به گزارش راهبرد معاصر؛ مارال فرجاد در فضای مجازی نوشت:

((دریا در غربت))

نمی‌دونستم یه روزی میشه ((مارال در غربت))

من عاشق ایرانم. من عاشق مردم عصبی در خیابانم.. من عاشق موتور‌های که لای میکشن در ترافیک .. من عاشق دعوا‌های تو خیابونم .. من عاشق بچه‌های فال فروشم …من عاشق دستفروش‌های توی مترو هستم که کلی چیز‌های باحال دارن (وقتی میگم عاشقم یعنی خودم میرم ازشون خرید میکنم، به جای اینکه جوراب از مغازه ۷۰ هزارتومن بخرم همون رو میخرم ۱۵ هزار تومن) من عاشق ترافیک تو تهرانم …. من عاشق هرچی خوب و بده توی تهرانم…من عاشق مردمی هستم که می‌یان جلو تو خیابون به من میگن: شما مارال فرجادی ما خیلی دوستتون داریم …نمی‌دونن من هزار برابر دوستشون دارم…من انقدر عاشق مردمم هستم از وقتی اومدم بیشتر مترو‌سوار میشم تا مردم رو بیشتر ببینم …. اخ من دوسال و نیم نیستم، دلم برای تک تک تون تنگ شده…. وقتی رفتم تازه فهمیدم چقدر عاشقتون بودم …. عاشق همه تون……. قبلا وقتی جای شلوغ بود، جای صف بود.

ترافیک بود فحش میدادم. میگفتم چقدر بدبختیم …دستفروش میدیدم …بچه‌های فال فروش رو میدیدم. بچه‌های سر چهارراه رو میدیدم هم دلم می‌سوخت و هم عصبی می‌شدم …ولی الان می‌ببینمشون می‌خوام همشون بغل کنم …دوست داشتم تو جیب هام پر پول بود. پر لباس‌های خوشگل، پر عروسک میدادم بهشون ….. این مریضی این رفتن از ایران باعث شد، بفهمم من عاشق شما‌ها هستم……. برای همین وقتی کامنت می‌ذارین برام دوست دارم می‌شد جواب تک تک تون رو میدادم …. میگفتم فکر نکنین من فقط برای شما عزیزم …. شما‌ها هزار برابر برای من عزیزید، میدونید چرا، چون من اصلا شما‌ها رو ندیدم نمی‌شناسمتون …ولی همین که ایرانی هستید …من عاشقتونم….. اخ اخ اشک هام سرازیر شدن……

چون میخوام بگم من مجبورم باز برم….. اگه شما دلتون برای من تنگ نشه…. ولی من دلم برای همه تون پر میکشه…خیلی دوستتون دارم….. دیگه نمی‌خوام اسمش رو ببرم. بقول (شهر موش ها) این اسمش رو نبر من هم زود تمام میشه. بر میگردم……… / روزنو