آفتاب‌یزد: «بسیاری از کشورهای منطقه خاورمیانه، خدمات پهنای باند را برای هدف گسترده‌تر کشورسازی و گذار به اقتصاد مبتنی بر دانش شناسایی کرده اند.»
توافق گسترده‌ای وجود دارد که خدمات پهن باند در تقویت توسعه اقتصادی پایدار و اشتغالزایی، حیاتی است و جزء کلیدی استراتژی‌های فقرزدایی، افزایش فرصت‌های شغلی و پیشبرد یکپارچگی تجاری است. در واقع انتظار می‌رود که پهنای باند تاثیری مشابه بر تحول اقتصاد و کل جامعه داشته باشد که ماشین‌های چاپ، موتورهای بخار یا برق در گذشته داشتند اما برای اینکه تاثیر کامل خود را داشته باشد، مردم به دسترسی به آن نیاز دارند.
بررسی شرکت هلندی سرف شارک درباره کیفیت زندگی دیجیتال در سراسر جهان، نابرابری‌های غالب در بین کشورها از نظر مقرون به صرفه بودن اینترنت را نشان می‌دهد.
شاخص کیفیت زندگی دیجیتال سرف شارک نشان می‌دهد که مناطق جهان که مردم به طور متوسط بیشترین هزینه را برای خدمات پهنای باند تلفن همراه و ثابت می‌پردازند نیز با کندترین سرعت اینترنت و پایین‌ترین ثبات اتصال روبرو هستند. به عنوان مثال، افرادی که در آفریقا زندگی می‌کنند، حتی برای ارزانترین بسته پهنای باند، باید تقریبا ۱۱ ساعت در ماه کار کنند تا و تقریبا ۱۲ دقیقه برای پرداخت پول یک گیگابایت اینترنت تلفن همراه کار کنند.
کشورهایی که ارزانترین اینترنت را دارند، معمولا کشورهایی با کندترین سرعت اینترنت هستند. متوسط سرعت خدمات پهنای باند در آفریقا، ۴.۸۵ مگابیت بر ثانیه (میانگین سرعت جهانی ۱۵.۹۴ مگابیت در ثانیه) است، در حالی که اتصال تلفن همراه، ۲۰.۵۵ مگابیت در ثانیه (میانگین سرعت جهانی ۳۳.۵۳ مگابیت در ثانیه) است.
مسئله هزینه اینترنت، پرسش دیگری را برای خانوارها مطرح می‌کند زیرا بر اساس میانگین جهانی، افراد برای پرداخت حتی ارزانترین بسته پهنای باند، باید سه ساعت و ۴۸ دقیقه در ماه کار کنند. با این حال، این مدت زمان از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. به عنوان نمونه، در نیجریه، تقریبا ۳۴ ساعت، در هندوراس، ۱۰ ساعت، در آمریکا ۵۲ دقیقه و در کانادا ۷ دقیقه است.
در حالی که کشورهای اسکاندیناوی از نظر کیفیت کلی زندگی دیجیتالی در رتبه بالایی قرار دارند، نسبت به سایر کشورهای ثروتمند از نظر اقتصادی، از قیمت پهنای باند پایین‌تری برخوردار هستند. به عنوان مثال، در سوئد، یک ساعت و ۴۶ دقیقه، در دانمارک، یک ساعت و ۵۱ دقیقه و در نروژ، یک ساعت و ۵۳ دقیقه است.
تحقیقات کیفیت زندگی دیجیتال نشان داد که هیچ رابطه آشکاری بین مقرون به صرفه بودن اینترنت و سرانه تولید ناخالص داخلی وجود ندارد. به عنوان مثال، ایران از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی، در رتبه پایینی قرار دارد اما طبق گزارش سال گذشته سرف شارک، پنجمین اتصال اینترنتی مقرون به صرفه در سطح جهان را دارد. در مقایسه، دانمارک از سرانه تولید ناخالص داخلی بالایی برخوردار است و در مقرون به صرفه بودن اینترنت در رتبه بالاتر هفتم قرار دارد.
چنین یافته‌هایی، پتانسیل بهبود مقرون به صرفه بودن اینترنت با منابع محدود و برنامه‌ریزی متمرکزتر برای منطقه را نشان می‌دهد. تفاوت در مقرون به صرفه بودن اینترنت بین کشورها می‌تواند به عوامل مختلفی مانند سطوح مختلف یا عدم رقابت در بازارهای پهنای باند، درجات مختلف اتخاذ سیاست ict، هزینه توسعه زیرساخت اینترنت، فقدان نوآوری یا حتی معایب جغرافیایی بستگی داشته باشد.
همچنین شکاف قابل توجهی بین مقرون به صرفه بودن اینترنت باند پهن و تلفن همراه وجود دارد. در سطح جهانی، اینترنت موبایل تقریبا ۲۳ برابر مقرون به صرفه‌تر از پهنای باند است. میانگین زمان کار برای خرید ارزانترین یک گیگابایت اینترنت موبایل، حدود ۱۰ دقیقه است.
شاخص کیفیت زندگی دیجیتالی ۲۰۲۳ که توسط شرکت سرف شارک منتشر شده است، بررسی رفاه دیجیتالی ۱۲۱ کشور جهان است که ۹۲ درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند. این بررسی، هر کشور را بر اساس پنج رکن تاثیرگذار بر کیفیت زندگی دیجیتالی شامل مقرون به صرفه بودن اینترنت، کیفیت اینترنت، زیرساخت الکترونیکی، امنیت الکترونیکی و دولت الکترونیکی، رتبه بندی کرده است. مقایسه رتبه ایران با برخی از کشورهای همسایه در منطقه خاورمیانه، بر اساس این شاخص به این ترتیب است: