سهیل اسعد:
فرق او با بسیاری از ما، مرگ‌آگاهی‌ش بود. او یک سال، هر روز مرگ را پشت پنجره اتاقش دیده بود. پنجره را باز کرده و به مرگ بفرما زده و مرگ آمده بود، نزدیک و نزدیک‌تر، سپس دور شده بود و این کار را هزار بار انجام داد و هر بار این مسعود دیانی بود که زندگی را بهتر شناخت و مرگ را.
علی صمدزاده:
مسعود دیانی عزیز، اندوخته و داشته‌های بسیاری به لطف حضرت باری‌تعالی داشت، اما آخرین و برجسته‌ترین موهبت ملموسی که حق جلّ و علی به او عنایت کرد «مرگ آگاهی» بود. خوشا به سعادت و توفیق‌اش. رضوان الله علیه. همنشین و محشور با امیرالمؤمنین (ع) باشد ان شاءالله.
میثم غلامی:
مسعود دیانی: «خلاف آنچه بسیاری از آدم‌ها گمان می‌کنند، یاد مرگ، رفتن به استقبال مرگ و پذیرش مرگ، نشانه ناامیدی نیست؛ امید و نشاطی را که در مرگ ریشه دارد، هیچ یأسی نمی‌تواند درو کند. همین.» إنالله و إناالیه راجعون و إنا انشاءالله بکم لاحقون و اللهم أغفر له و إرحمه و عافه واعف عنه.
وحید ایمانی:
روزمان را با خبر رجعت مسعود دیانی آغاز کردیم، روحانی اندیشمند و محققی که رفتنش خسران بزرگی خواهد بود برای تلویزیون، که این روز‌ها همه چی دارد جز ساحت اندیشه! رضوان الهی و بهره‌مندی از سفره کرامت امیرالمومنین گوارای وجودش.
دانش‌طلب:
مسعود دیانی را از نزدیک ندیدم و توفیق دوستی پیدا نکردم. چند تایی از برنامه‌هایش در شبکه چهار به چشمم خورد و هما‌ن مقدار کافی بود تا بگویم رسانه‌های جمهوری اسلامی یک مجری باسواد و آینده‌دار را از دست دادند. خدایش بیامرزد و امثالش را زیاد کند.
فرشته صادقی:
آدم‌های کمی ممکن است اینجا یادشان باشد که مرحوم مسعود دیانی یک وبلاگ معروف داشت به اسم خون و دلقک. سال ۸۸ جزو طرفداران میرحسین بود. بعد اعلام نتایج یک پست معروف نوشت که خیلی از هواداران جنبش موسوم به سبز ازش انتقاد کردند. خدایش رحمت کند که با وجود دلخوری، حق را نوشته بود. همین.
محمد کلهر:
دم نمایشگاه کتاب، جلسات را نیامد. گفتند مسعود دیانی کسالت دارد و ما هرگز تصور نمی‌کردیم مرگ همین‌قدر نزدیک است؛ همین قدر بی‌رحم است؛ همین‌قدر خوش‌سلیقه است. دوست داشت خزان سعدآباد را ببیند؛ نشد، نتوانست. انشاءالله آن دنیا همیشه برایش بهار باشد.
مصطفی طیبی:
دست نوشته‌های ماه‌های آخر مسعود دیانی یکی از نزدیک‌ترین تجربه‌های استقبال از مرگم بود. اونجا‌هایی که نوشت: «بعضی روز‌ها من و همسرم بعد از خوابوندن بچه‌ها، می‌نشستیم روبه‌روی هم و بدون ذره‌ای مکالمه یکی دو ساعت فقط برای هم گریه می‌کردیم، اون به خاطر مریضی من، من بخاطر تحمل سختی اون.»
سیدعباس صالحی:
مسعود دیانی در دوره بیماری با روایتی صادقانه و موشکافانه، که از زندگی دردمندانه خویش داشت، متعلق به همه مردم شد. او در این دوره رسانه جدیدی خلق و ما را با دنیای اختصاصی خویش شریک کرده بود. دلمان برای پست‌های او تنگ می‌شود.
محسن مقصودی:
خدا رحمت کند مسعود دیانی عزیز را که در سوره‌اش به افزایش عمق معرفت دینی مخاطب همت نهاد. وقتی که می‌روی همه برنامه‌ها و کارهایت نامه اعمالت می‌شود. خوش به حال آن‌هایی که هر چه کردند، مخلصانه برای خدا کردند نه لایک و تعریف دیگران و این در رسانه سخت‌ترین مرحله کار است.
نظر شما