنبه گذشته آغاز شد، قرار است تا سی‌ام سپتامبر ادامه یابد؛ اگرچه در صورت تداوم گرما همچون سال‌های گذشته، می‌تواند تا اکتبر تمدید شود. وزارتخانه بهداشت اسپانیا نقشه جدیدی را تهیه کرده است که این کشور را از ۵۲ منطقه استانی به ۱۸۲ «منطقه هوا و سلامت» تقسیم می‌کند.

این نقشه آستانه‌های دمایی را نشان می‌دهد که موجب مرگ‌ومیر ناشی از گرما می‌شود و به‌طور قابل‌توجهی بین استان‌ها و درون استان‌ها متفاوت است.

برای تعیین مناطق آب‌وهوایی، داده‌های صدها رصدخانه با ارقام مربوط به مرگ‌ومیر ناشی از گرما از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸ مقایسه شد. سازگاری‌های آب‌وهوایی محلی یکی از عواملی است که می‌تواند تفاوت بزرگی در آسیب‌پذیری جوامع ایجاد کند.

سیستم هشدار گرما در اسپانیا دمایی را که در آن میزان مرگ‌ومیر به‌طور قابل‌توجهی در یک منطقه خاص افزایش پیدا می‌کند و مدت زمان پیش‌بینی موج گرما را در نظر می‌گیرد. سیستم هشدار با نقشه جدید در سوم ژوئن آماده راه‌اندازی خواهد بود.

به‌طور ویژه، این برنامه برای کمک به سالمندان اسپانیایی در مسیریابی در زمانی که بیشتر در معرض خطر هستند در نظر گرفته شده است.

بر اساس سیستم نظارت روزانه مرگ‌ومیر اسپانیا (MoMo)، بیش از ۲۱ هزار و ۷۰۰ نفر بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳ بر اثر گرما جان خود را از دست دادند که اکثر آن‌ها بالای ۶۵ سال سن داشتند.

کشورهایی با بیشترین شکاف شادی بین نسل‌ها

اندازه‌گیری شادی دشوار است و بیشتر با در نظر گرفتن این امر انجام می‌شود که مناطق، فرهنگ‌ها و مذاهب مختلف چگونه آن را تعریف می‌کنند، با این وجود گزارش جهانی شادی، شاد بودن کشورها را بر اساس میانگین امتیاز آن‌ها رتبه‌بندی می‌کند. این گزارش همچنین به تغییرات مهمی در داده‌هایی مانند اختلاف فزاینده در شادی بین گروه‌های سنی در کشورها می‌پردازد.

داده‌های گزارش جهانی شادی تا حدودی همبستگی دارند و نشان می‌دهند جوانان زیر ۳۰ سال در جهان شادترین افراد جمعیتی هستند، سپس شادی تا میان‌سالی کاهش می‌یابد و حدود ۶۰ سالگی شروع به افزایش می‌کند. البته کشورهایی نیز وجود دارند که از این الگو دور می‌شوند و نسل‌های مسن‌تر آن بسیار شادتر از جوانان هستند.

اینکه نسل‌های قدیمی‌تر در این کشورها خوشحال‌تر هستند، به خودی خود بد نیست، با این حال این حقیقت که جوانان در همان کشور بسیار ناراضی‌تر هستند، می‌تواند به چندین استرس منحصربه‌فرد اشاره کند که افراد زیر ۳۰ سال با آن مواجه هستند. از جمله این استرس‌ها می‌توان به توانایی خرید خانه اشاره کرد که زمانی یک معیار کلیدی موفقیت محسوب می‌شده است و نسل‌های جوان امروز از آن محروم مانده‌اند.

شکاف شادی میان نسل‌های مسن و جوان

بخشی از گزارش جهانی شادی در سال ۲۰۲۴، کشورها را بر اساس بیشترین شکاف در رتبه‌های شادی بین جوانان کمتر از ۳۰ تا سالخوردگان بالای ۶۰ سال فهرست می‌کند. اعداد بالاتر نشان‌دهنده شکاف بزرگ‌تر است و این‌که جوانان امروزی در حال از دست دادن رضایت خود از زندگی نسبت به همتایان مسن‌تر خود در دوران جوانی هستند.

