شفقنا- معاون سابق وزارت ورزش و جوانان گفت: علی رغم وجود چند هزار پروژه نیمه تمام ورزشی، شاهد بودیم که بحث احداث ورزشگاه جدید بدون مطالعه و آمايش سرزميني ورزش مطرح شده که به نظر من و با توجه به سوابق و تجارب قبلي احداث ورزشگاهها توسط سازمان تربيت بدني سابق، این ورزشگاه هم به طرح های نیمه تمام قبلی اضافه می شود.

عبدالحمید احمدی در گفت و گو با خبرنگار شفقنا در خصوص مهمترین چالش های ورزش ایران، گفت: ما با چالش های متعددی در حوزه ورزش کشور مواجه هستیم اما بخشی از آنها مهمتر است. در حوزه ورزش قهرمانی، المپیک 2024 پاریس را در پیش رو داریم که می تواند جزو دشوارترین المپیک های ورزش ایران باشد هم به جهت وضعيت مدال آوري كاروان و رشته هاي ورزشي مدال آور و هم فضایی که قرار است المپیک در آن شکل بگیرد و رویکردی که میزبان دنبال می کند.

وی ادامه داد: همچنین ما با چالش داخلی خصوصا از جهت میزان آمادگی حضور در این المپیک روبه رو هستیم و رشته‌های مدال آور ما محدودتر از المپیک‌های قبل است و قبلا حداقل در 3 رشته شانس مدال آوری داشتیم اما با توجه به نتایج بازی های آسیایی هانگژو در وزنه برداری و تکواندو، شانس ما نسبت به المپیک های دیگر در اين دو رشته کمتر است و فقط در رشته کشتی شانس مدال آوری داریم. البته با اين فرض كه مدال گرفتن در المپیک برای همه رشته ها از جمله کشتی، آسان نخواهد بود. بنابراین تدارکات و آماده سازی ورزشکاران و فدراسیون هایی که قرار است در المپیک 2024 پاریس حضور داشته باشند، حایز اهمیت است و یک حمایت فراتر از شرایط معمول و المپیک های قبلی نیاز است تا ما بتوانیم تا حدودی تضمین کنیم که از این المپیک هم با مدال بیرون بیاییم.
دكتر احمدی در ادامه این مصاحبه به وضعیت واگذاري دو باشگاه پرسپولیس و استقلال اشاره کرد و گفت: قرار بود این واگذاری، نهایی شود اما این کار محقق نشد و هنوز چالش ها برقرار است و آثار این چالش را در مدیریت باشگاه و مشکلاتی که بین مدیران و مربیان و بازيكنان باشگاه وجود دارد شاهد هستیم که بنظر ميرسد بايد هر چه سریع تر اين موضوع تعیین تکلیف شود.
وی سرپرستی فدراسیون های ورزشی را از دیگر مشکلات حوزه ورزش عنوان کرد و گفت: بلاتکلیفی طولاني مدت برخي فدراسیون های ورزشی از نظر برگزاري مجامع انتخاباتی را هم شاهد هستیم که باید از حالت سرپرستی خارج شوند و روسای آنها مشخص شود و امیدواریم وزارت ورزش و جوانان هر چه سریع تر وضعیت فدراسیون هایی که با سرپرستی اداره می شوند را مشخص کند.
احمدی با اشاره به وضعیت ورزش همگانی، خاطرنشان کرد: در حوزه ورزش همگانی هم متاسفانه شرایط مطلوبی نداریم و اخیرا هم که معاونت فرهنگی و ورزش همگاني وزارت خانه تعطيل و غیر فعال شده و مسوولی در این معاونت حضور ندارد و معلوم نیست وضعیت این معاونت و آينده مبهم حوزه فرهنگي و ورزش همگاني در وزارت ورزش و جوانان چگونه خواهد بود. از منظر توسعه منابع مالي و بودجه ورزش نيز عليرغم برگشت مصوبه اختصاص يك درصد ماليات بخش خصوصي به ورزش از سوي شوراي نگهبان، برخورد فعال و قابل توجهي را از سوي وزارتخانه و دولت در جهت رفع اشكال شوراي نگهبان شاهد نيستيم.

وی بحث توسعه و تکمیل زیرساخت های ورزشی را از دیگر مشکلات عنوان و تاکید کرد: این موضوع باید با جدیت دنبال شود زیرا علی رغم وجود چند هزار پروژه نیمه تمام ورزشی، شاهد بودیم که بحث احداث ورزشگاه جدید بدون مطالعه و توجه به آمايش سرزميني و اولويت هاي زيرساختي موردنياز ورزش مطرح شده که به نظر من این ورزشگاه هم به طرح های نیمه تمام قبلی اضافه می شود. معتقدم چالش امروز زیرساخت های ورزشی کشور، احداث ورزشگاه بزرگ نیست. بلکه نیاز ما احداث سالن های چند منظوره در حد استاندارد بین المللی در مراکز استان ها و شهرهای بزرگ است تا نیاز واقعی ورزشي استان ها و شهرهاي بزرگ را تامین کند و علاوه بر تامین نیاز مردم، بتواند میزبان رویدادهای بین المللی ورزشی باشد.
دكتر احمدی همچنین در خصوص وضعیت فوتبال کشور، گفت: ما در همین جام ملت‌های آسیا شاهد فاصله بین فوتبال خودمان با فوتبال دیگر کشورها بودیم که این فاصله، حاصل برنامه و نگاه توسعه ای کشورها است که به فوتبال خود داشتند؛ اما بنظر ميرسد فوتبال ما فاقد برنامه توسعه است. ما تیم های پایه و تيم هاي ملي و باشگاهي داریم که در مسابقات جهانی شرکت می کنند ولی شواهد نشان می دهد این کارها هم مبتنی بر برنامه توسعه نیست.
وی خاطرنشان کرد: البته سرمایه گذاری‌ كشورهاي منطقه و رقيب ما در قاره آسيا صرفا مادی نیست بلکه نرم افزاری و سخت افزاری است و اگر به گذشته برگردیم این روند رو به رشد و صعودی را در کیفیت و نتایج و همچنین در شرایط عمومی ورزش و فوتبال و باشگاه های کشورهای كاملا مشهود است.

وی ادامه داد: سرمایه گذاری که قطر و عربستان و اردن و ساير كشورهاي عربي انجام دادند را در این مسابقات شاهد بودیم، حتی لبنان و فلسطین هم کشورهای پیش باخته ای نبودند و حركت رو به جلو كشورهاي درجه دو شرق آسیا مثل ويتنام، چين، و مالزي و اندونزي نيز از این جهت بسيار قابل توجه بوده است.