خبرگزاری میزان – برای بسیاری از فلسطینی‌ها و حامیان آن‌ها روز ۱۵ مه (۲۶ اردیبهشت) که با عنوان روز نکبت نام‌گذاری شده است، فرصتی مهم برای جلب توجه‌های جهانی به موضوع آزارواذیت تاریخی فلسطینی‌ها از سوی رژیم صهیونیستی است.
جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینی‌ها در روز نکبت برخی از سال‌های هفت دهه گذشته مانند آنچه در حال حاضر در جریان است، افزایش می‌یابد و همین امر لزوم توجه بیشتر به آن را ضروری می‌کند.
سازمان ملل سال گذشته برای نخستین بار در تاریخ خود، روز نکبت را گرامی داشت و رویدادی را برگزار کرد تا یادآور بی‌عدالتی تاریخی علیه مردم فلسطین باشد.
بیش از ۳۰ کشور به قطعنامه سازمان ملل برای بزرگداشت روز نکبت رای منفی داده بودند؛ این موضوع نشان‌دهنده ناتوانی این کشور‌ها از درک رنج فلسطینی‌ها و البته حمایت آن‌ها از رژیم صهیونیستی به‌عنوان مخالف اصلی این موضوع بود.
روز نکبت چیست؟
از سال ۱۹۹۸ تاکنون ۱۵ ماه مه هر سال به مناسبت آغاز روند آوارگی گسترده اکثریت مردم فلسطین در سال ۱۹۴۸ گرامی داشته می‌شود؛ البته مردم فلسطین از سال ۱۹۴۹ با برپایی تظاهرات، آیینی را برای یادآوری این روز انجام می‌دادند.
نکبت در زبان عربی به معنای فاجعه است و فلسطینی‌ها و دیگران از این کلمه برای اشاره به این رویداد تاریخی استفاده می‌کنند؛ برخی نیز از این کلمه برای توصیف آزارواذیت‌های بعدی و مداوم فلسطینی‌ها و اشغال سرزمین‌هایشان استفاده می‌شود.
در مه ۱۹۴۸ چه اتفاقی افتاد؟
فلسطین در مه سال ۱۹۴۸ شاهد آغاز یک آوارگی جمعی بود که طی آن بیش از ۷۰۰ هزار فلسطینی مجبور به ترک خانه‌های خود شدند.
در طول جنگ ۱۹۴۸ رژیم صهیونیستی علیه فلسطین که تا ژانویه ۱۹۴۹ (دی ۱۳۲۷) ادامه یافت، نظامیان صهیونیست بیش از ۵۳۰ روستای فلسطینی را ویران کردند و چندین قتل‌عام با برجاگذاشتن ۱۵ هزار قربانی فلسطینی را انجام دادند.
۷۸ درصد از اراضی تاریخی فلسطین تصرف و برای ایجاد رژیم جعلی صهیونیستی مورد استفاده قرار گرفت؛ اراضی باقی‌مانده نیز به کرانه باختری اشغالی و نوار غزه تقسیم شد.
پس از پیروزی رژیم صهیونیستی در جنگ یاد شده، خانه‌های فلسطینی‌ها به شهرک‌نشینان صهیونیست داده شد؛ نوادگان بسیاری از فلسطینی‌هایی که در سال ۱۹۴۸ از سرزمین‌های خود آواره شدند، هم در داخل فلسطین و هم در سراسر جهان تا به امروز آواره مانده‌اند؛ اکنون نزدیک به ۶ میلیون آواره فلسطینی وجود دارد.
رژیم صهیونیستی مانع بازگشت این آوارگان به فلسطین شده است؛ این آوارگان در نهایت تبدیل به جامعه پناهجوی دائمی شدند که غالبا در اردوگاه‌های پناهجویی و زاغه‌های فلسطین و کشورهای همسایه آن زندگی می‌کنند.
آوارگان روز نکبت و فرزندان آن‌ها در حال حاضر حدود سه چهارم جمعیت غزه را تشکیل می‌دهند.
نپذیرفتن حق بازگشت آوارگان فلسطینی از سوی رژیم صهیونیستی یکی از گلایه‌های اصلی این مناقشه و یکی از تلخ‌ترین موضوع‌ها در مذاکرات صلح بوده است؛ در عین حال، اردوگاه‌های آوارگان همواره سنگر‌های اصلی مقاومت فلسطین بودند.
