حسینعلی شهریاری بیان کرد: قانون جوانی جمعیت در دولت‌های قبل در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید اما در آن زمان رهبر انقلاب فرمودند که این قانون باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد به همین دلیل به مجلس ارجاع شد. در مجالس قبلی نیز بر روی این قانون کار شد اما زمانی که به تصویب می‌رسید برآورد می‌شد که ۱۰ هزار میلیارد تومان بار مالی دارد و دولت زیربار آن نمی‌رفت. در نهایت در مجلس یازدهم که مجلسی انقلابی بود این قانون را پیگیری کردیم و توانستیم به سرانجام برسانیم. یکی از وزارتخانه‌هایی که در اجرای این قانون پیش‌رو بود وزارت بهداشت و درمان بود که دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌های آن را فراهم کرد و زمینه اجرای این قانون را محقق کرد، اما باید بگویم که هنوز در ابتدای راه هستیم و احکام زیادی باقی‌مانده و باید اجرایی و عملیاتی شود. متاسفانه گاهی در اجرای قوانین شاهد نگاه‌های سلیقه‌ای هستیم.

وی در ادامه اظهار کرد: شاید اهرم اساسی در راستای جوانی جمعیت مساله مهم فرهنگ‌سازی فرزندآوری باشد که ما هنوز نتوانستیم کار جدی در این حوزه انجام دهیم. در حوزه درمان ناباروی گفته می‌شود که ۹۰ درصد آن در بخش دولتی و با پوشش بیمه سلامت انجام می‌شود اما واقعیت این بوده که بخش دولتی که توان این‌که تمام این افراد را تحت پوشش قرار دهد را ندارد و هزینه درمان این افراد در بخش خصوصی نیز بسیار بالاست.

رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در ادامه تصریح کرد: از سویی دیگر حفظ سلامت مادران باردار نیز موضوع مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد. به خاطر مسائل معیشتی سلامت مادران در دوران بارداری گاهی مورد غفلت قرار می‌گیرد. در حوزه تسهیلات ازدواج و فرزندآوری اقدامات خوبی انجام شده است اما همچنان در ابتدای راه هستیم. حس سلامت نوزادان و کودکان از مسائل مهمی دیگری است که باید به آن پرداخته شود. پیشگیری از سقط نوزادان نیز مساله حائز اهمیتی است که در این حوزه تلاش شده است اما همچنان آمار سقط‌های زیرزمینی بالاست و باید کار جدی‌تری در این حوزه صورت گیرد. از سوی دیگر علی‌رغم این‌که هزینه زایمان طبیعی رایگان در نظر گرفته شده است، متاسفانه همچنان آمار سزارین در کشور بالا می‌باشد. قانون جوانی جمعیت توانسته تولد فرزند دوم را ۲.۵ درصد و تولد فرزند چهارم را ۱۵ درصد افزایش دهد اما مساله حائز اهمیت این است که ما باید به یک وحدت رویه در اجرای قانون دست پیدا کنیم. منابع بیشتری باید تخصیص پیدا کند. اگر فرزندآوری چیز بدی بود کشورهای غربی این میزان برای آن هزینه نمی‌کردند. باید مشوق‌های بیشتری برای فرزندآوری در نظر گرفته شود.