فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- نورنیوز نوشت: جوسازی‌های کاذب و تبلیغاتی مقامات باکو علیه جمهوری اسلامی ایران، با وجود خویشتن‌داری مقامات کشورمان، متأسفانه همچنان ادامه دارد.
در این میان؛ «الهام علی‌اف» که عنصر مهم «استقلال» را در حکمرانی بر کشورش فدای منافع بازیگرانی چون آمریکا و رژیم صهیونیستی نموده، بازی با آتشی را آغاز کرده است که برافروختن آن در وهله اول و در سریع‌ترین زمان قابل تصور، دامان او و باکو را خواهد گرفت.
مقامات باکو قبل از آنکه به واسطه تمجید پشت پرده و آشکار مقامات غربی و صهیونیستی غرق توهمات بیشتری شوند، بهتر است نیم نگاهی به سرنوشت دو سیاست‌مداری بیاندازند که هم به لحاظ قدرت تحلیل و هم به لحاظ وابستگی به واشینگتن و تل‌آویو، گوی سبقت را از او ربوده بودند اما اکنون به عنوان دو مهره شکست خورده و بی‌اراده مورد شناسایی نظام بین‌الملل قرار گرفته‌اند!
«اشرف غنی»، رئیس جمهور سابق افغانستان و همان سیاست‌مداری که تصور می‌کرد تنفس زیر سایه اشغال‌گرانِ ناتو و تن دادن به تمامی خواسته‌های آمریکا رمز بقای او در مسند قدرت محسوب می‌شود، یکی از این افراد است.
او چشمان خود را بر جنایات نظامیان ناتو علیه شهروندان افغانستانی بست و حتی در قبال انتقال هدف‌مند بخشی از اعضای داعش توسط غربی‌ها به خاک کشورش و استقرار آنها در برخی ولایت‌های افغانستان دم نزد!
اشرف غنی واقعاً سیاست‌مداری وفادار به ناتو بود اما زمانی به خود آمد که نظامیان ناتو بدون اطلاع او در حال تخلیه پایگاه بگرام و دیگر مکان‌های استقرار خود در جای جای این کشور بودند و او هم در نهایت با خفت از کابل فرار کرد و حتی از ترس جان خود، جرأت بیان خاطرات و تجربیاتش از خیانت ناتو به خود و همراهانش را پیدا نکرد.
فرد دیگری که تصویر او می‌تواند به عنوان شاهد مثالی بر بی‌تعهدی غرب در قبال مهره‌های خود در ذهن علی‌اف نقش ببندد، «ولودیمیر زلنسکی»، رئیس جمهور اوکراین است.
حدود دو سال قبل، این سیاست‌مدار اوکراینی با توهم «ایجاد منطقه پرواز ممنوع توسط ناتو بر فراز کشورش» یا «تجهیز حداکثری و مطلق نظامی اوکراین توسط آتلانتیکی‌ها»، برای کاخ کرملین خط و نشان کشید!
زلنسکی که در توهماتش اوکراین را در یک‌قدمی عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو می‌دید، متوجه بازی خطرناک خود در زمین ناتو نشد.
او زمانی به خود آمده است که زیرساخت‌ها و تأسیسات بنیادین در ژاپورژیا، خرسون، ماریوپل، باخموت، دونتسک و لوهانسک ویران شده و بازسازی آنها نیز حتی با فرض انعقاد پیمان صلح در آینده‌ای نزدیک ممکن نیست.
همچنین اعضای ناتو دیگر سخنی از عضویت اوکراین در پیمان آتلانتیک شمالی به میان نمی‌آورند و اتحادیه اروپا نیز رسماً مطالبه کی‌یف برای عضویت در این مجموعه را پس زده است!
زلنسکی اخیراً در تازه‌ترین سخنان خود اذعان کرده است: «می‌ترسم در صورت شکست ارتش اوکراین در باخموت، روسیه این موفقیت خود را به غرب بفروشد و اوکراین را بابت پذیرش آتش‌بس (قرارداد صلح اجباری) تحت فشار قرار دهد.»
این اعتراف نشان می‌دهد که او حتی در بزنگاه‌های نبرد نیز نمی‌تواند بر روی حمایت مطلق غرب از خود حساب باز کند، حال تکلیف سیاست‌مداری مانند علی‌اف در این معادله مشخص است.
تبدیل شدن به مهره بازی واشینگتن و تل‌آویو، بدترین انتخاب علی‌اف و همراهانش در باکو است. او شاید زمانی متوجه عواقب و تبعات این تصمیم غیرعقلانی در حوزه امنیتی و سیاست خارجی کشورش شود که زمان برای بازگشت او از این تصمیم خطرناک بسیار دیر باشد!
در هر حال، بهتر است علی‌اف قبل از آنکه به نوعی پشیمانی مزمن و جبران ناپذیر دچار شود، اندکی سرنوشت دیگر مهره‌های آمریکا و رژیم اشغالگر قدس در منطقه و نظام بین‌الملل را در ذهن خود مرور کند.
پایان پیام/ت
نظر شما