موریس با فاصله ۵۷ جایگاهی بین رتبه شادی سالمندان (۲۸) و جوانان (۸۵)، در رتبه اول این فهرست قرار دارد. این کشور جزیره‌ای با ۱.۲۶ میلیون سکنه برای مدت کوتاهی در سال ۲۰۲۰ به وضعیت درآمد بالا دست پیدا کرد، اما با شیوع بیماری همه‌گیر کووید -۱۹ به‌شدت ضربه خورد.

بیماری به بخش گردشگری کلیدی آن آسیب رساند و مشاغل را تحت‌تأثیر قرار داد. نرخ بیکاری جوانان این کشور در این سال به ۲۵ درصد رسید، اما از آن زمان رو به کاهش بوده است، همچون ساکنان بسیاری از جزایر با جمعیت مشابه، جمعیت جوان‌تر موریس اغلب در جست‌وجوی فرصت‌های بیشتر به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند.

رتبه کشورهایی با بیشترین شکاف شادی بین نسل‌ها:

• موریس ۵۷
• ایالات متحده ۵۲
• کانادا ۵۰
• ازبکستان ۴۹
• چین ۴۹
• ژاپن ۳۷
• مغولستان ۳۳
• الجزایر ۳۱
• لیبی ۳۰
• سنگاپور ۲۸
• قزاقستان ۲۷
• فیلیپین ۲۷
• لائوس ۲۷
• آلمان ۲۶
• اسپانیا ۲۶
• مالت ۲۶
• بحرین ۲۶
• قرقیزستان ۲۶
• موریتانی ۲۶
• چاد ۲۶

پراگ تبلیغات محیطی مترو را با هدفی جالب حذف کرد

شرکت حمل‌ونقل عمومی پراگ (DPP) اعلام کرد که از این پس ایستگاه‌های اصلی متروی شهر را عاری از تبلیغات می‌کند. هدف این شرکت حفظ تمرکز بر طراحی اصلی ایستگاه است، اما انگیزه نخست از طرف مردم بود که اصرار داشتند باید به شکل اولیه ایستگاه‌ها احترام گذاشت.

یکی از ایستگاه‌های متروی اصلی پراگ سال گذشته در دست بازسازی بود و زمانی که از آن رونمایی شد، مسافران از چراغ‌های درخشان و سطوح آلومینیومی براق آن شگفت‌زده شدند. اما پس از آن، مقامات تصمیم گرفتند شروع به نصب بیلبوردهای تبلیغاتی کنند که دیوارهای لوله آسانسور را می‌پوشاندند و ناگهان غوغایی از نارضایتی در این مورد به پا شد. معلوم شد که مردم از شکل ظاهری این ایستگاه به شکل معماری دهه ۱۹۸۰ خوششان می‌آمد، زمانی که بازاریابی و تبلیغات گسترده در زندگی روزمره چندان وجود نداشت.

در حا حاضر شهرداری به نظر شهروندانش احترام گذاشته است و با وجود اینکه با شرکت تبلیغات قرارداد داشته است، با انتقال بنرها به نقاط دیگر توافق شده است. البته شهرداری اعلام کرده است که این تصمیم به معنای حذف تبلیغات محیطی از ایستگاه‌های مترو نیست، بلکه جای‌گذاری‌ها هوشمندانه‌تر انجام می‌شود.

نخستین ایستگاه متروی پراگ در سال ۱۹۸۰ افتتاح شد و به علت دیوارها و پله‌های برقی بلند خود شناخته می‌شود که همه از جمله رنگ‌های طلایی نشانگر دوران سلطنتی آن موقع است. اعلان‌های صوتی قطارهای متروی پراگ مبنی بر ورود آن‌ها به ایستگاه‌ها به‌صورت آهنگ توسط خوانندگان مشهور اجرا شده است و همین امر علاوه‌بر ساختارهای زیبای معماری، بر جذابیت هنری مترو افزوده است.

اجباری شدن بیمه دوچرخه‌سواری در شهر اروپایی

به‌عنوان بخشی از واکنش‌های فزاینده اسپانیا و اروپا در برابر دوچرخه‌سوارانی که از مسیرهای نامناسب برای دوچرخه‌سواری استفاده می‌کنند، همچنین مقابله با ادعاهایی مبنی بر سوءاستفاده کردن از بودجه اتحادیه اروپا در شهرهای سراسر این بلوک، شهر اسپانیایی ساراگوسا قصد دارد نخستین شهر اروپا باشد که بیمه اجباری دوچرخه‌سواری را معرفی می‌کند. این طرح مورد تأیید همه احزاب و اعضای شورا قرار دارد و آن‌ها در نظر دارند در صورت وقوع تصادف برای یک دوچرخه‌سوار، به ابهامات قانونی پایان داده شود. این فرمان اکنون برای یک دوره مشورتی عمومی ۳۰ روزه قبل از تصویب رسمی در دسترس است.

