قانونی که برای مقولات فرهنگی وضع می‌شود باید از جنس فرهنگ باشد. در مقولات فرهنگی، پول فقط نقش تأمین‌ کننده ابزارها برای آماده‌ سازی زیرساخت‌ها را دارد. از پول نمی‌توان به عنوان ابزاری برای تهدید و ترساندن و وادار کردن مردم به پذیرفتن مقولات فرهنگی استفاده کرد. اگر کسی وادار به چنین کاری شود، قطعاً موقتی، تحمیلی و ناپایدار است و این برخلاف فلسفه قانون‌گذاری است.

قانون باید متناسب با طبع مردم باشد و این یک واقعیت کاملاً روشن است که وادار کردن مردم به اموری که هنوز آن‌ها را باور نکرده‌اند و یا با رفتار غیراصولی حکمرانان از دایره باور مردم خارج شده‌اند، با طبع مردم سازگار نیست.

لایحه حجاب که اکنون برای بررسی در اختیار شورای نگهبان قرار دارد، علاوه بر ایرادهای متعدد، دچار این اشکال مهم است که می‌خواهد از جریمه پولی به عنوان ابزاری برای وادار کردن افراد به پوشش شرعی استفاده کند. این، مهم‌ترین عامل عدم موفقیت این قانون خواهد بود.

در ماده 24 لایحه حجاب که وظایف وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مطرح شده، در بند اول «رصد و تجزیه و تحلیل مداخلات بیگانگان و جنگ شناختی دشمن در امر عفاف و حجاب...» گوشزد گردیده است. در اینکه مداخلات بیگانگان یکی از عوامل تهاجم فرهنگی است نمی‌توان تردید کرد ولی این واقعیت را هم نمی‌توان انکار کرد که عملکرد خودمان اگر عادلانه و برحق باشد، از مداخلات دشمن کاری ساخته نخواهد بود. یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های ما اینست که هرجا با مشکل مواجه می‌شویم، عامل به وجود آورنده آن را در خارج از کشور جستجو می‌کنیم و حاضر نیستیم بپذیریم که زمینه‌ساز مشکلات، خودمان هستیم و اگر ما درست عمل کنیم و مردم احساس کنند عدالت در جامعه جاری است و حق کسی ضایع نمی‌شود، اصولاً حنای بیگانگان رنگی نخواهد داشت.

اگر بخواهیم بی‌تعارف درباره لایحه حجاب نظر بدهیم باید صریحاً بگوئیم این لایحه نه‌تنها هیچ مشکلی از بی‌حجابی را حل نخواهد کرد بلکه نتیجه عکس خواهد داد. به نظر می‌رسد تهیه‌ کنندگان این لایحه از جامعه کنونی ما بی‌خبرند و در جای دیگری زندگی می‌کنند. نمی‌خواهیم بگوئیم بی‌حجابی برقرار باشد ولی بر این نکته تأکید داریم که بی‌حجابی معلول بی‌عدالتی است. اگر عدالت را برقرار کنید، بدون آنکه نیازی به توسل به قوه قهریه و جریمه کردن داشته باشید حجاب برخواهد گشت.

23302