به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جـــوی آبی مـی‌كشانم
كمــی تخم چمن بر روی خــاكش
برای یادگــــــاری مـــــــی‌فشانـم
درختــم كـــم‌كـــم آرد برگ و باری
بســازد بر سر خــود شاخســاری
چمـــن روید در آن جـا سبز و خرم
شــــود زیر درختــــــم سبــزه‌زاری
به تابستــان كه گرمــــا رو نمــــاید
درختــــم چتـــر خــود را می‌گشاید
خنك مـــی‌سازد آن جــــا را زسایه
دل هـــــر رهگـــــذر را مـــــی‌رباید