ولادیمیر وینکوف سرمربی تیم ملی بوکس می‌گوید نمی‌تواند برای آینده و موفقیت تیم ملی هیچ قولی بدهد. او دلیل اصلی این مسئله را «دیر رسیدنش» به اردوی تیم ملی می‌داند ولی او نیز مثل سرمربیان سابق ایرانی بر تلاش بی‌وقفه برای رسیدن به موفقیت تأکید می‌کند.
سرمربی اوکراینی تیم ملی بوکس در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، هم از انتظارات فدراسیون از خودش سخن گفت و هم از اهداف «خیلی بزرگ و ناگفتنی‌اش» برای تیم ملی. او همچنین از تدوین جزوه‌ای از متدهای «محرمانه» برای آموزش مربیان ایرانی که حاصل تجربیات حضورش در دو دوره المپیک است خبر داد و می‌گوید سرمربیان اوکراینی سابق تیم ملی ایران تنها کارمندانی دفتری در فدراسیون بوکس اوکراین بوده‌اند!
گفت‌وگوی ایسنا با ولادیمیر وینکوف را در ادامه می‌خوانید:
ایسنا: پیش از حضور در ایران و عقد قرارداد با فدراسیون بوکس آیا شناختی هم از بوکس ایران داشتید؟ مبارزات تیم ملی ایران را در تورنمنتهای آسیایی و جهانی دیده بودید؟
وینکوف: من اولین بار مبارزه بوکسور ایرانی را در المپیک لندن دیدم و می‌توانم بگویم بوکسورهای خوبی به نظر می‌رسیدند اما نیاز به کسب تجربیات بیشتر و آماده سازی بهتری داشتند.
ایسنا: در این مدت که با بوکسورهای ایرانی تمرین کرده‌اید، آیا آن پیش بینی و انتظاری را که از بوکس ایران داشتید، برآورده شده می‌بینید؟
وینکوف: من تا دریافت ویزا و حضور در ایران یک ماه فرصت داشتم و در این مدت با دوستان و همکارانم از آذربایجان، قزاقستان و سایر کشورهای آسیایی صحبتهایی کردم و ویدیوهای زیادی از مبارزه‌های بوکسورهای ایرانی دیدم. به طور خلاصه می‌توانم بگویم همان انتظاراتی را که در ذهن داشتم به چشم دیدم. من بوکسورهای ایرانی را مستعد می‌دانم اما نکته اصلی این است که من نمی‌خواهم یک تیم معمولی داشته باشم. آنچه من می‌خواهم ساختن یک تیم قوی، قدرتمند و در سطح بالاست.
ایسنا: حتماً می‌دانید که پیش از شما هم تیم ملی تجربه همکاری با مربیان اوکراینی را داشته است، شما از مشورت با آنها برای شناخت بیشتر تیم ملی استفاده نکردید؟
وینکوف: نمی‌خواهم همکاران اوکراینی‌ام را ناراحت کنم و یا در غیابشان از آنها بدگویی کنم اما آنهایی که من می‌شناختم و به ایران آمده بودند در فدراسیون بوکس اوکراین به کارهای اداری و دفتری مشغول بودند. نمی‌دانم چطور در اینجا هدایت تیم ملی را به عهده گرفته بودند و چطور با بوکسورها تمرین می‌کردند. اما بهرحال من تمریناتم با تیم ملی را با تکیه بر تجربیاتم از دو دوره حضور در المپیک و هدایت تیمهای آذربایجان و کوبا و همچنین با استفاده از متدهای خاص خودم به انجام می‌رسانم. همانطور که پیش از این هم گفتم بوکسورهای ایرانی مستعدند اما اگر کمی نظام تمرین و آموزش را مخصوصاً از نظر فنی و تاکتیکی در بوکس ایران تغییر بدهیم به نتایج خوبی خواهیم رسید.
ایسنا: این تغییرات فنی و تاکتیکی چطور انجام خواهد شد؟ شما برای این تغییرات برنامه‌ای دارید؟
وینکوف: من مجموعه‌ای از متدهای محرمانه را برای آموزش مربیگری در سطح حرفه‌ای و به روز با خود به ایران آورده‌ام که وقتی کار ترجمه آن به پایان برسد در اختیار مربیان ایرانی قرار خواهد گرفت و حتما تأثیرگذار خواهد بود.
ایسنا: وضعیت آمادگی جسمانی بوکسورها چطور است؟ آیا تا شروع تورنمنتهای آتی به حد مطلوبی از آمادگی خواهند رسید؟
وینکوف: نباید فراموش کرد برای اینکه بتوانیم مدعی باشیم به تمرینات زیادی احتیاج داریم تا هم از نظر فنی و هم از نظر تاکتیکی و هم جسمانی بوکسورها را کاملاً آماده کنیم. بوکسور هیچ وقت یک روزه بوکسور نمی‌شود. سالها تمرین لازم است تا بتوان در این ورزش حرفی برای گفتن داشت.
