آریا رهنورد

ایده‌آل،  تا  45 دقیقه! 

نمایش نیمه اول تیم ملی روبه‌روی ازبکستان، نمایش بسیار خوبی بود. ایران توانست چند بخت خوب برای گلزنی ایجاد کند. در این نیمه دو شوت درون چارچوب هم داشتیم که هر دو به گل تبدیل شدند. در حقیقت به نظر می‌رسید همه چیز آماده است تا تیم ملی، برد دیگری را جشن بگیرد. برتری کامل ایران به حریف در نیمه اول، مقدمات پیروزی را فراهم کرد اما در نیمه دوم ناگهان همه چیز عوض شد. این مساله فقط یک دلیل دارد و آن، میانگین سنی بسیار بالای تیم ملی است. ایران با میانگین سنی بیشتر از 29 سال به ازبکستان سفر کرده و میانگین سنی خط دفاعی تیم نیز بالای 30 سال است. در چنین شرایطی بدیهی به نظر می‌رسد که تیم قلعه‌نویی در دقایق پایانی هر مسابقه آسیب‌پذیر باشد. این بازی نگرانی‌های بسیار زیادی را در مورد جام ملت‌ها به وجود آورد. چراکه تیم ملی باید با همین میانگین سنی یک تورنمنت بسیار فشرده را پشت سر بگذارد و هر چند روز یک بار به زمین مسابقه برود. امیر قلعه‌نویی در پایان بازی معتقد بود که تیم حریف با قلبش بازی کرده و بازیکنان ایران بی‌تفاوت بوده‌اند اما شاید حقیقتی که امیر دوست ندارد به آن اشاره کند، بیش از حد خسته بودن پیرمردهای تیم ملی است!‌

تیم  کاتانچ   و  دو  گل   معمولی

گل‌هایی که تیم ملی در نبرد با ازبکستان دریافت کرد، بسیار ساده به نظر می‌رسیدند. این صحنه‌ها، اصلا صحنه‌هایی نبودند که نشود متوقف‌شان کرد. هر دو گل هم در حقیقت از میانه زمین شروع شدند. جایی که فضای زیادی به تیم حریف دادند و ازبکستانی‌ها به راحتی توانستند نسبت به مدافعان ایران برتری عددی پیدا کنند. 

روی صحنه گل اول، در مرکز زمین از پس گرفتن توپ ناامید بودیم و فضای بسیار خوبی برای تیم حریف مهیا کردیم. میزان آسیب‌پذیری خط دفاع تیم ملی با یک پاس عمقی نیز بسیار نگران‌کننده به نظر می‌رسید. گل دوم نیز نتیجه ضعف دفاعی تیم در کناره‌ها بود. رامین رضاییان به سادگی از بازیکنی که باید مهار می‌شد، فاصله گرفت و به او اجازه داد بدون یارگیری شدن، به سادگی دروازه خالی ایران را باز کند. این دو گل به شکل بسیار جدی، زنگ خطر را برای تیم ملی به صدا درآورده‌اند. تیمی که این‌چنین در یک نیمه روبه‌روی ازبکستان تسلیم می‌شود، قطعا در جدال با تیم‌های درجه یک فوتبال آسیا با مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو خواهد بود.

بین همه مدعی‌های قهرمانی جام ملت‌ها، فقط ایران بود که نتوانست از دو بازی اولش در مقدماتی جام جهانی 6 امتیاز بگیرد. این بازی نگرانی‌های بسیار زیادی را در مورد جام ملت‌ها به وجود آورد. چراکه تیم ملی باید با همین میانگین سنی یک تورنمنت بسیار فشرده را پشت سر بگذارد و هر چند روز یک بار به زمین مسابقه برود

تنها   ناکام   هفته  دوم

بین همه مدعی‌های قهرمانی جام ملت‌ها، فقط ایران بود که نتوانست از دو بازی اولش در مقدماتی جام جهانی 6 امتیاز بگیرد. نکته عجیب و جالب این هفته از بازی‌ها اما نمایش بسیار خوب فلسطین روبه‌روی تیم ملی استرالیا بود. فلسطین در این بازی فقط یک گل دریافت کرد و به خوبی توانست دفاعش را مقابل استرالیا امتحان کند. این نتیجه از این جهت برای تیم ملی اهمیت داشت که فلسطین، اولین حریف فوتبال ایران در جام ملت‌ها به شمار می‌رود. یعنی در همان مسابقه اول با حریفی سرسخت در دفاع مواجه خواهیم شد که فقط یک گل از استرالیا خورده است. حریفی که حالا دیگر به هیچ وجه نباید دستکم گرفته شود.

ضعف   در   دفاع  تیمی

خوردن دو گل از ازبکستان نگران‌کننده به نظر می‌رسد اما این فقط مشکل خط دفاعی تیم ملی نیست. تیم ملی بیشتر از خط دفاعی، در دفاع تیمی نیز مشکل دارد. یعنی مهاجمانی که باید بیشتر بدوند و حریف را پرس کنند، چنین کاری انجام نمی‌دهند و هافبک‌هایی که باید توپ را از حریف بگیرند، دست به چنین کاری نمی‌زنند. در نتیجه فشار روی خط دفاعی به اوج می‌رسد و این خط دفاعی نیز در این شرایط سنی توانایی مقابله با چنین فشاری را ندارد.

جنجال   در   اوج

نکته عجیب این بازی برای تیم ملی، درگیری‌هایی بود که بین بازیکنان دو تیم شکل گرفت. جالب اینکه کاتانچ سرمربی ازبکستان و بسیاری از بازیکنان این تیم در پایان مسابقه، به شدت از رفتارهای ملی‌پوشان ایران انتقاد کردند و حتی مدعی شدند که این شیوه همیشگی تیم ملی ایران است! 

جملات عجیبی که به نظر می‌رسید فقدان احترام به تیم ملی ایران در آن احساس می‌شود. شاید هم پسران تیم ملی این حریف را چندان جدی نگرفته بودند. چراکه ازبکستان تقریبا همیشه روبه‌روی تیم ملی ایران یک تیم بازنده بوده است.