گروه گوناگون: تقریبا یک سال پس از این که راس کوک تلاش خود برای دویدن در طول قاره آفریقا را شروع کرد، با عبور از بیابان‌ها، کوه‌ها و جنگل‌های بارانی و البته ۱۶ کشور، این سفر طاقت‌فرسا به پایان رسید.
این سفر با مسافتی به اندازه ۳۸۵ دو ماراتن، قرار بود در کریسمس تمام شود. در عوض اما مسیر ۱۶۳۰۰ کیلومتری ۳۵۲ روز طول کشید و پسر مو قرمز ۲۷ ساله بریتانیایی پس از عبور از پیچ‌های خطرناک و موقعیت‌هایی که جانش در خطر بود، مسیری را پیمود که از آفریقای جنوبی شروع شد و تا ساحل دریای مدیترانه در تونس ادامه یافت.
کوک و تیمش در این سفر با دردسرهای بزرگی مانند: سرقت مسلحانه، تاخیر خسته‌کننده در مرز کشورها و همراهی اسکورت پلیس در بخشی از مسیر روبرو شدند. او همچنین مشکلاتی نظیر بیماری، مصدومیت و عبور از زمین‌های صعب‌العبور را پشت سر گذاشت.
کوک البته ماراتن آخر مسیر را که روز یکشنبه انجام شد همراه با طرفدارانش و افرادی که از او در شبکه‌های اجتماعی الهام گرفته بودند، تمام کرد.
او ادعا می‌کند، نخستین کسی است که طول این قاره را دویده است و در کنارش توانسته ۶۵۰ هزار پوند برای فعالیت‌های خیریه جمع‌آوری کند و این یعنی بیش از نیمی از یک میلیون پوندی که به عنوان هدف تعیین کرده بود.
۲۲ آوریل ۲۰۲۳ کوک چالش طاقت‌فرسایی را آغاز کرد که برای آن سال‌ها برنامه‌ریزی، آماده‌سازی و تمرین کرده بود.
روز اول سفرش را از دهکده ساحلی لاگولاس در آفریقای جنوبی که به عنوان جنوبی‌ترین نقطه قاره آفریقا شناخته می‌شود، شروع کرد و بیش از ۵۰ کیلومتر دوید.
از آنجا او در ساحل غربی آفریقا باید از کشورهای نامیبیا، آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو، جمهوری کنگو، کامرون، نیجریه، بنین، توگو، غنا، ساحل عاج، گینه، سنگال، موریتانی و الجزایر عبور می‌کرد.
همان طور که پیش‌بینی می‌شد در این سفر اتفاقاتی پیش آمد که او از قبل در انتظارشان نبود. دو ماه بعد از شروع سفر، کوک و تیمش مورد سرقت مسلحانه قرار گرفتند و گذرنامه‌ها، پول، تلفن و تجهیزاتشان دزدیده شدند.
پس از این حادثه که خوشبختانه کسی در آن آسیب ندید، تیم تمام مسیر باقیمانده در آنگولا را با اسکورت پلیس طی کرد.
بعدا یک بار دیگر هم کوک در مسیری صعب‌العبور از تیمش جدا افتاد و خوش شانس بود که توانست از دست گروهی که با قمه می‌خواستند پولش را بدزدند، فرار کند.
گذشته از آسیب‌های روحی ناشی از دویدن در یک فوق ماراتن روزانه، کوک بارها مجبور شد با بیماری و مصدومیت کنار بیاید.
این دونده بریتانیایی که در مراحل اولیه سفرش دچار یک بیماری مرموز شد، بارها، از جمله در یک دوره چند روزه در کامرون، دچار مسمومیت غذایی شد.
او سپس هنگامی که داشت از نیجریه وارد بنین می‌شد و ۲۰۰ روز از سفرش گذشته بود، سرما خورد. کوک که معمولا رویکردی مثبت نسبت به همه چیز دارد، آن زمان گفت: «راستش را بخواهید من الان فقط پوسته‌ای از یک انسانم.»
کوک که قبلا با مصدومیت‌های مختلف از جمله وضعیت پایش که افتضاح به نظر می‌رسید، روبرو شده بود، هنگامی که دچار مشکل کمر شد ناچار شد که به استراحتی ۴۸ ساعته تن دهد.
درد آن قدر زیاد بود که حتی مردی به سرسختی کوک را مجبور کرد، کمرش را اسکن کند و وقتی مشخص شد که استخوانی نشکسته است، خیالش راحت شد که می‌تواند سفرش را تمام کند.
حتی تصور آسیب‌های جسمانی که انسان روزانه بر اثر چنین فعالیت جسمانی سنگینی تحمل می‌کند، هم دشوار است. او در روز ۲۶۶ هنگام عبور از کوهستان‌های گینه وضعیتش را اینگونه توصیف کرد: «انگار کسی عضلات لگنم را با رشته‌های پنیر عوض کرده است.»
