به گزارش خبرگزاری صداوسیمای کرمان ،قیام کربلا همه درس است و عشق و تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار ، ادب ، دلاوری و وفا ی عباس بن علی (ع) است و با گذشت بیش از هزار و سیصد سال ، هنوز تاریخ، روشن از کرامتهای اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است.
وی علاوه بر مزایای جسمی، از نظر ملکات روحی و کمالات نفسانی نیز بعد از برادرش امام حسین(ع) در میان همه جوانان و رجال اهل‌‌بیت(ع) نظیر نداشت و در جنگ‌‌های صفین و نهروان در رکاب پدر بزرگوارش مشارکت داشت.
آن حضرت قامت رشید، چهره‌ای زیبا و شجاعتی کم‌نظیر داشت و به‌خاطر سیمای جذاب و نورایش، او را «قمر بنی‌هاشم» می‌‌خواندند و به‌خاطر آوردن آب به خیمه‌‌ها، «سقا» لقب یافت.
حضرت ابوالفضل(ع) بهترین الگوی رشادت بود ، زیرا پرچم‌دار سپاه بود و پرچم را به دست رشیدترین و شجاع‌ترین افراد لشگر می‌سپارند.
او به اندازه‌ای محو امام حسین(ع) شده بود که در اوج تشنگی بر امواج دل‌انگیز آب روان، لب‌های خشکیده محبوب خود را در نظر آورد و داغ تشنگی را از یاد برد.
رشادت، وفاداری و فروتنی حضرت عباس(ع) یکی دیگر از برگ‌های زرین عاشورا است که همه را به شگفتی واداشته است.
در تاریخ آمده است که حضرت ابوالفضل(ع) خدمت امام حسین(ع) آمد و گفت: اجازه دهید به میدان بروم و بجنگم، امام حسین(ع) گفت: برادرم ابوالفضل تو عمود خیمه‌های من و امید دل بچه‌های من هستی.
شاهد مدعا آن که امام سجاد(ع) در ستایش عباس(ع) فرمود: رحم الله العباس، فلقد آثر وأبلی، وفدی أخاه بنفسه حتی قطعت یداه، فأبدله الله عز وجل بهما جناحین یطیر بهما مع الملائکة فی الجنة کما جعل لجعفر بن أبی طالب، وإن للعباس عند الله تبارک وتعالی منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة: خداوند عباس را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان پس داد و جان خود را در پای برادر خود فدا کرد. البته خداوند به جای دو دست بریده عباس دو بال به او داد که با آنها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز می‌کند، چنان که در باره جعفر بن ابی طالب چنین کرد و عباس نزد خداوند مقام و منزلتی دارد که تمام شهدا در روز قیامت به آن غبطه می‌خورند.