جوان آنلاین: اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، همانگونه که از نام آن هویداست، تلاش دارد تا رویداد انقلاب اسلامی در شهر‌های شوشتر و گتوند را، مورد بازخوانی مستند قرار دهد. این پژوهش توسط محمدعلی اسدی انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به انتشار آن همت گماشته است. تارنمای ناشر درباره موضوع این کتاب، نکات ذیل را مورد اشاره قرار داده است:
«همزمان با آغاز نهضت اسلامی در دهه‌۴۰ به رهبری امام خمینی و روحانیون، رژیم شاه تلاش می‌نمود که اخبار نهضت به اقصی نقاط کشور نرسد و با سانسور رسانه‌ای، درصدد بود که این امر را محقق کند. پس از این برخورد بود که شیوه جدیدی در اطلاع‌رسانی، از طرف مخالفین در پیش گرفته شد و آن رساندن اخبار و پیام‌ها به صورت اعلامیه یا تکثیر نوار سخنرانی و شعار نویسی بود که این روش تا پیروزی انقلاب‌اسلامی مورد استفاده قرار گرفت. در ایام مبارزه با رژیم‌شاه اعلامیه‌های برخی مراجع و امام خمینی به مناسبت‌های مختلف صادر و تلاش می‌شد نسخه‌هایی از آن به استان‌ها و شهر‌ها برسد. در شهر شوشتر از دو طریق، اعلامیه‌ها به دست مخالفان می‌رسید. یکی اینکه افرادی با مسافرت به قم، نسخه‌ای از این اعلامیه‌ها را به دست می‌آوردند و دوم از طریق مخالفان رژیم در اهواز که در کمترین زمان ممکن، نسخه‌ای یا تعداد تکثیر شده‌ای از اعلامیه‌ها به دست رابطین در شوشتر می‌رسید و بلافاصله با هماهنگی جوانان، در سطح مساجد، مدارس و خانه‌ها پخش می‌شد. تکثیر اعلامیه‌ها توسط دستگاه‌های کپی برخی ادارات و مدارس به صورت مخفیانه انجام می‌گرفت که این کار برای کارکنان آن بسیار خطرناک بود. در سال ۵۶ جهت کم کردن مشکلات تکثیر اعلامیه‌ها، دو دستگاه تکثیر با هماهنگی نیرو‌های انقلابی اهواز تهیه و به شوشتر فرستاده شد. این دستگاه‌ها توسط آقای عباس فخاریان از اهواز به شوشتر منتقل شده و تحویل آقای ماپار گردید که نتیجه آن سهولت بیشتر در تکثیر اعلامیه‌ها و گسترده شدن حوزه پخش آن بود. در تکثیر و توزیع این اعلامیه‌ها، افراد مختلفی از مردان و زنان مشارکت داشتند و هر فردی در محله خود یا در صورت توانایی در نقاط دیگر شهر، نسبت به توزیع اعلامیه‌ها اقدام می‌کرد. با توجه به اینکه شهر شوشتر از چهارراه اصلی خیابان پهلوی و خیابان فرح به چهارقسمت تقسیم می‌شد، هریک از مناطق چهارگانه بین گروهی از جوانان تقسیم و اعلامیه‌ها پخش می‌شد و بیشتر اعلامیه‌ها شبانه پخش می‌گردید. تکثیر نوار‌های سخنرانی نیز توسط جوانان صورت می‌گرفت و بین مردم توزیع می‌شد. البته گستره تکثیر و توزیع نوار به مانند اعلامیه نبود. این نوار‌ها شامل سخنان یا پیام‌های برخی مراجع بود یا نوار سخنرانی روحانیونی بود که در شوشتر سخنرانی کرده بودند. در آن ایام و به هنگام سخنرانی افراد در مساجد شهر، مشتاقان زیادی وجود داشتند که ضبط‌صوت به دست در محل حاضر می‌شدند و نسبت به ضبط سخنرانی اقدام می‌کردند. شعارنویسی نیز یکی دیگر از روش‌های آگاهی بخشی و مبارزه بود. این کار معمولاً با اسپری رنگ، توسط جوانان بر در و دیوار شهر صورت می‌گرفت. این اقدام نیز با همان روش تقسیم شهر به چهار منطقه صورت می‌گرفت. شعار‌هایی که بر دیوار‌ها نوشته می‌شد، شامل: مرگ بر حکومت پهلوی، مرگ بر سگ زنجیره‌ای امریکا، درود بر خمینی و مرگ بر شاه بود. گاهی اوقات جوانان، شعارنویسی را بر روی الاغ نیز انجام می‌دادند و او را تشبیه به شاه می‌نمودند...».