شكي نيست كه بنيه انقلاب 57 جداي از رشادت و ايثار عامه مردم، برگرفته از توان مديريت عالمانه نخبگان انقلابي بود. كم نبودند شهدايي كه از دانشگاه و حوزه مسلط به علوم روز دنيا كه توانستند در برابر فشارهاي خارجي، كشورمان را مصون به ساحل امن و آرامش برسانند.
با توجه به نيازهاي حياتي كشور در زمان انقلاب و جنگ و شرايط بحراني حاكم بر مملكت اين افراد توانستند با توجه به دانش فني، مديريت تخصصي و شخصيت علمي و فرهيخته اي كه داشتند امورات كشور را به دست گرفته بودند و مردم نيز اعتماد كامل به كلام و عمل و تصميمات آنها داشتند و نهايتاً يا به درجه رفيع شهادت رسيدند و يا درطي ادوار مختلف وبه بهانه مختلف از بطن امور كناره گيري كردند.
امروز به شدت بحران مديريت دركشور خودنمايي مي كند و اين موضوع بيانگر عدم حركت صحيح ما در مسير تربيت نيروهاي مدير و مدبر مي باشد. در بسياري از اموري كه مردم و كشور دچار چالش و معضل هستند، فقدان مديران كارآمد كاملاً مشهود است.
بايد بپذيريم كه ما نتوانستيم به ميزان كمي و كيفي براي نياز كشور و ملت مدير تربيت كنيم و اين موضوع دلايل و حواشي بسياري دارد كه بيان برخي از آنها ميسر نيست. اما آنچه به عنوان شالوده اصلي اين كم كاري تربيتي مشهود است نارسايي اجرايي ما در امر آموزش است.
بحث آموزش نيروهاي متخصص و مديران مهار موضوعي است كه امروزه در سراسر جهان در دستور كار سيستم هاي آموزشي و انساني است. در شرق آسيا و دركشورهايي همچون سنگاپور، تايلند، اندونزي و مالزي مدلي در امر آموزش درحال پياده سازي است كه مصداق عيني تربيت مديران آينده و آموزش علم مديريت به كودكان در سنين پائين تا نوجواني است.
در كشوري همچون تايلند مدارسي را راه اندازي كرده اند كه مديريت اجرايي آن در دست دانش‌آموزان است و حتي گزينش معلمان با نظر دانش آموزان صورت مي گيرد. شايد براي ما كه نظام آموزشي كند و سنتي داريم و چارچوب هاي آموزشي مربوط به نيم قرن پيش مي باشد، دادن مديريت برخي امور مدارس به دست دانش آموزان تمسخرآميز باشد!.
اما واقعيت اين است كه در اين مدارس هويت بخشي به كودكان و مسئوليت پذيري و درعين حال راه و روش مديريت از پايه آموزش داده مي شود تا در مراحل بالاتر با افزودن تخصص و مهارت به اين آموزش هاي مديريتي، هر فرد مستعد و آموزش ديده بتواند بنابر شايستگي در حوزه هاي مختلف مديريت امور و بخش هاي مختلف را به دست بگيرد.
بايد بپذيريم كه امروز ما روش و مشي خاصي براي تربيت مديران فردا نداريم و اساساً ملاك تعيين صلاحيت مديران مسائلي خاص است كه شايستگي و مهارت شايد در رده های بعدی آن قرار بگيرد! .
 اما اين راهم بايد بپذيريم كه مسئله مديريت دركشورمان براي حركت در مسير توسعه امري حياتي است كه بدون آن رسيدن به موفقيت و پيشرفت موضوعي تصنعي خواهد بود. كما اينكه امروزه نيز مي بينيم بسياري از چالش ها و مشكلاتي كه مردم در حوزه هاي مختلف به خصوص در عرصه اقتصادي و معيشتي دارند به گونه اي جلوه داده مي شود كه گويا همه چيز عادي و برپايه استاندارها درحال حركت است.
اگر دغدغه فرداي كشور و ملت ايران را داريم بايد بر امر مديريت تخصصي و تربيت مديران كارآمد تمركز داشته باشيم و نيروهاي خود را از پايه تربيت كنيم تا براي فردا دستمان خالي نماند.