پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله
در کتاب الکبریت الاحمر آمده است که در رؤیایی صادقه، حضرت رسول صلی الله علیه و آله به حضرت عباس فرمودند: «أقرّ اللهُ عینک، فأنتَ بابُ الحوائج وَ اشفَع لمَن شئتَ»؛ «خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستی، از هر که خواستی شفاعت کن»(کبریت احمر فی شرایط المنبر، محمد باقر بیرجندی)
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
در کتاب معالی السّبطین آمده است که در آن هنگام که حضرت علی علیه‌السلام در بستر شهادت بود، عباس را طلبید و او را به سینه‌اش چسبانید و فرمودند: وَلَدی وَ سَتَقرُّ بکَ فی یوم القیامة»؛ «به زودی چشمم در قیامت به وسیله وجود تو روشن می‌شود».(معالی‌‌السبطین، حائری مازندرانی)
حضرت زهرا سلام الله علیها
در روایت آمده است که وقتی روز قیامت بر پا می‌شود، پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله به امیرالمومنین علیه‌السلام می‌فرمایند: به زهرا بگو، برای شفاعت و نجات امت چه داری؟ علی علیه‌السلام پیام آن حضرت را به حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها می‌رسانند و ایشان در پاسخ می‌گوید: «یا امیرالمؤمنین! کفانا لاجلِ هذا المقامِ الیدانِ المَقطوعتانِ مِن ابنی العباس»؛ «ای امیر المؤمنین! دو دست بریده پسرم عباس برای ما در مورد شفاعت کافی است»(معالی‌‌السبطین، حائری مازندرانی، ج 1، ص 452)
امام حسین علیه‌السلام
آن‌حضرت در عصر روز تاسوعا، در هنگامه‌ای که دشمن جنگ را آغاز نمود، خطاب به برادر فرمود: «َ یَا عَبَّاس إرکَب بِنفسی أنت تَلقاهُم وَ اسئَلهُم عمّا جائهُم …»؛ «عباس، جانم به قربانت! سوار بر اسب شو و نزد دشمن برو و از آن‌ها بپرس برای چه به اینجا آمده‌اند».(الإرشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 90)
امام سجاد علیه‌السلام
«خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و از خودگذشتگی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست‌هایش قطع شد و خداوند به‌جای آن، دو بال به او داد که با آن ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان‌گونه که برای جعفربن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه شهدا به آن غبطه می‌خورند»(امالی، شیخ صدوق، ص 462)
امام صادق علیه‌السلام
عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او به همراه برادرش حسین علیه‌السلام جهاد کرد و به افتخار شهادت رسید.(عمدةُ الطالب فی أنساب آل أبى طالب، ابن عنبه حسنی، ص 327)
امام هادی علیه‌السلام
در بخشی از زیارت ناحیه مقدسه امام هادی علیه‌السلام از زبان آن حضرت امده:«سلام بر ابوالفضل العباس پسر امیرالمؤمنین؛ آن‌که با کمال از خود گذشتگی، ایثار و برادری، جانش را نثار برادرش حسین کرد؛ آن‌که دنیا را وسیله آخرت قرار داد؛ آن‌که خود را فداکارانه فدای برادر نمود؛ آن‌که نگهبان دین و سپاه حسین بود؛ آن‌که تلاش بسیار برای آب‌رسانی به لب تشنگان نمود؛ آن‌که دو دستش در راه خدا قطع شد.
(المزار الكبیر، ابن مشهدی، ص 486)
نظر شما