کوچک شدن کیک اقتصاد
وحید شقاقی شهری در پاسخ به این سؤال که چرا آثار نرخ 4 درصدی رشد اقتصاد در بهبود فضای اقتصادی کشور و ادعای دولت مبنی بر بهبود شاخص‌های اقتصادی دیده نمی‌شود و ملموس نیست به ایلنا گفت: تولید ناخالص داخلی بهبود پیداکرده و رشد اقتصادی مثبت شده اما این رشد اقتصادی ارزش تحلیل اقتصادی ندارد چراکه این رشد، ماحصل سرمایه‌گذاری نبوده و نیست و به همین دلیل نمی‌توان خروجی آن را در بهبود معیشت مردم، افزایش اشتغال، بهبود شرایط اقتصادی مشاهده کرد. دلیل اول اینکه اقتصاد ایران در دهه 90 ناشی از تشدید تحریم‌ها و عدم سرمایه‌گذاری کوچک شد و عملاً میانگین رشد در دهه 90 حدود یک درصد بود، به طوری که تولید ناخالص داخلی کشور به قیمت جاری از حدود 500 میلیارد دلار به کمتر از 300 میلیارد دلار در دهه 90 رسید و اقتصاد و معیشت 85 میلیون نفری کوچک شد.

کاهش تحریم‌ها در دوره بایدن
شقاقی شهری گفت:‌ آنچه باعث رشد اقتصادی مثبت شده به دلیل این است که صادرات نفت ایران در سال‌های اخیر یک روند افزایشی داشت. به دنبال کاهش شدت تحریم‌ها، میزان صادرات نفت ایران افزایش یافت. در دوران ریاست جمهوری ترامپ صادرات نفت ایران به کمتر از 300 هزار بشکه در روز رسید اما در ریاست جمهوری بایدن با کاهش شدت تحریم‌ها، صادرات نفت کشور به 1.5 میلیون بشکه در روز رسید. هرچند با افزایش صادرات نفت،‌ درآمد دلاری به دلیل تحریم نصیب ایران نمی‌شود. ایران می‌تواند به ازای نفت، کالا دریافت کند. در کنار افزایش صادرات نفت، قیمت جهانی آن هم افزایش یافت و ارزش دلاری صادرات غیرنفتی نیز بالا رفته است.

ضرورت جذب سرمایه 
برای رشد اقتصاد
شقاقی گفت: زمانی که در کشورمان سرمایه‌گذاری انجام شود یا محیط اقتصاد کلان بهبود و رشد سرمایه‌گذاری اتفاق بیفتد می‌توان انتظار داشت که درنتیجه رشد سرمایه‌گذاری، تولید افزایش پیدا کند که در آن شرایط به یک رشد اقتصادی واقعی مولد دست پیداکرده‌ایم. اما این رشد اقتصادی مولد و اشتغال‌زا نیست. ثبات اقتصادی حاصل امنیت اقتصادی، تقویت سرمایه‌گذاری خارجی جذب یا فساد کنترل شده‌ است. وقتی شاخص‌ها و وضعیت را مرور می‌کنیم، می‌بینیم که این اصلاحات رخ نداده‌ است. هنوز محیط کسب‌وکار کشور نامناسب است، در حوزه ثبات اقتصادی و پیش‌بینی پذیری آن تغییری را مشاهده نمی‌شود و درنتیجه شاخص‌های بنیادی اقتصاد کلان تغییری نکرده ‌است. سال 95 هم این اتفاق رخ داد و رشد اقتصادی ایران 12.5 درصد شد که همه برای آن هورا کشیدند اما آن عدد هم ارزش تحلیل اقتصادی نداشت چراکه ماحصل اصلاحات ساختاری اقتصادی نبود.