آیا نکبت در حال تکرار شدن است؟
در حال حاضر بسیاری از فلسطینی‌ها از تکرار تاریخ دردناک خود در مقیاسی فاجعه‌بارتر بیمناک هستند؛ چراکه جنگ علیه غزه در هشتمین ماه خود قرار دارد و فجایع فزاینده‌ای را رقم می‌زند.
جنگ جاری رژیم صهیونیستی علیه غزه که تاکنون به شهادت بیش از ۳۵ هزار فلسطینی منجر شده، به‌عنوان مرگ‌بارترین دور جنگ رژیم صهیونیستی علیه فلسطینی‌ها شناخته می‌شود.
این جنگ حدود ۱.۷ میلیون فلسطینی معادل حدود سه‌چهارم جمعیت غزه را مجبور به ترک خانه‌های خود و آوارگی چندباره کرده است؛ این تعداد بیش از ۲ برابر تعداد افرادی است که قبل و در طول جنگ ۱۹۴۸ از یورش ارتش رژیم صهیونیستی گریختند.
فلسطینی‌ها ساکن سراسر غزه در ماه‌های اخیر پس از آغاز دور جدید جنگ، وسایل خود را بار خودرو‌ها و گاری‌ها کرده و به سمت اردوگاه‌های پناهجویی پر ازدحام می‌روند.
تصاویر دور‌های متعدد تخلیه جمعی در طول جنگ جاری علیه غزه به‌طرز شگفت‌انگیزی شبیه عکس‌های سیاه و سفید سال ۱۹۴۸ است.
جامعه بین‌المللی به شدت با هرگونه اخراج دستهجمعی فلسطینی‌ها از غزه به‌عنوان ایده‌ای که افراط‌گرا‌های دست راستی صهیونیست از آن به‌عنوان مهاجرت داوطلبانه یاد می‌کنند، مخالف است.
ایده یاد شده در عین حال، درصدد ادغام آوارگان فلسطینی ۱۹۴۸ در جامعه کشورهای میزبان است؛ رژیم صهیونیستی ادعا می‌کند که درخواست برای بازگشت آن‌ها غیرقابل قبول بوده و موجودیت این رژیم را به‌عنوان آنچه سرزمین یهودی خوانده می‌شود، تهدید می‌کند.
چه چیزی منجر به رویداد مه ۱۹۴۸ شد؟
از سال ۱۹۲۰ تا مه ۱۹۴۸، انگلیس براساس توافقنامه جامعه ملل بر فلسطین حکومت می‌کرد؛ پس از پایان جنگ جهانی دوم، انگلیسی‌ها قصد خود را برای پایان دادن به اجرای این توافقنامه اعلام کردند و سازمان ملل تازه تاسیس شروع به تلاش برای ترسیم مجدد مرز‌های فلسطین با هدف ایجاد یک کشور صهیونیستی کرد.
هیچ‌یک از طرح‌های مختلف تقسیم‌بندی پیشنهادی از سوی فلسطینی‌ها یا اتحادیه عرب حمایت نشد؛ با وجود این، در پایان ماموریت انگلیس، تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی اعلام و جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ آغاز شد.
بعد از نکبت چه اتفاق‌هایی افتاد؟
در ۷۶ سالی که از زمان رویداد نکبت می‌گذرد، رژیم صهیونیستی به تجاوز به خاک فلسطین، آواره کردن خانواده‌ها و نقض قوانین بین‌المللی در این روند ادامه داد.
از جمله موارد مهم این جنگ، جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ بود که نظامیان صهیونیست تمام فلسطین تاریخی از جمله غزه و کرانه باختری را اشغال و ۳۰۰ هزار فلسطینی را از خانه‌هایشان بیرون کردند.
در دهه‌های پس از آن، تنش‌ها در منطقه با شعله‌ور شدن نسبتا مکرر تنش‌ها همچنان بالا بود؛ با وجود این، مقیاس جنایت جاری رژیم صهیونیستی علیه غزه واقعا بی‌سابقه است؛ بیش از ۳۵ هزار نفر کشته و بسیاری دیگر از جمله افرادی که پس از نکبت به غزه نقل مکان کردند، آواره شدند؛ گفته می‌شود که فقط در هفته گذشته ۴۵۰ هزار نفر از رفح گریخته‌اند.
فلسطین قبل از نکبت چگونه بود؟
فلسطین قبل از نکبت تحت کنترل انگلیس بود؛ در این دوران، فلسطین یک واحد سیاسی منسجم به پایتختی قدس اشغالی بود.
