حدود دو هفته قبل بود که توماس فرانک، سرمربی برنتفورد تایید کرد که در پایان فصل هافبک ایرانی زنبورها از این تیم جدا می‌شود. انصافا هم‌تیمی‌ها و هواداران حاضر در ورزشگاه کوچک کامیونیتی هم برای این بازیکن سنگ تمام گذاشتند. آنها نشان دادند بازیکنی را که در چمپیونشیپ یکی از یاران اصلی تیم در راه بازگشت تاریخی به لیگ برتر بود را به راحتی فراموش نکرده‌اند و حتی در یک قاب بزرگ، پیراهن شماره ۱۴ را به سامان تقدیم کردند. قدوس هم از این اتفاق به‌شدت خوشحال بود و به نظر آن‌قدر از اتمسفر لذت می‌برد که آینده برایش مهم نبود. البته این عدم تمدید قرارداد با تیم لندنی قابل پیش‌بینی بود چرا که او در دو سال اخیر کاملا از ترکیب کنار رفته بود؛ تا جایی که فصل قبل تنها در ۱۷ بازی و امسال هم در ۱۵ بازی به کار گرفته شد که عمدتا هم نقش یک بازیکن تعویضی را داشت. پس طبیعی است که نباید از به ثمر رساندن تنها یک گل در طول دو فصل بازی در لیگ برتر تعجب کرد.

او فصل قبل برای چند بازی در پست وینگ‌بک به میدان رفت که عملکرد خوبی هم داشت، اما انگار قرار نبود حضورش در ترکیب مستمر باشد. سامان حتی در بازی خداحافظی‌اش هم در دقیقه ۸۹ به زمین فرستاده شد تا مشخص شود به هیچ عنوان جایی در پازل تاکتیکی سرمربی برنتفورد ندارد. هرچند نمی‌توان به فرانک خرده گرفت چراکه او برای نخستین بار از سال ۱۹۴۷ توانست قرمزها را به لیگ برتر بازگرداند و سپس بهترین نتایج تاریخ برنتفورد در سطح اول فوتبال انگلیس را رقم بزند. به هرحال قدوس اکنون در شرایطی باید به دنبال آینده‌اش باشد که احتمالا قرار نیست مقصد بعدی‌اش یک تیم مطرح در یک لیگ تاپ باشد. زمانی که او به برنتفورد پیوست، مشتریانی همچون فولام را خواهان خود می‌دید، اما حالا صحبت از حضور او در لیگ ایران است! بعید است که این اتفاق رخ دهد، اما سقوط آزاد سامان آن‌قدر ادامه‌دار بوده که وقتی به تیم‌ملی هم دعوت نمی‌شود، کسی دیگر غیبت او را احساس نمی‌کند.