فیلم قاتلین ماه کامل یا قاتلین ماه گل (Killers Of The Flower Moon)، از اکتبر در سینماهای جهان اکران شده است و برخی این اثر را بهترین ساخته‌ی مارتین اسکورسیزی می دانند. فیلمی سه ساعت و نیمه که ستارگانی مثل رابرت دنیرو، لئوناردو دی کاپریو و لیلی گلداستون به گفته منتقدین یکی از بهترین بازی های خود را به نمایش گذاشته اند. مسعود فراستی منتقد سینمایی که اکثر آثار سینمایی فیلم سازان ایرانی و حتی خارجی را سخیف می داند در برنامه فرا نقد به قاتلین ماه کامل، آخرین ساخته اسکورسیزی پرداخت.

فراستی که معتقد است فیلم قاتلین ماه کامل «ماقبل بد» است در بخش هایی از نقد خود می گوید: «اسکورسیزی فیلمسازی است که شهرت زیاد دارد و این شهرت کاذب است. یک فیلم درست و‌حسابی در کارنامه اسکورسیزی نیست، شاید دو یا سه فیلم او لحظات و صحنه‌های قابل اعتنا داشته باشد، اما اسکورسیزی فیلمساز نیست، او تکنیک بلد نیست، دکوپاژ فیلم‌هایش غلط است. فیلم قاتلین ماه کامل هیچی نیست، فقط چند نما برای منتقدان بی‌سواد کایه دو سینما و منتقدان مرعوب آمریکایی دارد، همین. در مجموع اسکورسیزی یکی از بدترین فیلمسازان زنده آمریکاست.»

قاتلین ماه کامل، به داستانی در ایالت اکلاهاما در دهه ۱۹۲۰ می پردازد. داستان این فیلم براساس کتاب قاتلین ماه کامل: قتل‌های اوسیج و تولد اف‌بی‌آی نوشته‌ی دیوید گرن است، که ماجرای قتل‌هایی زنجیره‌ای اعضای قبیله‌ی سرخپوستی اوسیج در اوکلاهاما را روایت می کند.

اوسیج‌ها در سال ۱۸۷۲ از زمین‌هایشان در میزوری بیرون رانده شده و به یک منطقه حفاظت‌شده در شمال اکلاهما که تصور می‌شد غیرقابل کشت است، فرستاده شده بودند. به نظر می‌رسید در آن منطقه، فقط گیاهانی که به آن ماه گل (Flower Moon) می گویند، رشد می کنند.

اما ۲۲ سال بعد، بزرگ‌ترین ذخایر نفت و گاز در آمریکا در زمین همان منطقه‌ای که قبیله خریداری کرده بود، کشف شد. آنها موفق شدند در برابر تلاش‌های دولت برای تصاحب زمین‌شان مقاومت کنند و تا دهه ۱۹۲۰، ۲,۰۰۰ نفر از آنها سهمیه‌های سالانه‌ای معادل حدود ۳۷۰ میلیون دلار امروزی را به اشتراک می‌گذاشتند. با انتقال خودبه‌خودی حقوق هر قطعه زمین حاوی طلای سیاه به بستگان، مردان سفیدپوست در ازدواج با زنان اوسیج منفعت بسیاری دیدند و اینجاست که ماجرای فیلم قاتلین ماه کامل شروع می شود.