فلسطین پیش از دوران حاکمیت انگلیس نیز حدود ۴۰۰ سال بخشی از امپراتوری عثمانی بود.
پیامد‌های درازمدت نکبت چیست؟
نکبت منجر به طولانی‌ترین بحران حل‌نشده پناهندگان در جهان شد؛ این رویداد ۶ میلیون فلسطینی را به آوارگانی در غزه و کرانه باختری و همچنین در کشورهای همسایه مانند اردن، لبنان و سوریه تبدیل کرد.
تلفات عظیم سرزمینی که با نکبت آغاز شد، همچنان بر زندگی روزمره فلسطینی‌ها تاثیر می‌گذارد؛ بسیاری از منابع ارزشمند در سرزمین‌هایی که اکنون رژیم صهیونیستی ادعای مالکیت آن را دارد، قرار دارد و این رژیم مانع از دسترسی فلسطینی‌ها به آن‌ها و رشد بالقوه اقتصادشان می‌شود.
اشغالگری رژیم صهیونیستی که براساس قوانین بین‌المللی غیرقانونی شناخته شده است، بر تمامی جنبه‌های زندگی فلسطینی‌ها تاثیر می‌گذارد؛ حقوق اولیه انسانی آن‌ها را انکار و فقر را تشدید می‌کند؛ ضمن اینکه حرکت تجارت و دسترسی به آب، خدمات، زمین‌های کشاورزی، بازارها، خانواده‌ها و اماکن مذهبی را محدود می‌کند؛ فلسطینی‌ها در غزه، قدس اشغالی و کرانه باختری را از یکدیگر جدا می‌کند.
در عین حال، تردد کالا‌ها و افراد در داخل و خارج از نوار را مختل می‌کند، که این امر پیامد‌های زیادی برای تلاش‌های بشردوستانه دارد.
بزرگداشت نکبت ۲۰۲۴ در چه شرایطی برگزار می‌شود؟
ساکنان فلسطین آیین روز نکبت ۲۰۲۴ را در حالی برگزار می‌کنند که در هفتادوششمین سال اخراج خود، با فاجعه‌ای بزرگ در غزه مواجه هستند.
تشدید جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه سبب شده تا بیم جدی از تکرار نکبت برای فلسطینی‌ها وجود داشته باشد.
در حال حاضر این موضوع مورد توجه جامعه جهانی است که حتی اگر فلسطینی‌ها به‌طور دستهجمعی از غزه اخراج نشوند، هرگز نتوانند به خانه‌های خود بازگردند یا اینکه ویرانی‌های به بار آمده در این سرزمین، زندگی در آنجا را غیرممکن می‌کند.
این نگرانی را می‌توان براساس آمار‌های موجود از میزان ویرانی‌ها در غزه نیز درک کرد؛ براساس برآورد اخیر سازمان ملل، بازسازی خانه‌های ویران شده تا سال ۲۰۴۰ طول می‌کشد.
از سوی دیگر بانک جهانی تخمین می‌زند که تاکنون ۱۸.۵ میلیارد دلار خسارت به غزه وارد شده است.
در عین حال، رژیم صهیونیستی با به راه انداختن مرگ‌بارترین و مخرب‌ترین عملیات نظامی دهه‌های گذشته علیه فلسطین، همچنان بمب‌های چند هزار پوندی را روی مناطق متراکم و مسکونی می‌ریزد؛ در نتیجه محله‌های زیادی در غزه به زمین‌های بایر و شخم زده‌ای تبدیل شده‌اند که بسیاری از آن‌ها پر از بمب‌های منفجر نشده هستند.
حتی قبل از جنگ، بسیاری از فلسطینی‌ها از یک نکبت در حال انجام صحبت می‌کردند، که طی آن رژیم صهیونیستی به‌تدریج آن‌ها را از غزه، کرانه باختری و قدس اشغالی و سرزمین‌هایی که در طول جنگ ۱۹۶۷ اشغال کرد، خارج کنند و در همین چارچوب به تخریب خانه‌ها، ساخت‌وساز شهرک‌ها و دیگر سیاست‌های تبعیض‌آمیز می‌پردازد که از مدت‌ها قبل از جنگ جاری آغاز شده‌اند.
گروه‌های حقوق بشری می‌گویند که این روند در حال تبدیل شدن به آپارتاید است.
انتهای پیام/
نظر شما