به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، در واپسین روز‌های سال ۱۴۰۲ ایرانیان با برگزاری «چهارشنبه سوری» به عنوان آخرین جشن سال به استقبال سال جدید می‌روند. اگرچه این جشن باستانی طی سال‌های گذشته در اثر تغییرات ایجاد شده، جنبه خطرآفرینی پیدا کرده اما جامعه ایران با برگزاری رسم و رسومات این جشن، آخرین چهارشنبه سال را گرامی می‌دارند.
سر و صدای ترقه، پرش از روی آتش و هوا کردن بالن آرزو‌ها که در سال‌های اخیر بخشی از برنامه چهارشنبه سوری شده نماد‌های اصلی چهارشنبه سوری هستند که نشان از فراموش شدن رسومات قدیمی مثل «کوزه شکنی»، «توپ مروارید» و امثال آن در این شب خاطره انگیز دارند.
کوزه شکنی: درد و بلای خانه را ریختم تو کوچه
این مراسم با پرتاب کردن یک کوزه تعریف و به منظور دور شدن نحسی‌ها از خانه برگزار می‌شود؛ گفتنی است «کوزه شکنی» در اقوام مختلف با تفاوت‌های جزئی برگزار می‌شود.
بعد از درست کردن آتش و پریدن از روی آن، مقداری نمک به دلیل شور چشمی، یک سکه به نشانه تنگ دستی و مقداری زغال به دلیل سیاه بختی در کوزه‌ای سفالی می‌اندازند. سپس هریک از اعضای خانواده کوزه را یک بار دور سرش می‌چرخاند و نفر آخر کوزه را به بام خانه می‌برد و به کوچه می‌افکند و در همین حال می‌گوید: درد و بلای خانه را ریختم تو کوچه!
این گونه بدی و زشتی را از خانه خارج می‌کنند و کوزه جدیدی جایگزین آن می‌شود. چرا که آنها عقیده داشتند که بلا‌ها و قضا‌های بد را در کوزه متراکم کرده‌اند و با شکستن کوزه، آن بلا‌ها دفع خواهد شد. این مراسم در اقوام مختلف ممکن است در عصر آخرین چهارشنبه سال برگزار شود.
بخت گشایی دختران طهرونی با توپ مروارید
توپ مروارید مراسمی مختص تهرانی‌ها بود. در میدان ارگ تهران توپ کهن سالی قرار داشت که مدت صد سال در آنجا باقی مانده بود. شب‌های چهارشنبه سوری زنان و دختران به منظور باز شدن بخت و گشایش کارهایشان از توپ بالا می‌رفتند و بر روی آن می‌نشستند و یا از زیر آن عبور می‌کردند. پس از این کار معتقد بودند که حاجت‌شان برآورده خواهد شد.
شالم رو بگیر پرش کن
در شب چهارشنبه‌سوری جوانان چندین دستمال حریر و ابریشمی را به یکدیگر گره زده، از آن طنابی رنگین به بلندی سه متر می‌ساختند. آنگاه از راه پلکان خانه‌ها یا از روی دیوار، آنرا از روزنه دودکش وارد منزل می‌کنند و یک سر آن را خود در بالای بام در دست می‌گرفتند، آنگاه با چند سرفه بلند صاحبخانه را متوجه ورودشان می‌سازند. صاحبخانه که منتظر آویختن چنین شال‌هایی هستند، به محض مشاهده طناب رنگین، آنچه قبلاً آماده کرده، در گوشه شال می‌ریزند و گره‌ای بر آن زده، با یک تکان ملایم، صاحب شال را آگاه می‌سازند که هدیه سوری آماده است. آنگاه شال انداز شال را بالا می‌کشد.
انتهای پیام/