گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- سلمان اکبری پاکرو؛ «جنگ تحمیلی» عنوانی است که به رویارویی شدید نظامی بین جمهوری اسلامی ایران و رژیم بعثی عراق اطلاق می‌شود که با تجاوز این رژیم به خاک کشورمان کلید خورد؛ این موضوع، اما تمامی حقیقت جنگ نبود؛ در واقع ایران، در معرض تهدید ائتلافی از کشور‌های شرقی، غربی و عربی بود و باید تاب‌آوری خود را در این نبرد سخت نشان می‌داد؛ آن هم در شرایط دشوار تحریم اقتصادی و نظامی.

این مهم با حضور و حماسه بی‌نظیر نیرو‌های مسلح و پشتیبانی و همدلی همه‌جانبه مردم به ثمر رسید، وگرنه از ایران، ایرانستانی هم باقی نمی‌ماند؛ اما در صحنه‌های پایانی جنگ، پرده از روی یک حقیقت بزرگ برداشته شد؛ نیروی دریایی آمریکا در حمایت از رژیم بعثی عراق مستقیماً وارد عرصه جنگ با ایران در عرصه دریا شد. عملیات «مانتیس» عنوانی بود که ناوگان پنجم آمریکا بر روی یکی از عملیات‌های ضد ایرانیِ خود گذاشته بودند. 

حمله ناوگان نیروی دریایی آمریکا به ناو‌ها و سکو‌های نفتی ایران، نشان داد که صحنه‌گردان اصلی جنگ تحمیلی هشت ساله کدام قدرت بوده و حال، آمریکا وارد میدان شده بود تا معادلات نبرد را تغییر دهد.

از نکات مهم این رویداد، حمله نیروی دریایی آمریکا به تأسیسات و سکو‌های نفتی ایران در آغاز عملیات بود که هرگونه شائبه پاسخ آمریکا به شلیک ایران یا نسبت دادن سانحه برخورد ناو «ساموئل رابرتز» به مین دریایی منتسب به ایران را از بین می‌برد. دست‌کم دو سکوی نفتی ایران در این عملیات و تهاجم ناجوانمردانه قوای آمریکایی در ۲۹ فروردین ۱۳۶۷ آسیب دیدند و تصاویر انهدام سکوی «سلمان» به عنوان سند تجاوز آمریکا در تاریخ ثبت شد. 

در پی این تجاوز آشکار، ناو «جوشن» برای بررسی وضعیت به منطقه اعزام شد. فرمانده ناو جوشن هنگام نزدیک شدن به صحنه عملیات، اخطاری از ناوگان متجاوز آمریکایی دریافت کرد مبنی بر اینکه از منطقه خارج شود؛ اما فرمانده ناو ایرانی بدون هراس از هیبت و نام ناو‌های آمریکایی، پاسخی شکوهمند داد که می‌تواند برای همیشه سند عزت مدافعان خلیج فارس باشد. او به آمریکایی‌ها اعلام کرد که «شما اینجا، در خلیج فارس و آب‌های ما هستید. این شما هستید که باید از آب‌های ما خارج شوید». 

پیامد این موضوع، مشخص بود؛ جنگ الکترونیک ناو‌ها و شلیک بی امان موشک‌های شدیدالانفجار هارپون آمریکایی و آتش بالگرد‌ها غروب جوشن را رقم زد. ناو سهند هم که برای کمک به ناو جوشن اعزام شده بود، سرنوشت مشابهی یافت. پس از سهند، سبلان هم هدف قرار گرفت و آسیب جدی دید. دو ناو را از دست داده بودیم و امیدی به حیات مجدد ناو سبلان نبود. ۵۶ شهید و ۲۲ جانباز هم نشان از شکوه ایستادگی ارتش جمهوری اسلامی در این نبرد نابرابر داشت.

با توجه به معیار‌های میدان نبرد، به نظر می‌رسید که آمریکایی‌ها فاتح این نبرد بوده‌اند؛ اما امروز چهره پیروز آن نبرد، برای همه شناخته شده است. امروز هر عقل سلیمی گواهی می‌دهد که در نهایت ایران بود که در آن نبرد پیروز شد. تجربیات بزرگی که از آوردگاه خلیج فارس به دست آمد، تبدیل به موتور پیشران قوای دریایی ایران شد، تا آنجا که بتواند بدون اتکا به دیگران دریانوردی دور دنیا را انجام دهد. 

