ایلنا: بیش از ۶ ماه از ابلاغ قانون بیمه کارگران ساختمانی می‌گذرد، اما سازمان تأمین اجتماعی هنوز سهمیه‌ای برای کارگرانی که سالهاست در صفِ بیمه مانده‌اند، در نظر نگرفته است. اکبر شوکت (رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی) از بی‌توجهیِ سازمان تأمین اجتماعی نسبت به بیمه کارگران ساختمانی انتقاد کرد و گفت: تا الان هیچ سهمیه‌ای تخصیص نداده‌اند و همچنان بیمه قطع است. 

شوکت ادامه داد: قانونی که چند ماه پیش مصوب شد، هنوز تأثیری بر وضعیتِ کارگران ساختمانی نگذاشته و از طرفی گزارشی هم از عملکرد مالی سازمان نداریم. به هر حال سهم ۱۵درصد از پروانه ساختمانی به ۲۶درصد افزایش یافته و در کل، منابع سازمان از قِبَلِ پروانه ساختمانی، نزدیک به ۶۰درصد افزایش پیدا کرده است. 

این فعال کارگری گفت: کارگران ساختمانی بیشترین آمارِ حوادث کار را دارند، امنیتِ شغلی‌شان پایین است، درگیرِ بیکاری فصلی هستند و معیشت‌شان بد است و با همه‌ی این مشکلات، همچنان از سهمیه بیمه محروم هستند و آن‌ها که بیمه شده‌اند هم نگرانِ قطع سهمیه بیمه‌شان هستند. 

رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی گفت: وزارت کار با تعطیل کردنِ بزرگترین تشکل کارگری کشور راه‌ها را به روی پیگیری مطلباتِ این کارگران بسته است. 

وی ادامه داد: کانون انجمن صنفی کارگران ساختمانی با بیش از ۵۰۰ انجمن در سراسر کشور، بزرگترین تشکل کارگری است و هنوز ثبت نشده. از طرفی دیگر، وقتی امیدی به حل مشکلات نیست، پیگیریِ مشکلاتِ کارگران هم کمتر می‌شود. این وضعیت فشار را بر کارگرانِ زیرِ حداقل‌بگیرِ ساختمانی بیشتر می‌کند. 

شوکت بیان کرد: کار کارگران ساختمانی هم سخت و زیان‌آور است و هم با توجه به وضعیتِ ایمنی در کارگاه‌های ساختمانی، مرگ‌آور است؛ چرا کارگری که در این شرایط کار می‌کند باید از ابتدایی‌ترین حق خود محروم شود؟ چرا باید نگرانِ قطع بیمه‌ی خود باشد؟ سالی یک یا دو بار بازرسان ساختمانی از کارگاه‌ها بازدید می‌کنند و ناعادلانه بیمه‌ی برخی از کارگران را قطع می‌کنند. دلهره‌ی کارِ ساختمانی یک طرف، دلهره‌ی قطع بیمه هم طرفِ دیگر که مجموع این‌ها کارگران ساختمانی را در تنگنای بیشتر قرار می‌دهد. 

رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی گفت: سازمان تأمین اجتماعی، طی ۳ سال اخیر نه تنها به تعهدات خود در قبال کارگران ساختمانی عمل نکرده، که بدترین عملکرد را داشته است. حق بیمه‌ای که این سازمان از محل پروانه ساختمانی می‌گیرد، برای سایر کارگران هزینه شده و کارگران ساختمانی بی‌نصیب مانده‌اند.