گروه تئاتر خبرگزاری هنر ایران: ندا محمدیان درباره تجربه حضورش در این نمایش گفت: «اسب قاتلین» در یک فضای اکسپرسیونیستی شکل می‌گیرد و درواقع شخصیت‌ها و کاراکترهای این نمایش همگی ساخته و پرداخته ذهن آشفته کاراکتر «کش» هستند. نقش خانم ارباب که من بازی می‌کنم، در واقع زنی بسیار مقتدر و جدی است و برای اجرای این نقش نیاز به جدیتی متفاوت داشتم.

محمدیان ادامه داد: همچنین باید شخصیت را دو سویه تحلیل می‌کردم، چرا که خانم عمارت در خواب «کش» به نوعی فضا و منطق واقع گرایانه ندارد و از طرف دیگر در واقعیت زنی مقتدر است. من باید هر دو ویژگی و ذهنیت را باهم تلفیق می‌کردم تا به کاراکتر خانمی برسم که هم به خواب کش نزدیک باشد و هم شخصیت واقعی خانم ارباب را نشان بدهد. چالش دیگرم هم این بود که از لحاظ فیزیک ظاهری و بیانی به شخصیت خانم نزدیک می‌شدم که با تمرین زیاد و کمک گروه کارگردانی به نتیجه قابل قبول رسیدم.

او با اشاره به این‌که متن نمایش «اسب قاتلین» نگاهی به آثار شکسپیر دارد افزود: موضوع این اثر، حول محور شورش رعایا علیه اربابان است و همه طراحی‌ها و میزانسن‌هایش چه در تاریکی و چه در نور، با دقت و ظرافت توسط کارگردان مهندسی شده و با برنامه ریزی پیش می‌رود.

این بازیگر توضیح داد: نمایش «اسب قاتلین» با توجه به طراحی نوری که دارد مانند یک اثر سینمایی است و به وسیله نورهای پرتابل بازیگران دارای سکانس‌های کلوز و واید است همین موضوع به ایجاد فضای وهم در اثر کمک کرده است.

او گفت: علاوه بر بازی‌های روان همه بازیگران، طراحی لباس و گریم خیلی به تکامل شخصیت‌ها کمک کرده است. میزان‌ها و حرکات نیز همین‌گونه‌اند و وجود بازیگران فرم به همراه موسیقی بسیار با اتمسفر نمایش همراه و پیش برنده است.

این بازیگر با اشاره به این که ماه‌ها برای نمایش «اسب قاتلین» تمرین و تلاش شده است گفت: دیالوگی در نمایش هست که می‌گوید: «من توی خواب شمام یا شما توی خواب من؟!» و همین جمله توضیح خوبی برای این اثر است و من فکر می‌کنم تاثیر این نمایش، ساعت‌ها و شاید روزها در خواب و بیداری مخاطب باقی بماند؛ نمایش «اسب قاتلین» کابوسی در خواب و بیداری تک تک شخصیت‌ها است که فراز و فرود، عشق و خیانت، مرگ و زندگی را نشان می‌دهد؛ سورچی که افسار سرنوشت را به دست گرفته و می‌تواند در آن واحد همه جا باشد، اما مسیر حرکت را اسب‌های تقدیر مشخص می‌کنند و ما نمی‌دانیم رسیدن مهم هست یا نرسیدن.

این هنرمندان شیرازی، اجرا در تهران را تجربه‌ی بسیار ارزنده دانست وافزود: مخاطبان تهرانی نکته‌سنج‌تر هستند و می‌توان گفت به صورت حرفه‌ای‌تر به تئاتر نگاه می کنند و همین باعث می شود که گروه نمایش از تمام جهات نقد شود و کوچک ترین نکات نمایشی دیده و تحلیل شود، از این رو باید نمایش‌هایی که قصد اجرا در سالن‌های تهران را دارند، دقت و وسواس بیشتری در تولید اثرشان داشته باشند.