تيم‌ملي واليبال ايران اين فرصت را دارد كه با عملكرد قابل قبول خود راه خود را براي صعود به مرحله بعد ليگ جهاني هموار كند. همگروهي با بهترين تيم‌هاي جهان كار را براي صعود سخت كرده است. از بازي‌هاي خارج از خانه موفق شده‌ايم هفت امتياز بگيريم و سرنوشت صعودمان به مرحله بعد دست خودمان است. طبق برنامه ما شش بازي را در سالن آزادي برگزار مي‌كنيم و اين بدان معناست كه با گرفتن 14 امتياز مي‌توانيم صعودمان را به دور بعد قطعي كنيم. البته در صورتي كه بتوانيم 11 تا 13 امتياز از حريفان بگيريم هم همچنان شانس رسيدن به مرحله نهايي را داريم. خوشبختانه ملي‌پوشان رفته‌رفته بازي‌هاي بهتري را از خود به نمايش گذاشتند و عملكردمان در مصاف با روسيه تفاوت زيادي با رويارويي مان با امريكا داشت. مهم‌ترين نكته‌اي كه بايد به آن توجه كرد امتياز ميزباني در دور برگشت است. بايد در صدد جبران اشتباهات گذشته باشيم تا بتوانيم به هدف مان كه صعود به دور دوم ليگ است برسيم. بازي در تهران در حضور تماشاگران ايراني انگيزه بازيكنان را افزايش مي‌دهد. به علاوه اينكه بلندقامتان كشورمان ثابت كرده‌اند كه در بازي‌هاي خانگي بسيار موفق‌تر عمل مي‌كنند و همين مسئله ضريب موفقيت ما را افزايش مي‌دهد. نكته ديگر كه نبايد فراموش كرد همگروهي با تيم‌هاي حرفه‌اي است. همان‌طور كه مي‌دانيد امريكا، لهستان و روسيه هر سه از جمله تيم‌هاي حرفه‌اي دنياي واليبال محسوب مي‌شوند. به همين دليل برايشان چندان فرق نمي‌كند در كدام كشور بازي كنند و ميزبان كدام تيم باشند. طبيعتاً آنها راحت‌تر از ما مي‌توانند فشار تماشاگران ميزبان را تحمل كنند. معتقدم در صورتي كه بتوانيم از امريكا يك پيروزي، از لهستان چهار يا پنج امتياز و از روسيه هم دو برد بگيريم صعودمان قطعي مي‌شود. از طرفي نبايد از شكست خوردن در يك بازي همه چيز را از دست رفته تلقي كنيم و با يك برد نيز نبايد ذوق‌زده شويم.
کارشناس والیبال