«احمد محمودزاده» معاون وزیر و رئیس سازمان مدارس و مراکز غیردولتی و توسعه مشارکتهای مردمی در گفتوگو با خبرنگار ایلنا در مورد صدور مجوزها برای تاسیس مراکز و مدارس غیردولتی در آموزش و پرورش توضیح داد: به طور کلی مجوزهای ما دو نوع است؛ مجوز تاسیس و مجوز راهاندازی. ثبت درخواست مجوز تاسیس مدرسه غیردولتی از طریق سایت prv. mosharekatha. ir صورت میگیرد و ما در این زمینه رتبه سوم را کسب کردیم چراکه از نظر کیفیت اجرا و فرایند صدور مجوزها شرایط و جایگاه مناسبی داریم. افراد متقاضی وقتی وارد سامانه میشوند، میدانند که فرایند درخواستشان چقدر زمان میبرد و در نهایت چگونه و چه زمانی میتوانند مجوز تاسیس مدرسه غیردولتی خود را بگیرد. ارزیابیها نشان داده که ما این فرایند را به درستی پیش بردهایم. ضمن اینکه جزو اولین دستگاههایی بودیم که وارد سامانه شدیم.
معاون وزیر آموزش و پرورش تصریح کرد: علاوه بر صدور مجوز تاسیس، صدور مجوز راهاندازی نیز وجود دارد که قانون گفته کسی که مجوز تاسیس گرفته، حداکثر دو سال فرصت دارد تا امکانات، تجهیزات، نیروی انسانی، تضمین مالی و… را مطابق استانداردهای سازمان آموزش و پرورش غیردولتی فراهم کند و در صورتی که نتواند این کار را انجام دهد، ما نمیتوانیم به او مجوز راهاندازی بدهیم.
رئیس سازمان مدارس و مراکز غیردولتی با تاکید به اینکه مسیر درخواست و دریافت مجوزها کاملا روشن است، ادامه داد: مثلا اگر فرد متقاضی راهاندازی مدرسه ابتدایی غیردولتی است، همان ابتدا به او میگوییم که چه تعداد نیروی انسانی، فضای فیزیکی، امکانات و چه میزان ضمانت مالی نیاز دارد تا ما مطمئن باشیم میتواند حق و حقوق معلمان و نیروهای شاغل در مدرسه را بپردازد.
محمودزاده اضافه کرد: نظر کارشناسی ما مشخص است و صحبتهایی با همکاران در وزارت اقتصاد و در راستای قانون تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار داشتهایم. قرار است تحولاتی در زمینه مجوزهای ما در سامانه ایجاد میشود، اما در مورد بازه زمانی که پیرامون زمان صدور مجوز وجود دارد، هر کدام از ما نظراتی داریم و با یکدیگر صحبت کردهایم تا این مسائل را حل کنیم.
معاون وزیر آموزش و پرورش افزود: دوستان بخشهای اقتصادی میگویند بازه زمانی دو سال برای دریافت مجوز راهاندازی مدرسه غیردولتی زیاد است، اما ما میگوییم این دو سال در واقع به فرد متقاضی فرصت میدهد تا نیازمندیهایش را تامین کند و اجبار نیست که همه موسسان دو سال منتظر مجوز بمانند بلکه اختیاری است به این معنا که فرد به مدت دو سال وقت دارد مواردی که برای راهاندازی مدرسه لازم است را فراهم میکند تا ما هم به او مجوز راه اندازی بدهیم.
محمودزاده بیان کرد: اینطور نیست که افراد را مجبور کنیم دو سال برای گرفتن مجوز صبر کنند بلکه اگر امروز درخواست بدهند و فردا بگویند همه آن مواردی که برای راهاندازی لازم است را فراهم کرده، ما به آنها مجوز میدهیم. وقتی موسس نتواند امکانات، تجیهزات و نیروی انسانی و ضمانت مالی را فراهم کند، چطور باید به او مجوز بدهیم؟ ماده ۸ و ۹ قانون تاسیس مدارس غیردولتی نیز که مصوبه مجلس هم هست به همین نکات اشاره دارد.
معاون وزیر آموزش و پرورش در پاسخ به سوالی پیرامون آمایش سرزمینی و مدیریت تراکم مدارس غیردولتی در مناطق مختلف کشور مانند منطقه ۳ تهران که تراکم مدارس غیردولتی بالایی دارد، توضیح داد: نظر ما این است که چنین ملاحظاتی در نظر گرفته شود، اما نظرات دیگران اینطور نیست و معتقدند باید به بازار اجازه کار داد، ولی ما میگوییم بازار نیستیم که عرضه و تقاضا مطرح باشد. ما سیستم تعلیم و تربیت هستیم و نظرات کارشناسی خودمان را داریم و همچنان با بخش اقتصاد گفتوگوها پیرامون همین موضوعات ادامه دارد. پیشنهاداتی برای بهبود فرایند تاسیس داریم و به توافقاتی هم رسیدهایم.
محمودزاده عنوان کرد: ساماندهی تاسیس مدارس غیردولتی و توسعه دورههای تحصیلی در این مدارس از دیگر اهداف ماست و حتی کارگروهی هم برایش تشکیل شده است، ولی در قانون ششم توسعه و قانون تاسیس مدارس غیردولتی و اسناد بالادستی به این موضوع نگاه ویژهای نشده است. در این خصوص مطالعاتی انجام دادهایم که هم شامل مدارس غیردولتی داخل و هم خارج از کشور میشود؛ به نظر میرسد باید به الگوی توسعه مشخصی در رابطه با مدارس غیردولتی دست پیدا کنیم که در حال تدوین آن هستیم. اتفاقا درخواست کردیم در برنامه هفتم توسعه نیز موضوع دیده شود، ولی ظاهرا در مسیر از برنامه حذف شده و در جداولی که مسئولان روی آن کار میکنند بیشتر بر مباحث عددی این تراکم تمرکز داشتهاند. از آنجایی که قوانین از قبل وجود دارند، برخی از آنها نیاز به تغییر پیدا کردهاند که پیشنهادات خود را در این زمینه مطرح کردهایم.
رئیس سازمان مدارس و مراکز غیردولتی در ادامه گفت: از نگاه ما تدوین الگوی توسعه مدارس غیردولتی ضروری است. پیشنهاد ما در این خصوص به شکل کامل در برنامه هفتم توسعه نیامده و میخواستیم روشهای توسعه کمی و کیفی مدارس و مراکز غیردولتی را به روشنی مشخص کنیم. نمیتوانیم به هرکسی در هر مکانی که درخواست کرد مجوز تاسیس و راهاندازی بدهیم. این کار نیاز به چهارچوب مشخصی دارد که قانون بخشهایی از آن را پوشش داده است، اما باز هم نیاز به بررسی تکمیلی دارد تا ببینیم که اصلا باید مدارس و مراکز غیردولتی توسعه پیدا کنند یا خیر؟ در صورت لزومِ توسعه، این توسعه باید در کدام فضاها و در چه مقاطع تحصیلی بیشتر باشد؟ به عنوان نمونه ما هم اکنون برای توسعه مدارس غیردولتی، بیشتر علاقهمند به توسعه هنرستانهای فنی و حرفهای و متوسطه دوم هستیم.
نظر شما