ایسنا: هدف نهایی شما برای تیم ملی چیست؟ فکر می‌کنید قرار است با این تیم چه موفقیتهایی را کسب کنید؟
وینکوف: من هدف خیلی بزرگی در سر دارم اما چون نمی‌خواهم از قبل قولی بدهم و نتوانم به آن وفا کنم چیزی نمی‌گویم.
ایسنا: مشخصاٌ منظور این است که آیا با این تیم و با هدایت شما ایران به مدال جهانی دست پیدا خواهد کرد؟
وینکوف: من وقت کمی دارم ولی تمام تلاش خودم را خواهم کرد. این به آن معنا نیست که از خودم سلب مسئولیت کنم و یا زیر بار کارهای خودم نروم. من پاسخگوی هرچه گفته‌ام خواهم بود و تمام تلاشم را خواهم کرد که نه تنها در مسابقات آسیایی بلکه در مسابقات جهانی هم به نتیجه برسیم.
ایسنا: برای نتیجه دادن این تلاشها چه برنامه‌ای دارید؟ برنامه اردوهای خارجی تیم ملی چگونه است؟
وینکوف: اواسط جولای احتمالاً به قرقیزستان برویم و در تورنمنتی با حضور کشورهای آسیایی شرکت کنیم. متأسفانه من خیلی دیر به تیم ملی پیوسته‌ام و فرصت برگزاری اردوهای بیشتر خارجی را ندارم. رقبای ما در هر مسابقه‌ای که پیش رو خواهیم داشت از خیلی پیش از این تمرینات خود را شروع کرده‌اند. هر تیمی برای حضور در مسابقات المپیک به محض پایان یافتن دوره جاری، خود را برای چهار سال بعد و دوره آتی آماده می‌کند در حالی که من چنین فرصتی در اختیار نداشته‌ام. برای حضور در مسابقات جهانی به حداقل یک سال زمان نیاز داریم ضمن اینکه هر تورنمنتی برای خودش یک سری تمرینات خاصی را هم نیاز دارد. اما من مطمئن هستم که هم تیم ملی و هم خود من تمام تلاشمان را برای رسیدن به موفقیت انجام خواهیم داد و در تلاش خواهم بود که اردوهای خارجی را هم بیشتر کنم اما می‌دانم که احتمالاً چنین فرصتی فراهم نخواهد شد.
.jpg/3)
ایسنا: وقتی با فدراسیون بوکس آماده همکاری شدید، فدراسیون دقیقا چه انتظاری از شما داشت؟
وینکوف: قرارداد من با فدراسیون بوکس کارکردن با تیم ملی بزرگسالان و آموزش مربیان ایرانی است اما من می‌خواهم کارم را از این فراتر ببرم و با تیمهای پایه هم تمرین کنم چون لازم است بوکسورها را از همان دوران کودکی و به محض آشنایی با این ورزش تحت هدایت و آموزش قرار داد تا در بزرگسالی تبدیل به مدعیان بزرگی در وزن خودشان شوند.
ایسنا: آیا درباره این خواسته‌تان (هدایت تیمهای پایه) با فدراسیون گفت‌وگویی داشته‌اید؟
وینکوف: بله، در برنامه‌های من و فدراسیون قرار بر این شد که در فاصله ده روزه بین اردوها به باشگاه‌های مختلف بوکس ایران بروم و تمرینات آنها را از نزدیک ببینم و نکاتی را یادآور شوم و در آماده‌سازی آنها نقش داشته باشم.
ایسنا: فرصت می‌کنید تا به تمام این برنامه‌ها برسید؟
وینکوف: بله، می‌خواهم تمام وقتم پر باشد. من قبل از اینکه به ایران بیایم تنها از نظر جغرافیایی می‌دانستم ایران در کجا قرار دارد و هیچ شناختی از این کشور نداشته‌ام اما وقتی وارد ایران شدم و برخورد فدراسیون و مربیان ایرانی را دیدم علاقه‌مند شدم تا آنجا که می‌توانم به بوکس این کشور کمک کنم. الان هم طبق قول فدراسیون قرار است در زمان بین اردوها به شهرستانها سفر کنم و با بوکسورها و مربیان تمرین داشته باشم.
ایسنا: از همکاری فدراسیون با خودتان راضی هستید؟ فدراسیون در برآورده کردن خواسته‌هایتان چقدر موفق بوده است؟
وینکوف: کارهایی که فدراسیون وظیفه داشت در قبال خواسته‌های من انجام دهد در مدت کوتاهی انجام شد و فدراسیون همان چیزهایی که من می‌خواستم را با سرعت و کاملاً حرفه‌ای آماده کرد که برایم خیلی جالب بود اما بهرحال بوکس ورزش گران قیمتی است و نیاز به هزینه‌های فراوانی دارد که طبیعتاً فدراسیون به تنهایی از عهده تقبل آن برنمی‌آید و به همین خاطر من متعجبم که چرا تاکنون هیچ اسپانسری حاضر به حمایت از این ورزش نشده است. ما برای بوکسورهایمان نیاز به ویتامینهایی داریم که قیمتهای بالایی دارند ولی هیچ اسپانسری حاضر به حمایت از این ورزش نیست. بوکسورهای من نیز اکثرا از طبقات پایین جامعه هستند و خودشان نمی‌توانند این هزینه‌ها را تأمین کنند.
