به‌گزارش گروه ادبیات خبرگزاری هنر ایران، مهرداد صدقی دربارۀ «آبنبات لیمویی» گفت: از هوشنگ مرادی کرمانی بسیار تاثیر گرفته‌ام و به خاطر او محسن (شخصیت اصلی آبنبات‌ها) را روانه کرمان کردم.

صدقی درباره مجموعه آبنبات‌ها گفت: از سال ۱۳۹۰ که نوشتن کتاب «آبنبات هل‌دار» را شروع کردم، طرح پنج جلدی بودن کتاب را در ذهن داشتم، تا بتوانم مقاطع مختلف زمانی را در داستان بگنجانم. مجموعه آبنبات‌ها روایتگر زندگی "محسن" به زبان طنز است اما این روند بهانه‌ای است تا در کنار ماجراها چشم اندازی به "تاریخ‌شفاهی" و روابط بین مردم  در مقاطع مختلف زمانی داشته باشیم. بعضی مخاطبان فکر می‌کنند این داستان‌ها خاطرات زندگی شخصی‌ام هستند اما تمام داستان‌ها و شخصیت‌های کتاب ساختگی هستند. 

 صدقی تصریح کرد: در نوشتن این مجموعه سعی‌ام بر این بود تا تصویر غیرواقعی از زندگی به مخاطب ارائه نشود. اگر چه در داستان‌ها شکست و چالش داریم اما شاهد عبور از رنج هم هستیم و مشکلات مطرح شده در کتاب‌ها آزاردهنده نیستند. 

او در ادامه گفتگو افزود: تلاش کردم ضمن اینکه مخاطب با یک روایت کاملا ایرانی مواجه می‌شود، روایت به گونه‌ای باشد که کام روح مخاطب شاد شود. 

صدقی در‌ رابطه با ژانر طنز داستانی گفت: با وجود اینکه آثار در این زمینه مانند کتاب«دایی جان ناپلئون» و «قصه‌های مجید» با اقبال خوبی مواجه بوده‌‌ اما از دهه ۶۰ به بعد نوشتن آثار طنز مربوط به تاریخ شفاهی و آداب و رسوم کمرنگ‌ شد.

 صدقی در رابطه با دیگر آثار طنز و تاثیراتش گفت: خواندن آثار بزرگان(در هر ژانری) برای من چراغ راه بود، از این جهت که "نوشتن" را جدی بگیرم.از نظر ذهنیت نویسندگی، نوشته‌های هوشنگ مرادی کرمانی همواره در این مسیر چراغ راه بوده‌ است؛ در خلق شخصیت‌ها، متصل کردن تاریخ، جغرافیا و ادبیات، خیلی از ایشان تاثیر پذیرفتم. در کتاب«آبنبات نارگیلی» سعی کردم با بردن شخصیت اصلی به کرمان و اتفاقات محور آن سفر به نوعی به آثار و زحمات ایشان ادای دین کنم.

  نویسنده «آبنبات لیمویی» در ادامه گفتگو ضمن اشاره به بزرگان طنز داستانی بیان داشت: ابوالفضل زرویی نصرآباد مشوق من برای نوشتن داستان طنز بود، برای من تاثیرگذارترین نویسنده طنز ایشان بود. جدا از جایگاه، سواد و اشرافی که زرویی به ادبیات کلاسیک_ طنز داشت؛ برای من و خیلی‌ها به معنی واقعی کلمه آموزگار و معلم بود.

 صدقی در ادامه خاطر نشان کرد:  محمدعلی علومی (نویسنده، اسطوره‌شناس، شاهنامه‌پژوه و طنزپرداز معاصر که در تاریخ 16 اردیبهشت 1403 مرحوم شدند)، منوچهر اقدامی (گل‌آقای طنز ایران) و آثار ایرج پزشکزاد نیز یاری دهنده من در مسیر طنز_ داستانی بوده‌اند.