به نقل از ویفروم، ائتلاف صفر خالص سازمان ملل (United Nation’s Net Zero Coalition) اظهار کرد که امروز، بخش انرژی منبع حدود سه چهارم گازهای گلخانه‌ای است و کلید جلوگیری از بدترین اثرات تغییرات آب‌وهوایی را در اختیار دارد. خبر خوب این است که بسیاری از فناوری‌های مورد نیاز برای ایجاد سیستم‌های انرژی عاری از سوخت‌های فسیلی، در حال حاضر در بازار یا در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی برخی دانشگاه‌ها به خوبی در حال انجام هستند.

رهبران دانشگاه با فشار فزاینده‌ای برای پیشبرد صفر خالص (اصطلاح «صفر خالص» به معنی خودداری از افزودن آلاینده‌ها در جو زمین است) و ایجاد راه‌حل برای جامعه مواجه هستند. دانشگاه‌ها در همکاری با صنعت، نقش مهمی در انتقال انرژی ایفا می‌کنند. آنها به‌عنوان آزمایشگاه‌های زنده در حال توسعه، آزمایش و ارتقاء فناوری‌های نوآورانه انرژی و آب‌وهوا هستند. به‌عنوان مثال، دانشگاه صنعتی زوریخ تلاش می‌کند تا سال ۲۰۳۰ مسیر خود را به سمت صفر خالص ترسیم کند البته این یک روند طولانی‌مدت و تدریجی است.

دانشگاه زوریخ در سال ۲۰۰۶، تصمیم گرفت تا به تدریج گرمایش گاز طبیعی خود را با یک سیستم ذخیره‌سازی زیرزمینی آزمایشی، کارآمد و پایدار به نام شبکه انرژی (Anergy Grid) جایگزین کند که به جای انتشار گرمای اتلاف در جو، میدان‌های زمین گرمایی ۲۰۰ متری (۶۵۶ فوت) این سیستم گرمای اضافی را در زیر زمین ذخیره می‌کند.   شبکه انرژی انتشار دی‌اکسیدکربن را تقریبا ۸۰۰۰ تن در سال کاهش داد.

چالش در انتقال فناوری‌های جدید از آزمایشگاه به بازار اغلب یکی از مقیاس‌هاست. سوخت‌های خورشیدی نمونه‌ای از چنین طرح‌هایی هستند که در بافت دانشگاه اعمال می‌شوند.

پروژه سینهلیون (Synhelion) در دانشگاه صنعتی زوریخ نیز به‌عنوان یک ایده شگفت‌انگیز برای احتراق معکوس آغاز شد. در سال ۲۰۱۹، محققان کل زنجیره فرآیند ترموشیمیایی را در شرایط میدانی واقعی در یک مینی پالایشگاه خورشیدی نشان دادند. در حال حاضر سینهلیون با شرکای صنعتی کار می‌کند تا تولید سوخت‌های خورشیدی بدون کربن خود را متناسب با زیرساخت‌های سوخت جهانی موجود افزایش دهد. هدف آنها کربن‌زدایی صنعت حمل‌ونقل با تولید سوخت‌های خورشیدی کافی در دهه آینده برای پوشش تقریباً ۵۰ درصد از تقاضای سوخت جت سوئیس است.

در حالی که جامعه یافته‌های جدید در علم و فناوری را تحسین می‌کند، با چشم‌انداز تغییرات زیرساختی پرهزینه و گسترده، شور و شوق کاهش می‌یابد. انتخاب‌های روزمره بر صفر خالص تاثیر می‌گذارد حتی اگر سازمان شما منابع لازم برای انتقال زیرساخت انرژی خود را نداشته باشد، فرصت‌های کم هزینه زیادی وجود دارد که می‌تواند سوزن را به سمت صفر خالص حرکت دهد.

وقتی صحبت از پایداری می‌شود، ما رویکرد درهای باز را حفظ می‌کنیم. برخی از چشمگیرترین تغییرات فرهنگی دانشگاه از دانشجویان است. انتخاب غذای جایگزین به انتشار گازهای گلخانه‌ای خیره‌کننده (۱۴.۵ درصد) از زنجیره تامین دام می‌پردازد. چنین محصولاتی به‌طور فزاینده‌ای در خدمات غذاخوری و پذیرایی دانشگاه ادغام می‌شوند. مثال دیگر انتخاب هوشمندانه مواد غذایی است.

موضوع اصلی دانشگاهیان کاهش سفرهای هوایی است. دانشگاهیان باید در صورت امکان، حمل‌ونقل قطار یا شرکت در کنفرانس مجازی را انتخاب کنند که می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد. گاهی اوقات در زندگی آکادمیک نمی‌توان از سفر هوایی اجتناب کرد. در این موارد، ما باید در مورد اینکه چگونه می‌توانیم دی‌اکسیدکربن را کاهش دهیم و ارزش افزوده را با ترکیب حضور در کنفرانس با فرصت‌هایی برای همکاری و جلسات در همان منطقه، در نظر بگیریم.

تلاش‌های جمعی انگیزه نوآوری صفر خالص را ایجاد می‌کند. برای کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰ نه تنها به پیشرفت اجتماعی و تکنولوژیکی نیاز است بلکه به مشارکت شخصی هر یک از اعضای یک سازمان، یک کشور و حتی یک قاره نیز نیاز دارد.

تحول عمیق مورد نیاز برای تحقق تعهدات صفر خالص را نمی‌توان دست کم گرفت اما هزینه و خطر عدم اقدام به‌طور غیرقابل توضیحی بالاست. تلاش جمعی برای پیشبرد بیشتر صفر خالص بین سال‌های ۲۰۳۰ و ۲۰۵۰، فرصت‌هایی را برای نوآوری در عملیات روزمره و توسعه راه‌حل‌های بلندمدت برای تحقیقات علمی، اقتصادها و جوامع سازگارتر با آب‌وهوا ایجاد می‌کند.

انتهای پیام