مشکل گرفتن ویزا برای کوک و تیمش همواره وجود داشت، اما بزرگ‌ترین مشکلی که کل سفر را خطر انداخت پس از کیلومتر ۱۲هزار و زمانی بود که آنها می‌خواستند از موریتانی وارد الجزایر شوند.
به دنبال ناکامی در گرفتن ویزای الجزایر او برای کمک دست به دامن قدرت شبکه‌های اجتماعی شد و جواب هم گرفت. با پخش گسترده درخواستش، نماینده‌های مجلس بریتانیا پی کار را گرفتند و مدت زیادی طول نکشید که مشکل حل شد.
در کنار تجربیات مثبت فراوان در آفریقا، اما در موریتانی بود که کوک می‌گوید هرگز با این تعداد از مردمی که در جاده به سوی او می‌آمدند و می‌خواستند کمکش کنند، متوقف نشده بود. با گرفتن ویزا بود که به نظر می‌رسید ماموریت در حال انجام است.
با گذشت بیش از ۳۰۰ روز از سفردر آفریقا، کوک از جاده خارج و وارد صحرای بزرگ آفریقا شد، در حالی که بدنش «له شده بود و به طور مداوم درد می‌کرد.»
او علاوه بر توفان‌های شن خفه‌کننده در صحرای الجزایر با بوران شدید برف روبرو و مجبور شد که پناه بگیرد، آن هم در حالی که پس از خرابی موقت خودروی تیمش برای مدت کوتاهی از بقیه اعضای تیم دور افتاده بود.
البته کوک با زدن عینک شنا و گذاشتن یک تی‌شرت تا شده مقابل دهانش، توانست به مسیرش ادامه دهد.
کوک مدت‌ها بود که رویای نوشیدن یک کوکتل توت فرنگی در ساحل تونس را می‌دید. سرانجام این رویا یکشنبه (۷ آوریل) در راس بن سکه در شمال تونس محقق شد.
او گفت که در آغاز روز آخر گریه کرده است و سپس برای لحظاتی در حالی که دستش را روی سرش گذاشته بود، به افق خیره شد.
بسیاری از کسانی که در ۱۲ ماه گذشته مجذوب سفر کوک شده بودند، در ۴۴ کیلومتر آخر سفر همراه با او دویدند، پیش از این که دونده بریتانیایی به خانواده، دوستان و شریک زندگی‌اش ملحق شود. او می‌گوید برای مدت‌های طولانی این چالش را به چشم «یک رویداد عرفانی» نگاه می‌کرده است.
∎
این سفر با مسافتی به اندازه ۳۸۵ دو ماراتن، قرار بود در کریسمس تمام شود. در عوض اما مسیر ۱۶۳۰۰ کیلومتری ۳۵۲ روز طول کشید و پسر مو قرمز ۲۷ ساله بریتانیایی پس از عبور از پیچ‌های خطرناک و موقعیت‌هایی که جانش در خطر بود، مسیری را پیمود که از آفریقای جنوبی شروع شد و تا ساحل دریای مدیترانه در تونس ادامه یافت.
کوک و تیمش در این سفر با دردسرهای بزرگی مانند: سرقت مسلحانه، تاخیر خسته‌کننده در مرز کشورها و همراهی اسکورت پلیس در بخشی از مسیر روبرو شدند. او همچنین مشکلاتی نظیر بیماری، مصدومیت و عبور از زمین‌های صعب‌العبور را پشت سر گذاشت.
کوک البته ماراتن آخر مسیر را که روز یکشنبه انجام شد همراه با طرفدارانش و افرادی که از او در شبکه‌های اجتماعی الهام گرفته بودند، تمام کرد.
او ادعا می‌کند، نخستین کسی است که طول این قاره را دویده است و در کنارش توانسته ۶۵۰ هزار پوند برای فعالیت‌های خیریه جمع‌آوری کند و این یعنی بیش از نیمی از یک میلیون پوندی که به عنوان هدف تعیین کرده بود.
۲۲ آوریل ۲۰۲۳ کوک چالش طاقت‌فرسایی را آغاز کرد که برای آن سال‌ها برنامه‌ریزی، آماده‌سازی و تمرین کرده بود.
روز اول سفرش را از دهکده ساحلی لاگولاس در آفریقای جنوبی که به عنوان جنوبی‌ترین نقطه قاره آفریقا شناخته می‌شود، شروع کرد و بیش از ۵۰ کیلومتر دوید.
از آنجا او در ساحل غربی آفریقا باید از کشورهای نامیبیا، آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو، جمهوری کنگو، کامرون، نیجریه، بنین، توگو، غنا، ساحل عاج، گینه، سنگال، موریتانی و الجزایر عبور می‌کرد.
