شناسهٔ خبر: 61481092 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: صدا و سیما | لینک خبر

هفتم محرم بسته شدن آب فرات روی کاروان امام حسین (ع)

هفتم محرم روزی که عمر سعد آب را بر امام و یارانش می‌بندد. عبیداللَّه بن زیاد در نامه‌ای به عمر بن سعد دستور داد میان امام حسین علیه السلام و آب فرات فاصله بیندازید و اجازه ندهد ایشان و یارانش از آن آب استفاده کنند.

صاحب‌خبر -
هفتم محرم بسته شدن آب فرات روی کاروان امام حسین (ع)به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا وسیما  پس از آن که عبیداللَّه بن زیاد، لشکریان فراوانی برای نبرد با اباعبداللَّه الحسین (ع) به کربلا روانه کرد و آن حضرت را کاملاً در محاصره‏ لشکریان خود قرار داد، نامه ‏ای به عمر بن سعد فرمانده سپاه کربلا نوشت و به او دستور داد: به محض رسیدن نامه، از حسین برای یزید بیعت بگیرد و چنان‏چه این پیشنهاد را پذیرفت، بعد تصمیم خود را خواهیم گرفت. 
امروز هفتم محرم نامه دیگری  از ابن زیاد ملعون به عمر بن سعد نامه رسید به این مضمون: یابن سعد میان حسین و آب فرات حائل شو و کار را برایشان تنگ بگیر و نگذار یک قطره آب بنوشند چنان که به عثمان کردند، ابن سعد همان وقت عمر و بن حجاج را با پانصد سوار بر شریعه موکّل گرداند.
در روز هفتم محرم، لشکر عمر بن سعد به‌طور کامل آب را بر امام حسین (ع) و یاران آن حضرت قطع کردند. کاروان امام حسین علیه السلام در روز هفتم محرم شاهد آغاز رسمی قطع آب در کربلا بودند.
عطش بر امام و اصحاب  ایشان غالب شد برادرش عباس را خواند و با سى نفر فارس و بیست پیاده شبانه با بیست مشک به طلب آب فرستاد عمروبن حجاج سر کرده موکلین آب صیحه زد شما کیستید نافع جواب داد منم پسر عموى تو آمدم بیاشامم گفت بخور گوارا باد.
نافع گفت واى بر تو مى گوئى من آب بخورم حسین و اهلبیتش تشنه بمیرند عمرو گفت راست گفتى، اما به ما دستور داده اند مانع شویم نافع باصحاب صیحه زد داخل فرات شوید و عمرو هم صیحه زد مانع شوید و بجنگید عده اى از اصحاب جنگ مى کردند و عده اى مشک‌ها را پر مى نمودند و کسى از اصحاب امام کشته نشد و آب را به خیام رساندند و اهل بیت آب خوردند.
 عبدالله بن حصین ازدی در این روز خطاب به امام حسین علیه السلام گفت: «آیا آب را نمی‌بینی که به روشنی آسمان است؟ به خدا یک قطره از آن نمی‌چشی تا از تشنگی کشته شوی.»
حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در حق او نفرین کرد که: «خدایا او را از تشنگی بکش و هرگز او را نبخش.» حمید بن مسلم می‌گوید فرجام او بیماری‌ای بود که آب می‌خورد و برمی‌گرداند و سیراب نمی‌شد و آن قدر آب خورد تا جان داد.
عمرو بن حجاج هم صدا زد: «ای حسین! این فرات است که سگان و خوکان و گرگان از آن می‌نوشند، اما تو قطره‌ای از آن نخواهی نوشید تا آب گداخته جهنم را بنوشی!»
همه این فشار‌ها برای تسلیم کردن امام حسین علیه السلام با بهره‌گیری از ناتوانی کودکان و بی‌تابی زنان بود.
در بعضی منابع نوشته شده پس از چیره شدن تشنگی بر خیمه‌ها و یاران، امام حسین علیه السلام پشت خیمه‌های زنان، نوزده قدم به سمت قبله برداشته و زمین را با تبر حفر کردند. ناگاه آبی زلال جوشیدن گرفت. تمام کاروان امام نوشیدند و مشک‌ها را پر کردند. سپس چشمه در زمین فرورفت و هیچ نشانی از آن به جا نماند.
در مناقب نُه گام نوشته شده و در مدینه المعاجز هم این طور ثبت شده که فرشته‌ای نازل شد و پشت خیمه‌ها خطی کشید و جوی آب جاری شد.
پیوستن مسلم بن عوسجه به سپاه امام
یکی دیگر از وقایع روز هفتم محرم، رسیدن مسلم بن عوسجه به صحرای کربلا و پیوستن او به لشکر امام حسین علیه السلام است. این اتفاق باعث شادی یاران امام شده بود. مسلم بن عوسجه شبانه خود را از کوفه به کربلا رساند و سپاه آن حضرت ملحق شد.
منابع: خبرگزاری صدا وسیما ، برنا و تسنیم 

نظر شما