در صورت تصویب این مصوبه، ساراگوسا نخستین شهر در اروپا خواهد بود که دوچرخه‌سواران را مجبور به گرفتن بیمه مسئولیت مدنی می‌کند، با این حال سازمان‌های دوچرخه‌سواری به‌شدت با این ایده مخالفت کردند و قانونی بودن چنین اقدامی را زیر سوال بردند. دوچرخه‌سواران نیز از بیمه اجباری پیشنهادی انتقاد کردند و و از مشاور پشتیبان آن خواستند استعفا دهد. سازمان‌ها این اقدام را نامتناسب معرفی کردند، زیرا هیچ آمار تصادفی وجود ندارد که نیاز به ارائه بیمه اجباری را نشان دهد و قرار گرفتن تحت پوشش حوادث دوچرخه‌سواری را عاملی در از بین رفتن سفرهای دوستدار محیط‌زیست می‌دانند. بیمه‌گران تخمین می‌زنند در صورت تصویب بیمه اجباری دوچرخه‌سواری، هزینه آن حدود ۲۰ یورو در سال برای دوچرخه‌سواران خواهد بود.

بیمه اجباری دوچرخه‌سواری در اروپا

سوئیس در گذشته نوعی بیمه اجباری برای دوچرخه‌سواران داشت که در سال ۲۰۱۲ لغو شد و بیشتر بیمه‌گران به‌طور خودکار مسئولیت تصادفات دوچرخه را در بیمه مسئولیت شخصی خود لحاظ کردند. منتقدان معتقدند طرح ساراگوسا تصویب شود یا نه، این اقدام، نماد دیگری از تشدید جنگ فرهنگی در اسپانیا و سایر بخش‌های اروپا علیه سیاست‌های حمل‌ونقل پایدار و برنامه‌ریزی‌های زیست‌محیطی است.

حذف خطوط دوچرخه‌سواری در اروپا

بسیاری از واکنش‌ها در اسپانیا بر قانون آب‌وهوای تصویب‌شده در سال ۲۰۲۱ متمرکز شده است که بر اساس آن هر شهر باید مناطق کم‌انتشار را معرفی کند. برای انجام این کار و بهبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل پایدار، اتحادیه اروپا ۱.۵ میلیارد یورو بودجه ارائه کرد، با این حال بعضی از شوراهای شهر از اجرای کامل این قانون خودداری می‌کنند و حتی صدها هزار یورو برای برداشتن خطوط دوچرخه‌سواری جدید در شهر برای جا دادن خودروها خرج کرده‌اند. این امر موجب شده است که کمیسیون اروپا تحقیقات مقدماتی را در مورد سوءاستفاده احتمالی از بودجه آغاز کند.

در خارج از اسپانیا نیز مناقشاتی در مورد اقدامات حمل‌ونقل سبز وجود داشته است. نخست‌وزیر بریتانیا سال گذشته به‌عنوان بخشی از تلاش خود برای پایان دادن به جنگ با رانندگان متعهد شد که اقدامات ضد خودرو را در شهرهای بریتانیایی متوقف کند و در بیانیه مطبوعاتی دولت اعلام کرد که چگونگی جلوگیری از طرح‌هایی را بررسی خواهد کرد که به‌شدت محل رانندگی افراد را محدود می‌کند.

در برلین نیز بحث‌های مشابهی وجود داشته است و سال گذشته فرایند توقف پروژه‌های خطوط دوچرخه برای نجات مکان‌های پارک خودرو آغاز شد که گروه‌های زیست‌محیطی این وضعیت را محکوم کردند، زیرا در سال ۲۰۲۳ هیچ خط اتوبوسی ساخته نشد، پروژه‌های تراموا به حالت تعلیق درآمد، توسعه مسیرهای دوچرخه‌سواری کند و برنامه‌ریزی‌ها برای خودرومحوری مجدد آن‌ها از سر گرفته شد.