همان طور که پیش‌بینی می‌شد در این سفر اتفاقاتی پیش آمد که او از قبل در انتظارشان نبود. دو ماه بعد از شروع سفر، کوک و تیمش مورد سرقت مسلحانه قرار گرفتند و گذرنامه‌ها، پول، تلفن و تجهیزاتشان دزدیده شدند.
پس از این حادثه که خوشبختانه کسی در آن آسیب ندید، تیم تمام مسیر باقیمانده در آنگولا را با اسکورت پلیس طی کرد.
بعدا یک بار دیگر هم کوک در مسیری صعب‌العبور از تیمش جدا افتاد و خوش شانس بود که توانست از دست گروهی که با قمه می‌خواستند پولش را بدزدند، فرار کند.
گذشته از آسیب‌های روحی ناشی از دویدن در یک فوق ماراتن روزانه، کوک بارها مجبور شد با بیماری و مصدومیت کنار بیاید.
این دونده بریتانیایی که در مراحل اولیه سفرش دچار یک بیماری مرموز شد، بارها، از جمله در یک دوره چند روزه در کامرون، دچار مسمومیت غذایی شد.
او سپس هنگامی که داشت از نیجریه وارد بنین می‌شد و ۲۰۰ روز از سفرش گذشته بود، سرما خورد. کوک که معمولا رویکردی مثبت نسبت به همه چیز دارد، آن زمان گفت: «راستش را بخواهید من الان فقط پوسته‌ای از یک انسانم.»
کوک که قبلا با مصدومیت‌های مختلف از جمله وضعیت پایش که افتضاح به نظر می‌رسید، روبرو شده بود، هنگامی که دچار مشکل کمر شد ناچار شد که به استراحتی ۴۸ ساعته تن دهد.
درد آن قدر زیاد بود که حتی مردی به سرسختی کوک را مجبور کرد، کمرش را اسکن کند و وقتی مشخص شد که استخوانی نشکسته است، خیالش راحت شد که می‌تواند سفرش را تمام کند.
حتی تصور آسیب‌های جسمانی که انسان روزانه بر اثر چنین فعالیت جسمانی سنگینی تحمل می‌کند، هم دشوار است. او در روز ۲۶۶ هنگام عبور از کوهستان‌های گینه وضعیتش را اینگونه توصیف کرد: «انگار کسی عضلات لگنم را با رشته‌های پنیر عوض کرده است.»
مشکل گرفتن ویزا برای کوک و تیمش همواره وجود داشت، اما بزرگ‌ترین مشکلی که کل سفر را خطر انداخت پس از کیلومتر ۱۲هزار و زمانی بود که آنها می‌خواستند از موریتانی وارد الجزایر شوند.
به دنبال ناکامی در گرفتن ویزای الجزایر او برای کمک دست به دامن قدرت شبکه‌های اجتماعی شد و جواب هم گرفت. با پخش گسترده درخواستش، نماینده‌های مجلس بریتانیا پی کار را گرفتند و مدت زیادی طول نکشید که مشکل حل شد.
در کنار تجربیات مثبت فراوان در آفریقا، اما در موریتانی بود که کوک می‌گوید هرگز با این تعداد از مردمی که در جاده به سوی او می‌آمدند و می‌خواستند کمکش کنند، متوقف نشده بود. با گرفتن ویزا بود که به نظر می‌رسید ماموریت در حال انجام است.
با گذشت بیش از ۳۰۰ روز از سفردر آفریقا، کوک از جاده خارج و وارد صحرای بزرگ آفریقا شد، در حالی که بدنش «له شده بود و به طور مداوم درد می‌کرد.»
او علاوه بر توفان‌های شن خفه‌کننده در صحرای الجزایر با بوران شدید برف روبرو و مجبور شد که پناه بگیرد، آن هم در حالی که پس از خرابی موقت خودروی تیمش برای مدت کوتاهی از بقیه اعضای تیم دور افتاده بود.
البته کوک با زدن عینک شنا و گذاشتن یک تی‌شرت تا شده مقابل دهانش، توانست به مسیرش ادامه دهد.
کوک مدت‌ها بود که رویای نوشیدن یک کوکتل توت فرنگی در ساحل تونس را می‌دید. سرانجام این رویا یکشنبه (۷ آوریل) در راس بن سکه در شمال تونس محقق شد.
او گفت که در آغاز روز آخر گریه کرده است و سپس برای لحظاتی در حالی که دستش را روی سرش گذاشته بود، به افق خیره شد.
بسیاری از کسانی که در ۱۲ ماه گذشته مجذوب سفر کوک شده بودند، در ۴۴ کیلومتر آخر سفر همراه با او دویدند، پیش از این که دونده بریتانیایی به خانواده، دوستان و شریک زندگی‌اش ملحق شود. او می‌گوید برای مدت‌های طولانی این چالش را به چشم «یک رویداد عرفانی» نگاه می‌کرده است.
نظر شما