به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از مجله تخصصی نیچر (Nature) تعداد سیاره‌های مشابه زمین در کهکشان که ممکن است دربرگیرنده حیات باشند و چگونگی تامین آب زمین در میلیارد‌ها سال پیش سوال‌هایی است که در سال‌های اخیر ذهن اخترشناسان را به خود معطوف کرد ه است.
بخشی از پاسخ به هر دوی این سوالات ممکن است از طریق ستاره PDS ۷۰ و منظومه اطراف آن قابل انجام باشد که یک ستاره کوتوله بسیار جوان است و در فاصله ۳۷۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. به گفته دانشمندان، صفحه تشکیل دهنده سیاره متشکل از گرد و غبار و زباله‌هایی که در فاصله ۱۶۰ میلیون کیلومتری ستاره می‌چرخند، زمینه تشکیل دو سیاره اولیه را به وجود آورده است که مدار مشابهی دارند.
تخمین زده می‌شود که PDS ۷۰ حدود ۵٫۴ میلیون سال سن داشته و دربرگیرنده صفحه‌های تشکیل دهنده سیاره‌های درونی و بیرونی باشد که بیرونی مکان تشکیل یک جفت سیاره خارجی است.
ابزار مادون قرمز، در صفحه داخلی گرد و غبار ترکیب شده با بخار آب را یافت. این غبار ممکن است به شکل مولکول‌های آب باشد که از اتم‌های هیدروژن و اکسیژن تشکیل می‌شوند یا ممکن است ذرات یخی باشند که از صفحه بیرونی سردتر به داخل مهاجرت کرده اند. هر چه که باشد، شگفتی نه تنها وجود آب، بلکه نحوه وجود آن در تابش شدید فرابنفش ستاره کوتوله است. محتمل‌ترین توضیح این است که این آب توسط گرد و غبار یا سایر مولکول‌های آب محافظت می‌شود.
با این حال، نکته مهم این است که این کشف ممکن است توضیح واضح تری در مورد چگونگی وجود آب در سیارات شبیه به زمین به دانشمندان ارائه دهد. این نتایج نه تنها به تخمین تعداد و ماهیت سیارات بالقوه قابل سکونت در کهکشان راه شیری کمک می‌کند، بلکه ممکن است به حل این سوال کمک کند که چگونه زمین تا این حد دارای آب است.
شرح کامل این تحقیق در آخرین شماره مجله تخصصی نیچر (Nature) منتشر شده است.