ایسنا: حمایت نکردن اسپانسرها از این ورزش به علت وجود نداشتن حق پخش تلویزیونی برای مسابقات بوکس است.
وینکوف: اگر اسپانسرها نمی‌توانند در این ورزش سرمایه‌گذاری کنند، می‌توانند کمک کنند. من به سرمایه‌داران این کشور می‌گویم بیایند و یک جلسه از تمرینات بوکسورهای ایرانی دیدن کنند. مطمئنم که عاشق این تیم خواهند شد و به این ورزش کمک خواهند کرد.
ایسنا: پس منظورتان از حمایتهای خوب فدراسیون چه بود؟
وینکوف: فدراسیون آن هزینه‌هایی را که در توانش بوده است تقبل کرده است اما داروهای تقویتی و ویتامینهایی که من می‌گویم حداقل هفته‌ای 300 ، 400 دلار برای هر نفر خرج دارد و برای کسب آمادگی حضور در مسابقات جهانی که تمرینات سنگینتری هم می‌طلبد باید هزینه بیشتری هم کرد. در اوکراین برای هر بوکسور ماهانه 1000 دلار هزینه می‌شد و قزاقستان و آذربایجان هم اگر بیش از این خرج نکرده باشند کمتر خرج نکرده‌اند. الان ما روزی پنج ساعت تمرین داریم که در اردوهای بعد به روزی هفت ساعت هم افزایش خواهد یافت که بدون استفاده از این ویتامینها اصلاً ممکن نخواهد بود.
ایسنا: الان در تیم ملی با مربیان ایرانی هم همکاری دارید، به طور کلی نظرتان درباره مربیان ایرانی تیم ملی چیست؟
وینکوف: من مربیان ایرانی را می‌پسندم و از طرز کار آنها هم راضی هستم به نظرم می‌توان با استفاده از تجربیات من و همکاری آنها یک تیم خوب را ساخت. من در این مدتی که با مربیان ایرانی کار کرده‌ام هم از آنها چیز یاد گرفته‌ام و هم به آنها چیز یاد داده‌ام و به نظرم مربی خوب کسی است که هر روز چیز تازه‌ای یاد بگیرد و آن را به شاگردانش نیز منتقل کند. مربیان ایرانی قطعاً مربیان خوبی بوده‌اند که چنین بوکسورهایی تربیت کرده‌اند برای مثال آقای احدی که همین حالا با بوکسوری تمرین می‌کند که سهمیه المپیک دارد و من برایش احترام زیادی قائلم و یا آقای استکی که این روزها در کنار من است به نظرم پر انرژی و فعال می‌آید. کسی که از ابتدای روز تا 9 شب در کنار تیم است و با آنها تمرین می‌کند مطمئناً مربی خوبی است.
ایسنا: در حال حاضر مهمترین مشکل تیم ملی را چه چیزی می‌دانید؟
وینکوف: اردوهای تیم ملی با حضور کم تعداد بوکسورها مواجه است و لازم است که در آینده بوکسورهای بیشتری حضور داشته باشند تا من نیز به شناخت بهتری از آنها دست یابم. به عنوان مثال مشکلی که من الان بیشتر با آن درگیر هستم موضوع دانشگاه و امتحانات بوکسورهایم است که باعث شده من هفت نفر از بوکسورهایم را از دست بدهم. این موضوع خیلی مهمی است و هر تمرینی که بچه‌ها از دست بدهند یک گام به عقب خواهد بود چراکه هر روزی تمرین خاص خود را دارد و هر تمرینی مقدمه تمرین بعدی است. درست مثل یک ساختمان که باید تمام آجرهایش را مرتب قرار داد و اگر یکی در جای خود قرار نگیرد یا از ساختمان بیرون کشیده شود به کل آن ساختمان آسیب خواهد زد.
ایسنا: به تمدید قراداد خودتان با فدراسیون فکر می‌کنید؟ آیا می‌خواهید همکاری‌تان را با بوکس ایران ادامه دهید؟
وینکوف: همکاری با تیم ملی ایران برایم تجربه خوبی بوده است ولی در نهایت تصمیم با فدراسیون خواهد بود که این همکاری ادامه پیدا کند یا نه. فعلا ً که تا پایان قرارداد شش ماهه‌ام با فدراسیون زمان زیادی باقی است.
گفتگو از خبرنگار ایسنا، علیرضا قربانی
انتهای پیام