محمد جواد فاطمی با بیان اینکه  سوختگی در جمعیت مردان بالاست، گفت: شایع‌ترین علل سوختگی؛ سوختگی‌های حرارتی، برق گرفتگی و سپس شیمیایی همچون اسیدپاشی است که شوربختانه در جامعه آماری زنان بیشتر با آن روبرو هستیم و در حقیقت خانم‌ها قربانی خشونت خانگی و جامعه هستند.

سوختگی؛ بیماری طبقه فرودست جامعه

وی در خصوص رابطه سوختگی و جایگاه طبقاتی گفت: سوختگی با فقر ارتباط دارد و معمولا افرادی دچار سوختگی می‌شوند که تمکن مالی ندارند؛ چراکه از وسایلی استفاده می‌کنند که استاندارد نیست و یا آموزش خوبی ندیده و سطح تحصیلات کمتری دارند یا در جاهایی زندگی می‌کنند که برای گرمایش از شعله مستقیم استفاده می‌کنند مانند بخاری و… بنابراین سوختگی یک بیماری برای قشر ضعیف و کمتر برخوردار جامعه است. این قشر وقتی می‌سوزد، امکان درمان کمتری هم دارد، به دلیل قرار گرفتن در طبقه‌ پایین اجتماعی، گاهی توانایی پرداخت هزینه‌های درمان را ندارند، یا در مناطقی هستند که بیمارستان‌های مجهز برای درمان سوختگی وجود ندارد.

بیمار سوخته که از قشر ضعیف است نمی‌تواند صدای خود را به مسئولان برساند. آن‌ها به دلیل ماهیت طبقه‌ خود، می‌سوزند و از جامعه طرد می‌شوند و نمی‌توانند مانند دیگر بیماران صدای خود را به جایی برسانند؛ صدای سایر بیماران به این دلیل به گوش می‌رسد که در میان آن‌ها گگاه فرد متمول با جایگاه اجتماعی بالاتر وجود دارد که به واسطه آن صدای آن‌ها رسانه‌ای می‌شود.

پانسمان‌ سوختگی گران است؛ بیماران نمی‌توانند آن‌ را تهیه کنند

رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی در ادامه درباره پوشش بیمه ای بیماران سوختگی گفت: شوربختانه خیلی از خدماتی که بیماران سوختگی به آن نیاز دارند، تحت پوشش بیمه نیست. سوختگی برای بیمه بسیار سنگین است. در حال حاضر پانسمان‌های سوختگیِ مفید که می‌توانند از مرگ و میر بیماران جلوگیری کنند و عوارض آن را کاهش دهند، بیمه نیستند و این پانسمان‌ها آنقدر هم گران هستند که معمولاً بیشتر بیماران نمی‌توانند آن‌ها را تهیه کنند. در عین حال بیشتر پمادهایی که جای سوختگی را ترمیم می‌کند و حتی لباس سوختگی که یکی از واجبات بیماران است، تحت پوشش بیمه نیست.

از کار افتادگی سالانه حدود ۱۰ هزار به دلیل سوختگی

فاطمی درباره آمار سوختگی در کشور گفت: سالانه ۳۰ هزار نفر سوختگی‌های جدی دارند که مجبور به بستری در بیمارستان‌ها می‌شوند که حدود ۳۰۰۰ نفر آن‌ها جان خود را از دست می‌دهند. از ۲۷ هزار نفر باقی مانده هنگام ترخیص حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد افراد دچار درجات مختلف از کار افتادگی می‌شوند. سالانه حدود ده هزار نفر، فرد از کار افتاده به جامعه اضافه می‌شود، چون از بروز سوختگی جلوگیری نمی‌کنیم.

انتقاد از برخورد نادرست جامعه با بیمار سوخته

وی در ادامه گفت: بیماران سوختگی، پس از ترخیص و گذر از مرحله حاد بیماری، با مشکلاتی بسیاری مواجه هستند، از جمله بیکاری، نیازمند شدن به فیزیوتراپی و کاردرمانی، مشکلات ایاب و ذهاب و بزرگترین مشکلی که می‌توان بیان کرد، برخورد نادرست جامعه با فرد بیمار است، چرا که گاه با این نوع برخورد با افرادی که دچار سوختگی هستند، روبرو هستیم.

رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی افزود: فقر، مشکلات جسمی چسبندگی، خارش، اسکار، درد، نازیبا شدن قسمت‌های سوخته، مشکلات روحی و افسردگی به واسطه بیماری و ایزوله شدن از چالش های اساسی بیماران سوختگی است؛ چرا که جامعه معمولا رفتار خوبی با بیماران دچار سوختگی ندارد و حتی ممکن است به بیمار سوخته شغل هم ندهند.

هشدار نسبت به غیراستاندارد بودن تخت‌های سوختگی در کشور

وی با تاکید بر اینکه در ایران بیمارستان‌های سوختگی؛ غیراستاندارد، قدیمی و بدون تجهیزات هستند، گفت: حدود ۳۵ بخش یا مرکز در سراسر کشور به درمان سوختگی می‌پردازند. در حالی که با این وضعیت و بودجه کم، با تعداد زیاد بیماران سوختگی مواجه هستیم. در بیمارستان‌های بسیار قدیمی و نامناسب به بیمار خدمت می‌دهیم به شکلی که حتی در پایتخت گاهی تا شش بیمار سوختگی در یک اتاق کنار هم بستری می‌شوند که این موضوع اصلا استاندارد نیست. متاسفانه در حال حاضر تخت‌های سوختگی کم و غیراستاندارد است. بیشتر بیمارستان‌ها و بخش‌های سوختگی مشکلات مالی جدی دارند و وزارت بهداشت بودجه کافی برای سوختگی در نظر نمی‌گیرد.