به گزارش ایکنا، در فرهنگ قرآن برای انتقال مفاهیم معنوی (معقول) از امور محسوس (مادی) استفاده میشود، در سوره توبه نیز از فن بیانِ تشبیه، استفاده شده است «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ۚ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِی بَايَعْتُمْ بِهِ ۚ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»(آیه/111).
«راه درست اندیشه از محسوس به معقول رفتن و از معقول به محسوس فرود آمدن است.»(کتاب «من و جز من»، پرفسور دینانی، ص 148).
برخلاف تجارت مادی که هر قشری به آن مشغول است، تجارت روحانی برای همه، قابل درک و شعور نیست، چنانکه در آیه «وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِی سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ» به آن تصریح شده است. (بقره/154).
اما تجارت روحانی، بنا بر نص صریح قرآن (توبه/112) برای مؤمنان و مجاهدانی که اهل موارد مذکور باشند، قابل درک خواهد بود:
- بازگشت به لطف و رحمت الهی
- عبادت
- سپاس و ستایش
- سیاحت (تردد در مکانهای علمی، عبادی، اجتماعی و فرهنگی و نیز حرکت به سوی جهاد)
- رکوع
- سجود
- سفارشکنندگان به کار پسندیده
- منعکنندگان از کار ناپسند
- پاسداری مرزها و قوانین الهی.
در آیه 111 سوره توبه تأکید با «إِنَّ» و جمله اسمیه آغاز میشود و در ادامه فراخوان خود خریدار «اللَّهَ» (اسم جلاله مستجمع تمام صفات الهی)، نه جانشین (ضمیر) دارد. از طرفی دیگر نیز پرسش از فهمها (که از «اللَّهَ» با وفاتر به عهد کیست؟) و تبریک و بشارت خداوند، حکایت از قطعی بودن و عدم فسخ این معامله بزرگ، باسود صد در صد دارد، در تجارت با خداوند، مومن مجاهد، سرمایه(جان و مال) را که امانت الهی است به قیمت گزاف «لَهُمُ الْجَنَّةَ» و نه «يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ» به خودش میفروشد.
اگر جان و مالها را به ذات اقدس الهی داديم، آيا او ديگر آنها را پس نمیدهد؟ پُرسود بودن این معامله همین جاست که «خداوند جان را ملكوتی كرده، تحويل ما میدهد و مال را چندين برابر كرده، همانطور که در سوره بقره آیه 261 و سوره انعام آیه 160به آن تصریح شده است و عوض آن را، مضاعف به ما تحويل میدهد، خدایی که با «مال» این گونه معامله میکند، با جان مؤمن مجاهد چگونه معامله میکند؟! لذاست که فرمود «شهدا زنده و نزد او روزی میخورند و بر آن مقام الهی شادمانند» (آلعمران/ 171 تا 169).
امیرمؤمنان(ع) نیز فرمودند: «...بهايى براى جان شما جز بهشت نيست، پس به كمتر از آن نفروشيد»(نهجالبلاغه/حکمت 456)، که اشاره به کامیابی عظیم و جایگاه برزخی (= آخرتی) شهید دارد که خود در محراب شهادت به آن اشاره کرد و فرمودند: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه».
قابل توجه اینکه بنا بر احادیث اهلبیت(ع)، بارزترین مصداق آیات 111 و 112 سوره توبه و آیات 10 تا 13 سوره صف، معصومین(ع) است که جام شهادت را نوشیدند.(تفسیر صافی، ذیل آیات)
محتوای این اینفوگرافیک توسط حجتالاسلام علی رجبی، حافظ، مفسر و مدرس دورههای تدبر در قرآن، تهیه و تولید شده است. وی جلساتی را حول تدبر در آیات و بیان مهندسی هر سوره دارد. او مشغول به تحصیل علوم دینی و درس خارج از حوزه است. رجبی دارای تألیفاتی، چون کتاب آموزههای قرآن بر مبنای تدبر موضوعی، کتاب بهداشت در قرآن، شرح حکمت ۳۸ نهجالبلاغه (نصیحت پدرانه) است.
همچنین پایگاه اطلاعرسانی حجتالاسلام علی رجبی به نشانی https://fslt.ir و کانال فصلت در ایتا به نشانی fslt_ir@ قابل دسترسی است.
انتهای پیام
نظر شما