سیدمهدی طالبی، خبرنگار:الی کوهن، وزیر خارجه رژیمصهیونیستی روز پنجشنبه هفته گذشته در سفری کوتاه به خارطوم پایتخت سودان، با «عبدالفتاح البرهان»، رئیس شورای حاکمیت انتقالی که همزمان ریاست ارتش را نیز برعهده دارد دیدار کرد. دو طرف در این گفت‌وگو بر سر تلاش برای عادی‌سازی توافق کردند.
این توافق درحالی است که تل‌آویو و خارطوم در سال 2020 توافقی برای عادی‌سازی انجام داده بودند که تاکنون به رسمیت نرسیده است. توافق برای ادامه این مسیر که برای سه سال جریان داشته به‌جای آنکه نشانگر یک عادی‌سازی رسمی دیگر همانند مورد امارات و بحرین باشد، بیشتر آشکار‌کننده طولانی بودن این مسیر در پرونده سودان است. دولت‌های رژیمصهیونیستی به‌طور ویژه‌ای روی طرح‌های عادی‌سازی برای تقویت مشروعیت داخلی خود و کسب رای در انتخابات حساب باز کرده‌اند. این عادی‌سازی‌ها به ساکنان رژیمصهیونیستی که در سال‌های گذشته تشدید جدی تنش‌ها را تجربه کرده‌اند اطمینان می‌دهد وضعیت منطقه‌ای درحال آرام‌تر شدن است و از سوی دیگر، به محملی برای رقابت احزاب تبدیل شده است که طی 5 سال اخیر 5 انتخابات زودهنگام پارلمانی را تجربه کرده‌اند. رژیم درحالی به‌دنبال تطبیع (عادی‌سازی) در محیط خارجی خود است که فلسطینی‌ها درحال تصعید (تشدید) درگیری‌ها در داخل سرزمین‌های اشغالی هستند.
نکاتی درباره عادی‌سازی روابط با سودان
سودان برخلاف کشورهایی مانند امارات، بحرین و مراکش که روابط خود را در سال‌های اخیر با رژیمصهیونیستی عادی ساخته‌اند، روابط پرتنشی با این رژیم داشته است. به‌طور ویژه این کشور محلی برای فعالیت گروه‌های جهادی اسلامی و همچنین مسیری برای انتقال تسلیحات به فلسطین بوده است. از این رو عادی‌سازی روابط با خارطوم می‌تواند برای تل‌آویو یک دستاورد تلقی شود اما تغییر شرایط، این رویای دستاوردها را به شکل وارونه برای صهیونیست‌ها تعبیر می‌کند.
1 سودان؛ نیازی که دیگر نیست و نقشی که وجود ندارد
سودان در دهه 2000 نقشی جدی در تسلیح غزه داشت، اما این مساله دیگر تاثیری کامل بر ماجرای فلسطین ندارد. نخست آنکه بسیاری از تسلیحات موجود در غزه دیگر از مسیر سودان تامین نمی‌شوند زیرا آشوب‌ها در منطقه بر اثر تحولات موسوم به «بهار عربی» با متزلزل ساختن ساختار دولت‌ها و جوامع، امکان تامین و تزریق اسلحه از جهات مختلف را فراهم آورده است. نقش جدی سودان به پیش از 2011 باز می‌گردد. دوم آنکه غزه در ساخت تسلیحات و نه واردات متمرکز است. سوم آنکه کرانه باختری و سرزمین‌های 1948 به آتشفشان قیام تبدیل شده‌اند که سودان در هیچ برهه‌ای نقشی در تسلیح و تشویق آنها به قیام ایفا نکرده است. در مورد چهارم نیز باید بر این موضوع تاکید داشت که حتی در‌صورت عادی‌سازی کامل، امکان انتقال سلاح از مسیر سودان وجود دارد؛ همان‌گونه که در خود رژیمصهیونیستی نیز این انتقال جریان دارد. فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی با استفاده از فساد موجود در ارتش، دست به خرید سلاح از صهیونیست‌ها می‌زنند. اگر در سرزمین‌های اشغالی وضعیت این‌گونه است، سودان نیز بدون عادی‌سازی همچنان مسیر ارسال تسلیحات باقی می‌ماند.
2 عادی‌سازی با سودان در سایه التهاب در روابط با غرب و روسیه
روابط رژیمصهیونیستی با اصلی‌ترین متحدان خود، در غرب و آمریکا به‌دلیل جناح‌های افراطی حاضر در دولت جدید بنیامین نتانیاهو متشنج است. جو بایدن در هفته‌های اخیر با اعزام جیک سولیوان، مشاور امنیت ملی و سپس آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا به تل‌آویو تلاش کرد فشارهای شدیدی به دولت این کشور وارد سازد.
وزیر خارجه آمریکا در چهارچوب این فشارها در نشست خبری مشترک با نخست‌وزیر رژیمصهیونیستی از او خواسته بود از طرح اصلاحات قضایی مدنظرش خودداری کند؛ موضوعی که با پایان سفر بلینکن، نتانیاهو را به واکنش واداشته است. به نوشته وبگاه «i۲۴»، نخست‌وزیر رژیمصهیونیستی در دیدار با اعضای حزبش (لیکود) به آنها گفته سخنان وزیر خارجه آمریکا «دخالت آشکار، واضح، غیرضروری و احمقانه» بوده است. همزمان با روابط آشفته با غرب، رژیمصهیونیستی با فشار آمریکا درحال کشیده شدن به بحران اوکراین است که می‌تواند روابطش با روسیه را نیز تخریب کند. پس از آنکه نتانیاهو از بررسی ارسال سلاح برای اوکراین سخن گفت، ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه درباره این موضع‌گیری به خبرنگاران گفت: «حرف ما این است همه کشورهایی که به اوکراین سلاح ارسال می‌کنند باید بدانند که نیروهای مسلح ما این سلاح‌ها را هدف‌های مشروع در نظر می‌گیرند.»
در این میان، روابط با چین نیز ملتهب شده به‌گونه‌ای که پس از ورود اخیر ایتمار بن گویر، وزیر امنیت داخلی رژیمصهیونیستی به محوطه مسجد‌الاقصی در قدس، پکن با قرار گرفتن در کنار ابوظبی، خواستار تشکیل جلسه شورای امنیت برای بررسی این تجاوز شد.
3 عادی‌سازی دیگر مهم نیست
با شورش فلسطینی‌ها در سراسر سرزمین‌های اشغالی، تهدیدات شدت‌یافته از سوی لبنان و سوریه، شعله‌ور شدن اختلافات بر سر قدس با اردن و آشکار شدن نفرت عمیق جهان عرب از رژیمصهیونیستی در جام‌جهانی 2022 قطر، عادی‌سازی از رمق افتاده است. با وجود تبلیغات درباره عادی‌سازی به‌دلیل کم‌فایده بودن این اقدام، ساکنان سرزمین‌های اشغالی توجه کمتری به عادی‌سازی دارند و به همین دلیل تل‌آویو دیگر نمی‌تواند به آن امیدوار باشد.
نظر شما