نخستین تجربه مهم در رویارویی جوشن و سهند به دست آمد، تسلیحات دریایی ایران تا آن موقع، آمریکایی بود؛ اما در میدان نبرد، موشک‌های گران‌قیمت و مشهور هارپون، ناگهان از کار افتادند، کد‌هایی که به دست آمریکایی‌ها نوشته شده بود، تحت تأثیر جنگ الکترونیک آمریکا شکسته شد و عملاً تسلیحات ناو از کار افتاد. این یعنی یک هدف ثابت و بی‌دفاع در مقابل آمریکایی‌ها قرار داشت و آتشی که ناجوانمردانه به جان جوشن و سهند افتاد، غیر قابل دفاع بود. این تجربه به ما آموخت که به تسلیحات و جنگ‌افزار‌های با منشأ بیگانه اتکا نداشته باشیم. 

تجربه بزرگتر را در بازسازی ناو سبلان به دست آوردیم. بدنه ناو را که شکاف برداشته بود، با دشواری و مرارت به بندرعباس و کارخانجات نیروی دریایی منتقل کردند و به مرور، تعمیر ناو توسط متخصصان نیروی دریایی ارتش آغاز شد. این موضوع، سرآغاز خودکفایی نیروی دریایی در ساخت انواع ناو شد. ذهن خلاق و ابتکار دریادلان و صنعتگران ایرانی، بازگشت سبلان به دریا را رقم زد؛ چنان‌که بار‌ها دریانورد‌ی‌های سنگین و اقیانوس‌پیمایی از آن تاریخ در سوابق سبلان ثبت شده است. 

دیگر به این خودباوری رسیده بودیم که می‌توانیم ناو بسازیم. محصول این خودباوری، تولد دوباره جوشن و سهند، ساخت جماران، دنا، تفتان و ده‌ها ناو ایرانی دیگر بود. ناو‌های ایرانی دیگر در سامانه سلاح و ابزار ارتباطی هم وابستگی به بیگانگان نداشتند. انواع موشک‌های دریایی همچون نور، قدیر، ابومهدی و انواع زیردریایی‌های ایرانی و یگان‌های متعدد شناوری ساخت ایران هم در اختیار نیرو‌های دریایی ارتش و سپاه قرار گرفت تا طعم خوش خودکفایی و خوداتکایی را بچشیم.

دستاورد بزرگ خون شهدای جوشن و سهند، خوداتکایی بی‌نظیر و اثبات حاکمیت مقتدرانه ایران بر آب‌های منطقه و تبدیل شدن ایران به قدرت اول دریایی خلیج فارس بود.

امروز، ناوگان دریایی آمریکا و هر قدرت دریایی دیگری هنگام ورود به خلیج فارس ناگزیر هستند خود را به زبان فارسی به نیرو‌های دریایی ایران معرفی کنند، اجازه تردد بگیرند و تحت رصد و نظارت سامانه‌های شناوری و پروازی ایران، اثبات کنند که تردد امن را در دستور کار دارند. 

امروز ناو‌های تمام‌ایرانی جماران و دنا در دورترین نقاط دنیا دریانوردی می‌‎کنند. فراتر از خلیج فارس، حضور همیشگی در اقیانوس هند و عبور از آبراه‌های راهبردی دنیا، سفر به اقیانوس اطلس و گردش به دور دنیا توسط «ناوگروه ۸۶» همگی توسط همین ناو‌های ایرانی رخ داده است و این روزها اخبار تشکیل ناوگان اقیانوسی ایران و حضور نیروی دریایی کشورمان در قطب جنوب را دنبال می‌کنیم.

باید بار دیگر پیام فرمانده ناو جوشن را با غرور و افتخار یادآوری ‎کنیم که اینجا، خلیج فارس، آبراه ایران و کشور‌های منطقه است که بیگانگان در آن، جایی ندارند و ما تا هر جا که لازم باشد، می‌رویم و از منافع ایران و ایرانی دفاع می‎کنیم.

انتهای پیام/ 271