به گزارش راهبرد معاصر؛ مارتین اسکورسیزی سینماگر مولف ۸۱ ساله، امسال جایزه خرس طلایی جشنواره فیلم برلین را به پاس یک دستاورد در سینما دریافت می‌کند، اما ۴۳ سال پیش، در سال ۱۹۸۱، زمانی که او برای نخستین بار با نمایش فیلم «گاو خشمگین» به جشنواره برلین رفت، به نظر نمی‌رسید عمر زیادی از سینمای او باقی مانده باشد.

فیلم قبلی او «نیویورک، نیویورک» در سال ۱۹۷۷، یک شکست عظیم در گیشه و همچنین یکی از بدترین فیلم‌های حرفه‌ای او نزد منتقدان بود، موضوعی که اسکورسیزی را به مرز ویرانی کامل رساند. او سال بعد را در ناامیدی و اعتیاد به کوکائین سپری کرد، وزنش به حدود ۵۰ کیلو کاهش یافت و حتی نزدیک بود بر اثر خونریزی شدید داخلی بمیرد. او در سال ۲۰۱۶ در این باره به هالیوود ریپورتر گفت: «من به مدت ۱۰ شبانه روز در بیمارستان بودم و پزشکان مراقبت کردند، متوجه شدم که نمی‌خواهم بمیرم و زندگی‌ام را تلف کنم».

در میان دوستانی که اسکورسیزی را در بیمارستان ملاقات کردند، «رابرت دنیرو» ستاره فیلم «راننده تاکسی» بود که درباره ساخت فیلمی درباره جیک لا موتا، قهرمان پر دردسر بوکس میان‌وزن از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ اصرار زیادی داشت. اسکورسیزی در ابتدا این موضوع را به اشتراک نمی‌گذاشت و هیچ علاقه‌ای به ساخت فیلمی ورزشی نداشت، اما دنیرو اصرار داشت.

حق با دنیرو بود، در نهایت این فیلم ساخته شد و «گاو خشمگین» در هشت شاخه نامزدی اسکار دریافت کرد، گرچه جایزه بهترین فیلم و کارگردانی را به «مردم معمولی» ساخته رابرت ردفوردواگذار کرد، اما دنیرو برای بازی در این فیلم اسکار بهترین بازیگر مرد را گرفت. «گاو خشمگین» به اسکورسیزی انرژی لازم برای چهار دهه دیگر فیلم‌سازی خارق‌العاده تزریق کرد و او در ادامه فیلم‌هایی، چون «سلطان کمدی»، «پس از ساعات اداری»، «آخرین وسوسه مسیح»، «رفقای خوب»، «تنگه وحشت»، «کازینو»، «دارودسته‌های نیویورکی»، «هوانورد»، «رفتگان»، «جزیره شاتر»، «گرگ وال استریت»، «مرد ایرلندی» و فیلم جدید «قاتلان ماه کامل» را به سینما آورد.

«قاتلان ماه کامل» که یکی از موفق‌ترین آثار مارتین اسکورسیزی تا به امروز است در جوایز اسکار پیش رو در ۱۰ شاخه از جمله بهترین فیلم و کارگردانی نامزد دریافت جایزه است.

این فیلم نخستین نمایش جهانی خود را در میان تمجید منتقدان در جشنواره کن گذشته تجربه کرد و نمره سینمایی آن همتراز با آثار موفق اسکورسیزی از جمله «رفقای خوب» و «رفتگان» است.

این فیلم ۲۰۶ دقیقه‌ای برگرفته از کتاب پرفروش غیرداستانی نوشته «دیوید گرن» با همین عنوان و فیلم‌نامه‌ای از اسکورسیزی و اریک راث ساخته شده و روایتگر داستان قتل چندین نفر در منطقه نفت‌خیز اوسیج در اوکلاهاما در دهه ۱۹۲۰ است.

در این فیلم لئوناردو دی کاپریو در نقش «ارنست برکهات» بازی می‌کند که خواهرزاده یک دامدار قدرتمند به نام «ویلیام هیل» با نقش‌آفرینی رابرت دنیرو است. لیلی گلداستون نیز در نقش همسر دی کاپریو بازی می‌کند.

ماریته ریسن‌بیک و کارلو چاتریان، مدیران برلیناله پیش از این به بهانه اعطای جایزه خرس طلایی افتخاری برلین در بیانیه‌ای مشترک گفتند: «مارتین اسکورسیزی برای هرکسی که سینما را هنر شکل‌دهی یک داستان به‌گونه‌ای که هم کاملاً شخصی و هم جهانی است، می‌داند، یک الگوی بی‌نظیر است. فیلم‌های او تاریخ ما را به‌عنوان تماشاگر و انسان همراهی کرده‌اند، شخصیت‌های او در درون ما زندگی کرده‌اند و رشد کرده‌اند، نگاه او به تاریخ و نوع بشر به ما کمک کرده است تا بفهمیم چه کسی هستیم و از کجا آمده‌ایم».

ارتباط اسکورسیزی با جشنواره برلین پس از نمایش «گاو خشمگین» در جشنواره در سال ۱۹۸۱ یا فیلم «تنگه وحشت» نیز در بخش رقابتی برلین در سال ۱۹۹۱ ادامه یافت. جشنواره برلین در سال ۲۰۰۳ میزبان نمایش «دارو دسته‌های نیویورکی» بود و این فیلم دوباره در سال ۲۰۱۰ به عنوان بخشی از مرور آثار اسکورسیزی در جشنواره نمایش داده شد. فیلم کنسرت رولینگ استونز او با عنوان «درخشش یک نور» در سال ۲۰۰۸ برلیناله را افتتاح کرد و «جزیره شاتر» نیز در سال ۲۰۱۰ در بخش خارج از رقابت برلیناله به روی پرده رفت.

هفتاد و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین از تاریخ ۵ تا ۲۵ فوریه ۲۰۲۴ (۲۶ بهمن تا ۶ اسفند) در آلمان درحال برگزاری است. / ایسنا