تنها دو روز به آغاز مسابقات تيم ملي واليبال ايران در ليگ جهاني در تهران باقي مانده است و هنوز تناقض ها در خصوص صدور مجوز براي حضور زنان در ورزشگاه سادامه دارد. حضور بانوان ايراني در استاديوم هاي ورزشي، مدت هاست که تبديل به تابويي بزرگ در جامعه ايران شده است و سال هاست و اين مسئله، تبديل به دغدغه اي بزرگ براي جامعه زنان شده است.

در سال هاي گذشته، معمولا از ورود زنان به ورزشگاه براي تماشاي مسابقات فوتبال ممانعت به عمل مي آمد و حضور در مسابقات واليبال و بسکتبال، کمتر در تيررس توجهات بود. اما پس از درخشش واليبال ايران و حضور در تورنومنت هايي چون ليگ جهاني و الزام به رعايت قوانين بين المللي، عدم حضور بانوان تبديل به مسئله اي غبر قابل حل و متناقض شد و حتي واليبال ايران را تا آستانه محروميت از رقابت هاي بين المللي هم پيش برد.

سال گذشته و در جريان ليگ جهاني بود که نخستين جرقه اختلافات فدراسيون واليبال ايران و فدراسيون جهاني بر سر اين موضوع زده شد . ناظران fivb، با مشاهده اجازه ندادن براي ورود زنان به ورزشگاه 12 هزار نفري آزادي، نسبت به اين موضوع واکنش نشان دادند و آن را خلاف قوانين بين المللي و حقوق طبيعي دانستند و ايران را تهديد به محروميت از تمامي مسابقات در سطح بين المللي کردند؛ موضوعي که با پا درمياني فدراسيون و شخص محمدرضا داورزني و قول هايي مبني بر حل اين مشکل تا آغاز ليگ جهاني 2015، موقتاً خاتمه يافت.

اما با شروع مجدد ليگ جهاني و ديدارهاي تيم ملي در تهران، آتش زيرخاکستر اين اتفاق، شعله ور شد و گويا قرار است داستان به همان روال سال هاي گذشته، ادامه يابد که ممکن است ايران را با خطر محروميت مواجه کند. در همين رابطه شاهد اظهار نظرهاي گوناگون و متناقض هستيم . فدراسيون واليبال به دنبال استيفاي اين حق بانوان است و از سوي ديگر برخي افراد و نهادها، با موازي کاري خود در روند حل اين مسئله، خلل ايجاد مي کنند. در روزهاي گذشته، نهادهايي چون انصار حزب الله، با صدور بيانيه هايي صحبت از تجمع مقابل ورزشگاه آزادي براي ممانعت از ورود بانوان به ورزشگاه کرده اند و آن را اقدامي خلاف قوانين شرع دانسته اند ! اتفاقي که ممکن است در صورت وقوع آن، وجهه ورزشي ايران را در سطح بين الملل، خدشه دار کند.

اما روز گذشته علي حسني خو مدير کل حراست وزارت ورزش و جوانان، در خصوص اين مسئله اظهار داشت: « در اين مورد طرح‌هاي مختلف پيشنهاد و در سطوح کارشناسي و مديريتي در حال بررسي است؛ از اين روي تاکنون هيچ تصميم قطعي اتخاذ نشده است. رعايت حدود الهي و شرع؛ عدم اختلاط زنان و مردان، نظارت بر پوشش بانوان، طبقه‌بندي مسابقات ورزشي با توجه به تفکيک رشته‌هاي ورزشي و معيارهايي چون «پوشش ورزش‌کاران»، «روح حاکم بر رشته ورزشي»، «رده سني» رويداد ورزشي و ... چهارچوب‌هاي مورد تاکيد در اين طرح است. نکته حائز اهميت اين که رشته‌هايي مثل شنا، بوکس، کشتي، وزنه برداري و در حال حاضر فوتبال شامل اين طرح نمي‌باشند و هم چنان به شدت مخالف آن هستيم »

حسني خو درباره مخالفت ها و تحريکات برخي جريان‌ها در مورد تجمع و مخالفت با حضور زنان در ورزشگاه ها ، به وي‍ژه در جريان مسابقات ليگ جهاني واليبال به ميزباني ايران گفت:«در مورد حضور بانوان و خانواده‌ها در خلال برگزاري مسابقات ليگ جهاني واليبال در تهران طبق تصميمات اتخاذ شده توسط دستگاه‌هاي اجرايي کشور، به فدراسيون واليبال مجوز داده شد تا با اولويت عوامل اجرايي، خانواده واليبال و تعدادي از هواداران تيم ميهمان با صدور کارت مخصوص شرايط حضور بانوان در سالن برگزاري مسابقات را فراهم کند. از اين روي افراد واجد شرايط صرفاً از طريق فدراسيون واليبال مي‌توانند مجوز حضور دريافت کنند.»

اما مدير کل حراست وزارت ورزش، در پايان با اشاره به عدم جمع بندي در خصوص حضور بانوان در حال حاضر، هرگونه تجمع در خصوص مخالفت با اين مسئله را غيرقانوني خواند و اضافه کرد:«در مورد حمايت‌ها و مخالفت‌هاي موجود بايد به اطلاع مردم خوب و شريف کشورمان برسانيم که اولاً: حضور بانوان و خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها به عنوان يک طرح جامع در حال مطالعه و طي مراحل کارشناسي با رعايت چهارچوب‌هاي اشاره شده مي‌باشد. بنابراين تاکنون هيچ تصميم و اقدامي بر خلاف نظر شرع اتخاذ نشده است که افراد بخواهند مبادرت به اقدامات اشاره شده داشته باشند. ثانياً: اين طرح تابع احساسات و هيجانات عمومي نخواهد بود؛ بنابراين هرگونه تجمع در حمايت و مخالفت اين طرح فاقد مجوز تلقي مي‌شود و توسط مراجع ذي‌صلاح با هرگونه اجتماع غيرقانوني (موافق و مخالف) در چهارچوب ضوابط کشور برخورد خواهد شد.

نکته اي که صحبت هاي حسني خو به دنبال داشته است، عدم بررسي اين موضوع در زمان فعلي است که با توجه به در پيش بودن ديدار ايران و آمريکا، دير به نظر مي رسد. اما پيام ويژه اي که در اين بين مشخص است، به رسميت شناختن اين حق طبيعي بانوان است؛ مسئله اي که حتي مطرح کردن آن در ساليان گذشته، دور از ذهن به نظر مي رسيد. اما نسل امروز با افزايش آگاهي نسبت به حقوق شهروندي خود، مجال ابراز آن را پيدا کرده است و اميدوار است که پس از ساليان طولاني، اين حق به رسميت شناخته شود.

تهيه و تنظيم: سعيد ونکي