همشهری آنلاین- ثریا روزبهانی: عودلاجان یا به گویش مردم، اولاجان، نام محله‌ای با قدمتی حدود ۳۰۰ سال، در جوار بازار تهران است و بازارچه عودلاجان هم جزئی از اجزاء کامل شهر- موزه است که با مرمت و بازسازی آن اکنون بخشی از هویت تاریخ تهران در این محله احیا شده است. عودلاجان در تهرانِ عصر ناصری، از بزرگ‌ترین محله‌ها و مرفه‌نشین بود، اما به مرور زمان و پس از دگرگونی‌های اجتماعی و شهری از اهمیتش کاسته شد.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا بخوانید

براساس نتایجی که از این مطالعات به‌دست آمده، منطقه ۱۲با ۱۶۴بنا و بافت تاریخی بیشترین حجم از بافت تاریخی را در خود جای داده است که بخشی از این بناها توسط سازمان میراث فرهنگی نگهداری می‌شود. در همین راستا، این بازارچه تاریخی با اینکه دارای معماری اصیل ایرانی است، با زیبایی خاصش مطمئناً هر بازدیدکننده‌ای را مجذوب خود می‌کند.

بافت ۱۶هکتاری عودلاجان از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شمال به خیابان امیرکبیر، از شرق به خیابان پامنار و از جنوب به خیابان بوذرجمهری محدود می‌شود و در عهد ناصری به‌عنوان یکی از بخش‌های مهم تهران، محل سکونت تعداد زیادی از رجال و دولتمردان قاجار بوده است. به همین‌خاطر اغلب خانه‌های این محدوده معماری زیبایی دارند. عودلاجان به‌عنوان سومین بافت تاریخی ارزشمند تهران و یادگاری از حصار ناصری در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسیده است.