درحالی که چند هفته از توافق ایران و عربستان سعودی برای ازسرگیری روابط دیپلماتیک می‌گذرد اما بازتاب خبر این توافق در رسانه‌های صهیونیستی همچنان ادامه دارد و آن را یک سیلی به صورت اسرائیل توصیف می‌کنند.

روزنامه عبری یدیعوت آحارانوت در گزارش صریحی به این منظور اعلام کرد، توافق ایران و عربستان به منزله فرو ریختن دیوار دفاعی منطقه‌ای است که اسرائیل می‌خواست برای خود بسازد. نفتالی بنت و یائیر لاپید، نخست‌وزیران پیشین رژیم صهیونیستی نیز با انتقاد تند از «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر کنونی این رژیم اعلام کردند، ازسرگیری روابط بین ایران و عربستان یک شکست بزرگ برای اسرائیل و نتیجه اهمال‌کاری نتانیاهو است که اسرائیل را با طرحی که «اصلاحات قضایی» می‌خواند، درگیر اختلافات داخلی کرده است.

علاوه بر رسانه‌ها، محافل صهیونیستی نیز همچنان درحال بررسی پیامدهای توافق تهران و ریاض بر عرصه اسرائیل هستند که همین مسئله علامت سوال بزرگی درباره علت واقعی نگرانی اسرائیلی‌ها از احیای روابط ایران و عربستان به وجود می‌آورد. با بازخوانی واکنش رسانه‌ها و محافل و مقامات صهیونیست به این توافق می‌توان دلایل نگرانی اسرائیلی‌ها نسبت به ازسرگیری مناسبات تهران و ریاض را به شکل زیر شرح داد:

-توافق ایران و عربستان، پروژه آمریکایی-صهیونیستی برای ایجاد یک محور یا جبهه منطقه‌ای به رهبری اسرائیل برای مقابله با ایران و برنامه هسته‌ای این کشور و نیز گسترش نفوذ منطقه‌ای آن را ساقط کرد و این درحالی است که تشکیل یک ائتلاف عربی-اسرائیلی مهمترین استراتژی رژیم اشغالگر برای مقابله با ایران در منطقه بود.

-احیای مناسبات ایران و عربستان شانس امضای توافق عادی‌سازی بین ریاض و تل‌آویو را که اسرائیلی‌ها امید زیادی به آن داشتند، به شکل قابل توجهی کاهش می‌دهد. در حالی که پیشتر رسانه‌های صهیونیستی از نزدیک بودن زمان سازش با عربستان و تمایل این کشور برای عادی‌سازی با اسرائیل خبر می‌دادند، منابع آمریکایی اخیرا گزارش دادند عربستان شرایط غیرممکنی را برای عادی‌سازی تعیین کرده که مهمترین آنها دستیابی به یک رآکتور هسته‌ای و سامانه‌های نظامی و دفاعی پیشرفته است؛ موضوعی که رژیم صهیونیستی به شدت با آن مخالف است.

-توافق تهران و ریاض عملا بر خلاف سیاست خارجی معروف اسرائیل است؛ سیاستی که مبنای آن عدم وجود یک محور عربی و اسلامی منسجم در منطقه می‌باشد. در همین زمینه اخیرا  رسانه‌های عبری فاش کردند «محمد بن زاید» رئیس امارات سفر دیپلماتیک خود به فلسطین اشغالی را لغو کرده است؛ زیرا نگران است که نتانیاهو در این دیدار مواضع خصمانه علیه ایران اتخاذ کند.

-نقش چین در موفقیت توافق ایرانی-سعودی یک نقطه تحول قوی در معادلات ژئوپلیتیکی منطقه خاورمیانه است و نگرانی زیادی درباره گسترش نقش چین در منطقه و در مقابل آن، کاهش نفوذ آمریکا به وجود می‌آورد. از آنجایی که حضور آمریکا در منطقه یکی از مهمترین ارکان امنیت داخلی رژیم صهیونیستی است، کمرنگ شدن نفوذ ایالات متحده در خاورمیانه به طور کلی و غرب آسیا به شکل خاص، عملا یک تهدید راهبردی برای صهیونیست‌هاست.

-توافق ایران و عربستان حجم شکست کابینه رژیم صهیونیستی و ناتوانی آن از وارد کردن ضربه نظامی به ایران را فاش کرد؛ آن هم در حالی که نتانیاهو به همه اسرائیلی‌ها می‌گفت او تنها کسی است که می‌تواند با پروژه هسته‌ای ایران مقابله و امنیت اسرائیلی‌ها را تضمین کند.

-رژیم صهیونیستی از سوی دیگر نگران تنش در روابط با پکن است و این مسئله به وضوح در سخنان «اورایم هلیوی» رئیس اسبق موساد آشکار بود که گفت: مخالفت علنی نتانیاهو با توافق ایران و عربستان عاقلانه نیست و این رفتار او ممکن است موجب مناقشه با چین شود.

احیای روابط دیپلماتیک عربستان و ایران گامی پرهزینه برای رژیم صهیونیستی است که خود را بزرگترین طرف متضرر از این توافق می‌داند؛ چرا که ضربه بزرگی به شرط‌بندی‌های اسرائیل و در راس آنها توافق‌های عادی‌سازی بود. به ویژه احیای مناسبات تهران و ریاض در شرایطی صورت گرفته که صهیونیست‌ها در جبهه داخلی دچار شکاف‌ها و اختلافات سیاسی شدیدی هستند و تظاهرات اسرائیلی‌ها علیه کابینه بنیامین نتانیاهو روز به روز شدیدتر می‌شود.

اقدامی که ایران و عربستان برای احیای مناسبات خود انجام داده‌اند یک گام سیاسی پیشرفته به شمار می‌رود که راه را به روی توطئه‌ها و تجاوزات اسرائیل در منطقه می‌بندد؛ چرا که راهکار دیپلماتیک و توافق بین کشورهای عربی و اسلامی برای حل اختلافات موجود تنها راه برای ایجاد ثبات در منطقه به دور از درگیری‌ها و اختلافات فرقه‌ای است تا منافع این کشورها تضمین گردد، بدون اینکه اسرائیل جای پایی در منطقه داشته باشد.

به طور کلی ناظران و تحلیلگران امور منطقه بر این نکته اتفاق نظر دارند که توافق ایران و عربستان، نظام منطقه‌ای را بر مبنای ترسیم یک نقشه جدید از ائتلاف‌های منطقه‌ای بازآرایی می‌کند و مقدمه‌ای برای حل تنش‌ها و اختلافات موجود بین همه کشورهای منطقه و ثبات پایدار در آن خواهد بود.