به گزارش ایرنا،مردم این روستا که در پیش از پیروزی انقلاب اسلامی به علت بن بست ارتباطی خالی از سکنه شد و به شهر دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران مهاجرت کردند دهه شصت هیات و حسینیه « مسلم بن عقیل» را راه اندازی کرده و همچنان ماه محرم در این هیات سوگواری می کنند.

شماری از اهالی کهنسال روستای «نیمدور» که سوگواری های محرم در نیم قرن پیش را به یاد دارند تاکید می کنند که آیین های عزاداری آن زمان همچنان باعث صفای روانشان می شود.

براساس مستندات موجود از فایل های صوتی و اسناد معتبر مکتوب گرفته تا اظهار نظرهای شفاهی اهالی عزاداری های ماه محرم در روستای «نیمدور» از نظر تنوع و قدمت، نمای کاملی از شور حسینی بود به طوری که از مقتل خوانی، سینه زنی گرفته تا تعزیه و روضه خوانی انواع سوگواری ها را در بر داشت.

مردم این روستا از سال های دور تاکنون به دلیل سکونت تعدادی از اهالی دشتستان از استان بوشهر و بهبهان از استان خوزستان آلبومی از انواع عزاداری های عاشورایی را در ماه محرم برپا می کردند که البته برخی از آنان در گذر زمان رنگ باخته است.

اهالی روستای«نیمدور» مقتل خوانی زنده یاد «حبیب نورمحمدی» در میدان مرکزی روستا به نام «قافله انداز» در سال های ابتدایی دهه ۵۰ را اوج این سوگواری های مخلصانه برای اباعبدالله حسین (ع) و یارانش می دانند.

این افراد خاطرات نقش آفرینی های هنرمندانه زنده یاد «علی بهرامی» در آئین های تعزیه روایت عاشورا را هرگز فراموش نمی کنند و می گویند: با وجود پیشرفت تکنولوژی و حرفه ای شدن بازیگران اما هنوز در آئین های تعزیه ، بازی مانند این هنرمند فقید مشاهده نکرده اند.

عزاداری های روستای «نیمدور» به اندازه ای در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی شهره بود که ارادتمندان به سرور و سالار شهیدان حتی از روستاهای اطراف برای شرکت در این آئین ها به این روستا عزیمت می کردند.

نیم قرن پیش مردم روستاهای اطراف «نیمدور» که هیات های محرم در روستای خود نداشتند نذری خود را در این روستا پخت و توزیع می کردند،آنان اعتقاد داشتند که نذری باید برای اطعام سوگواران اباعبدالله حسین (ع) در هیات ها مصرف شود.

در آن زمان سینه زنی های مردم روستای «نیمدور» به صورت دایره ای و دست گرفتن برای زنان و مردان در قالب هیات های جداگانه انجام می شد آن روزگاران مردان هنگام سینه زنی پیراهن های خود را در می آوردند و بر کمر خود می بستند و بر سینه های برهنه می کوفتند تا جایی که سینه آنان قرمز شود.

زنان نیز در مسجد روستا به صورت دایره ای دور یک تک خوان که اشعار حرزن انگیزی را به عنوان شروه می خواند سینه می زدند دهه های ۴۰ و ۵۰ که خبری از آب لوله کشی نبود زنان روستا هر روز مشک ها را از آب چشمه پر می کردند تا آب آن شب برای عزاداران خنک شود.

در آن دوران که اهالی روستای «نیمدور» به برق و روشنایی دسترسی نداشتند هنگامه آغاز آیین های سوگواری محرم میدان مرکزی روستای «نیمدور» که درست وسط روستا واقع شده بود با چراغ های نفتی خانه های اهالی روشن می شد.

تهیه هیزم برای پذیرایی از عزاداران حسینی از دیگر کارهایی بود که از سوی مردان انجام می شد تا با آن چای یا شیر گرم شود.

علم گردانی از رسوم رنگ باخته آئین های عزاداری در روستای «نیمدور» بود به طوری که در تمام طول سینه زنی علم گردانان علم های های سبز و سرخ را در اطراف دایره سینه زنان می گردانندند.

در آن زمان حزن انگیزترین و پرشورترین بخش عزاداری های مردم روستای نیمدور در هنگام تعزیه صورت می گرفت که در آن اهالی اسب ها را در خارج از روستا تزئین و به اصطلاح کتل می کردند و یاران یزید بر آن سوار می شدند.

حنا بستن زنان به یاد داماد دشت کربلا حضرت امام قاسم (ع) از رسوم فراموش شده آئین های عاشورایی روستای نیمدور است اما درست کردن گهواره های سنتی به یاد شهید ۶ ماهه دشت کربلا از رسومی است که هنوز هم پابرجاست.

قدمت آیین های محرم در «نیمدور»

یکی از از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اهل روستای «نیمدور» و عضو هیات مدیره هیات مسلم بن عقیل (هیات نیمدورها نیز با اشاره به خاطرات پدر و پدربزرگش گفت: عزاداری های حسینی در روستای «نیمدور» بیش از یک قرن سابقه دارد.

محمد مهدی شریفی اظهار کرد:روضه خوانی به زبان فارسی و گویش لری بخش جدایی ناپذیر آئین های محرم روستای «نیمدور» بوده که بسیار سوزناک از سوی مداحان انجام می شد و صدای ناله مردان و فریاد زنان را بلند می کرد.

وی گفت: سوگواری ها به ویژه در زمان برپایی تعزیه و روضه خوانی آنقدر حزن انگیز بود که انگار در همان لحظات حادثه عاشورا در جلوی چشمان عزاداران رخ داده بود.

وی حسن ختام برنامه های دهه نخست محرم در روستای «نیمدور» را توزیع نذری در مسجد روستا ذکر کرد.

او بیان کرد: مردم از چند ماه پیش بره یا گوسفندی نذر امام حسین (ع) می کردند و در روز عاشورا آن را قربانی و غذا می پختند و برنامه ریزی ماه محرم در این روستا به گونه ای بود که روز عاشورا همه مردم روستا مهمان سفره سید الشهدا (ع) بودند.

وی تصریح کرد:در آن دوران غذاها در سینی های بسیار بزرگ سرو و همه مردان روستا در روز عاشورا با هم در مسجد اطعام می شدند.

شریفی عنوان کرد: در شب عاشورا و تاسوعا هم برخی اهالی اقدام به پخت و توزیع حلیم نذری می کردند.

روستای «نیمدور» به گفته اهالی بیش از ۵۰۰ سال قدمت سکونت دارد که البته نوع معماری آن تا حدی این گفته را تأیید می‌کند.

شهرت این روستا به خاطر وجود شالیزارهای برنج، انارستان‌ها، تاکستان ها و باغ‌های انجیر و وجود چشمه سارها و آبشارهای زیباست.

روستای «نیمدور» در محل اتصال دهستان های کوهمره خامی باشت و بویراحمد گرمسیری گچساران و در نقطه اتصال شهرستان های گچساران و باشت در جنوب کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد.

شهرستان های گچساران و باشت با مجموع ۱۵۰ هزار نفر جمعیت هم اکنون ۲۰۰ هیات عزاداری دارند.